024,
Ik denk dat we op één lijn zitten als het gaat om het (h)erkennen van de eigen grenzen. Jij mag gerust een naald prikken aan mij overlaten, maar ik trek ook de grens bij het opensnijden van een thorax (of ver daarvoor eigenlijk, maar goed..).
Ik zou het me persoonlijk aantrekken als ik niet met verpleegkundigen op 1 lijn zou zitten. Waarom dacht je dat het anders zou zijn, vanwege mijn onvermogen om op 1 lijn te komen met zorgmanagers?
Ik trek ook die grens, ik voel me niet de aangewezen persoon om in situaties buiten een ziekenhuis een thoraxdrain in te brengen. Andere mensen die bij hebben gedragen aan dit topic mogen van mij roepen dat het nadeel is van medici dat ze de neiging hebben om na te denken over wat allemaal niet zou kunnen gebeuren.
Ik ben de persoon die jou een keer extra aankijkt , dat we samen nog eens kijken naar die dikke scherpe punt. Ik vraag me liever eerst nog een keer af wat er zou kunnen gaan gebeuren. Ik weet zeker dat jij dat ook denkt, ook in het geval als ik de handeling ga verrichten.
Waar onze wegen scheiden is de tweede helft van je betoog. Wij weten uit onderzoek dat het verkorten van de aanrijtijden geen gezondheidswinst oplevert. Op één categorie na: de reanimatiebehoeftige patient. Toch kunnen we niet op elke straathoek staan voor dat ene geval. Daarvoor zijn de middelen te beperkt. Daarom hebben wij diverse initiatieven zoals First Responder Brandweer en Burgerhulpverlening. Deze mensen worden ingezet om de eerste klap (sic) uit te delen. Gelijktijdig wordt er ook professionele zorg ingeschakeld. Deze leken worden ondersteund door ons maar worden niet gezien als integraal onderdeel van de RAV. Kortom, paraatheidsuitbreiding is niet de oplossing. Sterker nog, het leidt tot een afname van voorbehouden handelingen onder de beroepsgroep. En dat is natuurlijk weer kwaliteitsvermindering.
Ja en nee. Ambulances moeten zich houden aan de norm van de verplichte aanrijtijden. Wat jij zegt klopt alleen in de situatie waarbij de bestaande ambulancezorg intact blijft, dan is er sprake van een verbeterslag en kan er een kwaliteitswinst zijn.
Indien op kantoor van de RAV B.V. een cijferkanon een tabel maakt waar de ambulance een paar minuten te vroeg aankomt kom je op afkaveling van de zorg. Men gaat dan schuiven met voorwaarde scheppende posten, een gebied is af te dekken met een ambulance minder dan in het verleden. Als het zoals in sommige dorpen in landelijke gebieden er op neer komt dat de eerste ambulance 5 minuten later aankomt is dat argument verdwenen.
Dan praat je ook nog over de reanimatiebehoeftige patient. In de situatie die ik beschreef komt het er op neer dat een ongevalsslachtoffer iets langer moeten wachten op de ambulance.
Dat de burgerhulpverleners niet gezien worden door de RAV als integraal onderdeel blijkt elders op dit forum. Daar hebben andere leden de wir-war van stichtingen en BV's al nader bekeken. Het blijkt dat het intitiatief genomen is door RAV's, zij actief werven en actief burgers inzettten. Dan vraag ik me af als ze geen integraal onderdeel zijn van de RAV van wie ze dan een onderdeel zijn?
