Columns
Naar Columns »
Stille tochtRonald Boutkan | 16-12-2012 13:08
Den Helder - Daar gingen ze dan, over die prachtige Helderse zeedijk, in alle stilte. Enkele tientallen sloten aan, droeve gezichten, hier en daar zelfs een traantje. Geen fakkels zoals een week geleden, geen live-uitzending op televisie met reporters die de tocht verstoorden, maar wel gemeende woede richting alles wat maar niet de mening deelde.
Ik zag het en dacht in eerste instantie: wow, indrukwekkend, mooi ook. Dat mensen zelfs hier in Den Helder stilstaan bij die twintig jonge kinderen die in Newton zijn doodgeschoten door een malloot. Of zou het een stil protest zijn omdat deze mensen menen dat de democratie in Den Helder langzaam aan naar de klote is geholpen door bestuurders die meer en meer lak aan hun burgers hebben? Of is me iets ontgaan en is er op de Helderse voetbalvelden iets verschrikkelijks gebeurd?
Niets van dat alles bleek waar. Ze liepen voor Johannes… U weet wel, die lieve bultrug en ik dacht: mensen, gaat even met z’n allen heel snel langs de psychiater! Johannes wilde niets liever dan vredig sterven op een mooie zandplaat nabij Texel, de oogjes richting Den Helder. Vredig sterven is echter voor lang niet iedereen weggelegd en ook Johannes was het niet gegeven. Nadat eerst getracht was hem te redden ontstond vervolgens een strijd op leven en dood tussen twee kampen die beiden van mening waren het beste met de bultrug voor te hebben.
Stiekem vroeg ik me af of het nog wel om Johannes ging, of dat pr, donateurs en eigen eer en glorie niet veel belangrijker waren. Wie bedenkt toch een stille tocht voor een dier? Wil je dan het hele concept stille tocht definitief ten grave dragen? Neemt iemand een stille tocht ooit nog serieus als we nu ook al willen lopen voor een gestorven walvis? En dan straks voor de goudvis die is verzopen, daarna de hond die op 17-jarige leeftijd werd overreden en tenslotte gaan we lopen omdat de koffiezetter van het buurthuis de geest heeft gegeven.
Een stille tocht werd ‘populair’ als protest tegen (zinloos) geweld. Tegenwoordig is het concept al niet veel meer waard doordat er wel heel erg snel en vaak wordt gelopen, maar het kan dus nog erger. Nog even en het interesseert niemand meer iets, dan halen we nog slechts de schouders op bij het aanschouwen van zo’n tocht. Dan wordt naar de mens niet meer omgekeken, maar heeft het dier gelukkig wel zijn aandacht gehad…
www.denhelderactueel.nl