Zowel de Onderzoeksraad als de inspecties IGZ/Openbare Orde en Veiligheid hebben een rapport geschreven. Ik denk dat je het op twee manieren kan lezen, mensen die last hebben van protocollen fetishme delen de mening dat er heel veel mis is.
Het betrof hier twee treinen met een groot aantal slachtoffers, de eerste ambulance verpleegkundige heeft een verkenning gedaan. Zijn inschatting was juist dat in de stoptrein de zwaarste gewonden lagen. Daarom is ook geheel juist dat tijdens de tweede verkenning het MMT de stoptrein door is gegaan en de ambulance verpleegkundige de intercity.
Ik deel ook de mening dat gewondenkaarten gaan invullen als te tijdrovend is gezien door de hulpverleners, ook de MMT arts heeft aangegeven dat onderscheid maken tussen T1 en T2 soms heel lastig is.
Echter blijft het een feit dat alle gewonden relatief snel uit de treinen zijn gehaald, dat alle gewonden in een gewondennest kwamen, licht gewonden elders zijn opgevangen, alle gewonden de zorg hebben gekregen die nodig was. Daarom ben ik het oneens met de stelling dat zonder de registratie de rest van de keten niet effectief zou functioneren.
In beleidsteams van gemeente/provincie is er een overdreven drang om heel snel te beschikken over informatie, in een aantal situaties zelfs omdat media-watchers van beleidsteam signaleerden dat op twitter een geruchtenstroom op gang komt.
Papieren tijgers met hun regeldrang versimpelen de realiteit, men spreekt heel simpel over GHOR, ziekenhuizen en politie/justitie. In realiteit zijn dat niet drie verschillende partijen maar het zijn organisaties waar honderden medewerkers achter schuil gaan.
Voor een beleidsteam of hulpverleners ter plaatse kan een incident een groot ongeval zijn of een ramp. Een busongeval in Winterswijk met 30 gewonden is inderdaad ter plaatse een groot incident, echter als vier zwaar gewonde slachtoffers naar UMC Nijmegen worden gebracht is het in het ziekenhuis helemaal geen bijzondere of uitzonderlijke situatie. Elk ziekenhuis heeft het een ZiRop alleen zal het niet in werking treden bij een beperkt aantal slachtoffers.
Als politie/justitie belt om informatie naar een ziekenhuis zal een medewerker de telefoon aannemen. Medewerkers in ziekenhuizen hebben een afgeleid beroepsgeheim, de kans is bijzonder groot dat elk verzoek wordt afgewezen omdat het ziekenhuis in het normale dagelijkse regime zit. Men mag er ook vanuit gaan dat niet elke medewerker van een ziekenhuis protcollen kent, laat staan herziene richtlijnen voor artsen via KNMG.
Dit jaar is er een nieuwe richtlijn gekomen via KNMG over het beroepsgeheim bij grote ongevallen en rampen, echter gaat men nog steeds uit van toestemming van de patient of de veronderstelde toestemming teneinde de familie van de patient te informeren over de verblijfplaats.
Ik kan me prima voorstellen dat een arts geen enkele noodzaak ziet vragen te beantwoorden van politie of justitie over patienten indien zijn ziekenhuis een aantal slachtoffers opvangt. Zeker niet als via reguliere procedures familie van de patient al is gewaarschuwd door het ziekenhuis zelf.
Ik zie ook niet helemaal in waarom de hulpverlening ter plaatse beter kan verlopen als een groep mensen in een beleidsteam ergens op een kantoor een lijst heeft met namen, aard van de verwondingen en de actuele toestand van de slachtoffers die al in ziekenhuizen zijn.
