024,
Ik denk nog steeds dat pBLS buiten het ziekenhuis nauwelijks voorkomt.
mijn ervaring, is
- er wordt veel te veel lucht ingeblazen dat schade kan de longetjes
- er worden te ondiepe borstcompressies gegeven omdat de borstkas te kwetsbaar is.
Je hebt me overtuigd dat de AED geen optie is.
Ik ben het met je eens dat dit soort situaties buiten het ziekenhuis weinig voorkomen. Edoch de NRR heeft een richtlijn de wereld in geholpen waar forse tegenstrijdigheden in staan. Laten we ook zo realistisch blijven dat het hier specifiek gaat om kinderen, het voorkomen van ellende door toedoen van een goedwillende hulpverlener lijkt me belangrijk.
Delta schrijft al over verdrinking. Bijna alle reanimaties van kinderen buiten het ziekenhuis zijn secundaire circulatiestilstanden. Het begint met problemen met de ademhaling. Een baby kan al in deze situatie terecht komen omdat het op een verkeerde manier in bed is gelegd. Verslikking kan een oorzaak zijn.
Het is winter, auto te water met kleine kinderen op de achterbank. Omstandigheid waar de kans op succes hoger is komen te liggen.
Ondanks je stelling dat het weinig voorkomt schrijf je toch over je eigen ervaring. Teveel lucht inblazen bij beademen is iets wat je wel merkt. Het is niet zo dat de longen van een kind als een ballon uit elkaar spatten. Er kan wel schade ontstaan, een biotrauma, dat kan een ontstekingsreactie geven, het uitvallen van alle organen door de ontsteking is niet onmogelijk. Er is niet direct een reden om te zeggen dat het onbehandelbare complicaties zijn. Geluk voor de hulpverlener is dat die problemen niet ontstaan buiten op straat, ze ontstaan op de IC afdeling.
Een veel te hoge schok kan schade aan het hart veroorzaken. Lichte schade kan genezen maar er bestaat de kans dat er een soort litteken ontstaat of dat een gedeelte van weefsel niet meer is zoals het hoort te zijn, dan kan je bedenken dat een kind ouder gaat worden met een beschadigd hart. Zelf de hartstichting laat ons via TV weten dat je boter van Unilever moet eten, want niemand wil een beschadigd hart.
Ik denk dat je ook kritisch mag zijn over je eigen ervaringen. Hoe kan het in vredesnaam bestaan dat er mensen met pBLS diploma in de zak rondlopen terwijl ze onvoldoende training hebben gehad op terrein van diepte compressie of volume van beademing. Gaat het om het feelgood moment van weer een certificaat in bezit te hebben of om inkomsten voor de opleidende organisatie. Als iemand niet instaat is om de basistechnieken van BLS op de juiste wijze toe te passen bij een baby, een jong kind en een ouder kind mag je het certificaat wel bij het oud papier doen.
Ik ben blij dat je bent gaan nadenken over de AED bij kinderen. Zelfs de burgerhulpverlener mag nadenken, je mag met het simpele rekenvoorbeeld naar je instructeur stappen om te vragen hoe ze dat kunnen verklaren. Als men dat niet kan waarom zou je ze geloven.
Zeer zeker gevaren die aan passantenhulpverlening verbonden zijn, kan ik me in vinden.
Maar wat dan? Komen we hier nu tot de conclusie dat het beste dat een EHBO-er kan doen is alarmeren en wachten op de zwaailichten? Of zijn er misschien mogelijkheden om de NRR/OK richtlijnen te verbeteren en daarin een oplossing te vinden? (op gebied van PBLS, let's stay on topic 
)
Ik ben wel tot die conclusie gekomen dat het beste is dat een burgerhulpverlener gaat alarmeren (wat meestal al gebeurd is), beademen en hartmassage toepassen.
-Bij kinderen gaat het om een verwaarloosbaar kleine kans dat het om een primaire circulatiestilstand gaat, kans nog kleiner dat het schokbaar ritme is. Behalve als je producent, verkoper of aanbieder van cursussen bent maakt het de AED bij kinderreanimaties al een nutteloos ding.
- Ik kan geen enkele excuus bedenken waarom er tijd moet worden geschonken aan het aansluiten van de AED, bij het plakken van een elektrode op de rug moet immers de beademing en hartmassage worden onderbroken. Ik ben van mening dat er beademd moet worden, 5 keer beademen en daarna cycli 15 compressies/2 beademingen. De burgerhulpverlener stopt en onderbreekt dat niet meer tot de ambulanceverpleegkundige er is. Bij zijn aankomst ga je door met de cycli omdat de ambulanceverpleegkundige zelf wel ziet of je goed bezig bent en waarschijnlijk eerst zijn spullen klaar wil zetten. Je stopt pas als de verpleegkundige dat zegt.
Er is geen poldermodel in dit soort hulpverlening: De burgerhulpverlener luistert naar een ambulanceverpleegkundige, de ambulanceverpleegkundige naar de MMT arts.
Het kan ook voorkomen dat de ouders van een kind weten dat hun kind hartproblemen heeft, zij zullen dan zelf contact opnemen met een spoed-telefoonnummer van een kinderhartcentrum. Laten we daar ook duidelijk in zijn dat als men daar advies geeft of zegt wat er moet gebeuren het ongeveer voor iedere hulpverlener stopt om nog iets anders te gaan doen. De persoon aan de telefoon is de dienstdoende arts-assistent van een kinderhartcentrum.
- In Nederland mogen we er vanuit gaan dat een ambulance snel ter plaatse is, je praat altijd over een relatief korte tijd. We moeten niet gaan afdwalen in scenario's dat de burgerhulpverlener met AED uren verstoken blijft van professionele hulpverleners.
Zelfs de kinderpads zijn een bedenksel van de commercie en protocolridders achter het bureau. Vermoedelijk is er een rekensom gemaakt. 4 joules/kg, kind van 8 jaar weegt 25 kg. 100joules voor de 8-jarige. Alle kinderen van 0 - 8 jaar hebben een gewicht tussen 0 en 25 kg, gemiddeld gewicht 12,5 kg dus 50 joules voor kinderpads.
Ik heb duizenden kinderen gezien, nooit een gemiddeld kind. 50 joules zegt dat het voor de kleinste veel te hoog kan zijn en voor de oudste kinderen met VT/VF te laag.
