Interessante discussie dit. Leuk om de meningen vanuit verschillende perspectieven hier te lezen!
Zelf heb ik onderzoek gedaan naar verdeling van patiënten over ziekenhuizen bij een pandemie. Dat is nét even anders dan bij een 'flitsramp', omdat je gedurende dagen, weken of zelfs maanden met de ellende zit, in plaats van een aantal uren. Ik was gelijk genezen van de 'witte kolom', maar dat terzijde
Wat mij onder anderen opviel was de kloof tussen medische professional en diens verantwoordelijkheid vs. de manager en diens verantwoordelijkheid. Feit is dat het organiseren van een Zirop vaak is belegd bij de afdeling facilitair die - om dikwijls legitieme redenen - nauwelijks poot aan de grond krijgt bij de medisch specialisten. Dan vind ik het niet raar dat die plannen niet altijd in overeenstemming zijn met de medisch specialisten. Overigens wil ik niet beweren dat de samenwerking overal stroef verloopt, maar het is wel een signaal dat ik op meerdere plekken heb opgepikt.
In dat kader stemt de opmerking 'ik ben immuun voor managers' mij niet optimistisch. Het is uiteindelijk een probleem van zowel en manager als de specialist, dus kun je m.i. beter vanuit beide disciplines de krachten bundelen om tot een werkbaar en gedragen resultaat te komen. En niet alleen elkaar horen, maar echt naar elkaar luisteren, dat helpt ook.
Maar eigenlijk wilde ik een heel ander punt aanzwengelen.
024 haalde eerder in dit topic aan dat ziekenhuizen niet verplicht zijn om patiëntgegevens de verstrekken aan de ambulancedienst / GHOR:
Dat zal niet gaan lukken vandaag en in de nabije toekomst. Geen enkel ziekenhuis zal een CGV gaan bij praten over patienten.
Voor artsen is er een nieuwe handreiking gekomen eerder dit jaar over de omgang met grote ongevallen en rampen. Het woord handreiking is om te beginnen als niet een absoluut of dwingend voorschrift. Deze handreiking komt amper verder dat in geval van een grootschalig ongeval (er is geen enkel criteria afgesproken wanneer er sprake is van een grootschalig ongeval, ook niet wie dat gaat bepalen of een ongeval als dusdanig mag worden aangemerkt) of ramp de arts de naam (dus niet per definitie NAW) mag (dus niet moet) verstrekken als dat nodig is (noot: er moet dus een duidelijk noodzaak zijn) om de familie of betrokken hulpdiensten te informeren over de verblijfplaats (dus niet de aard van de verwondingen, zelfs niet het feit of een slachtoffer als is overleden, kritiek is of stabiel) van het slachtoffer.
Hebben we het dan over deze handreiking?
http://knmg.artsennet.nl/Publicaties/KNMGpublicatie/Handreiking-beroepsgeheim-en-politiejustitie-2012-1.htmDaarin lees ik het volgende (p. 29):
Bij grootschalige ongevallen en rampen (denk aan Koninginnedag in Apeldoorn 2009 of het schietincident in Alphen aan den Rijn 2011) kan de politie of justitie in het kader van hun hulpverlenende taken aan artsen (bijvoorbeeld in ziekenhuizen) vragen om namen van slachtoffers te verstrekken die als gevolg van het ongeval of ramp in het ziekenhuis zijn opgenomen. Artsen mogen zo mogelijk met toestemming van het slachtoffer (wanneer die aanspreekbaar is), maar zo nodig met diens veronderstelde toestemming (wanneer die niet aanspreekbaar is), in beginsel uitsluitsel geven over het verblijf van de betrokkene in het ziekenhuis, opdat politie of justitie de familie of betrokken hulpdiensten kan informeren waar het slachtoffer zich bevindt.
Overigens zegt dit document niets over het verstrekken van gegevens aan de ambulancedienst / GHOR, vandaar dat ik mij afvraag of we nu over hetzelfde document praten. Betekent dit dat er sowieso geen beperking is voor het delen van patiëntgegevens met de ambulancedienst / ghor, of is er juist geen grond voor?
Mijns inziens was het definiëren van 'ramp' te ondervangen geweest door te verwijzen naar de Wet Veiligheidsregio's (ramp: een zwaar ongeval of een andere gebeurtenis waarbij het leven en de gezondheid van veel personen, het milieu of grote materiële belangen in ernstige mate zijn geschaad of worden bedreigd en waarbij een gecoördineerde inzet van diensten of organisaties van verschillende disciplines is vereist om de dreiging weg te nemen of de schadelijke gevolgen te beperken). De vraag wie de beoordeling maakt of er daadwerkelijk sprake is van een ramp blijft dan natuurlijk alsnog staan, maar in ieder geval biedt het wel meer houvast, ook voor de specialist.
Mijn vraag (aan 024) is eigenlijk: wanneer je nu als specialist te maken hebt met slachtoffers ten gevolge van een ramp, waarom zou je dan niet de gegevens verstrekken aan bijvoorbeeld de GHOR / politie? Ik begrijp het belang van het medisch beroepsgeheim, maar ‘de maatschappij’ is er in die situaties toch beter mee gediend wanneer die basale patiëntgegevens wél worden gedeeld?
Kijk bijvoorbeeld naar informatiepunten voor familieleden, die wel informatie moeten hebben om de familieleden te kunnen helpen (dat scheelt het ziekenhuis weer een hoop telefoontjes).
Of de strafrechtelijke afhandeling, waarbij het van belang is dat politie en andere onderzoekende partijen in beeld kunnen krijgen wat er is gebeurd en wat daarvan de gevolgen van zijn (denk ook aan aangiftes, vervolging, schadevergoedingen, enz.).
Ik ben benieuwd naar je reactie!