AED bij kinderen

[oma]

Als instructeur (p)BLS/AED heb ik de opdracht om de cursisten zo goed mogelijk voor te bereiden op een reanimatie, in de wetenschap, dat het toevalstreffer is, als je bij een reanimatie uitkomt.

Alles overziende, is het, in mijn ogen, ongewenst dat de AED bij babies en kleine kinderen wordt ingezet.  

Het is daarmee een dilemma, waar ik nog steeds niet uit ben

Als instructeur heb je de opdracht op je genomen om de cursisten zo goed mogelijk voor te bereiden op een reanimatie. Echter zal er ook iemand de instructeurs zo goed mogelijk moeten voorbereiden op die taak.

Ik vind niet dat je instructeurs een protocol mag laten verkondigen terwijl ze niet gehinderd worden door enige kennis. Het is zeker niet onmogelijk om de burger-instructeurs iets uit te leggen over het hart, ritmestoornissen bij kinderen, de gevolgen van een te hoge schok. Immers in het ziekenhuis is de arts verplicht om hetzelfde goed uit te leggen aan een ziek kind en de ouders.

Er zijn andere mogelijkheden, men kan zeggen alleen AED met kinderpads gebruiken, men kan zeggen geen tijd verspillen aan AED en gaan beademen. Ik ga niet mee in argumenten dat het hele AED gebruik bij voorkeur zo uniform mogelijk moet zijn voor ieder slachtoffer van 0 - 102 jaar. Roepen dat het te moeilijk wordt bij uitzonderingen is een diskwalificatie van de geestelijke vermogens van instructeurs en de cursisten. Het aanbieden van een PBLS cursus is onmogelijk als er zo min mogelijk uitzonderingen besproken mogen worden.

EHBO-er hecht als instructeur aan goed onderwijs, ik heb het idee dat de richtlijnen en de cursus eerder zijn gericht op zoveel mogelijk mensen op te leiden. Via een PM liet een forumlid mij weten dat HartslagNU het niet eens nodig vindt dat een cursist een certificaat haalt, het volgen van een cursus is voldoende. Ik vind het een legitieme vraag waarom instructeurs het allemaal laten gebeuren. Door dit soort ontwikkelingen doet het er inderdaad niet meer toe wat een instructeur zegt, iedereen die de moeite genomen heeft om in je klas te gaan zitten heeft deelgenomen aan de cursus en is daardoor inzetbaar in het project HartslagNU.

In het topic verslikking bij kinderen wordt de 26e druk van het Oranje Kruis boekje een aantal keren aangehaald. Ik heb het nieuwe boekje inmiddels in mijn bezit. Er valt te lezen "Soms ontstaan bij schedel-/hersenletsel de klachten pas enige tijd na het ongeval. Het slachtoffer kan zich ineens het ongeval niet (goed) meer herinneren .Er is dan waarschijnlijk sprake van een lichte hersenschudding". Dat soort zaken gaan mij veel te ver of men had er bij moeten zettten dat het anders kan zijn bij grensrechters in Almere.

Ik hou niet van de uitspraak "een niet -professional moet niet belast worden met de voor- en nadelen van de richtlijn", de niet-professionals moeten er zoveel mogelijk mee belast worden om een beetje tegenwicht te bieden tegen de professionals met conflicterende belangen en/of een beetje academische HBO arrogantie.

[Willem D.]

Ik hou niet van de uitspraak "een niet -professional moet niet belast worden met de voor- en nadelen van de richtlijn", de niet-professionals moeten er zoveel mogelijk mee belast worden om een beetje tegenwicht te bieden tegen de professionals met conflicterende belangen en/of een beetje academische HBO arrogantie.

Ik bespeur al jaren de minachting die vanuit sommige takken in de medische wereld en specifiek een kern in de ambulancewereld op leken als het gaat om eerstehulpverlening.
Hierbij maakt het niet uit of het gaat om reanimatie en EHBO. Immers, leken weten niets, kunnen niets en vooral -mogen niets- en dienen vooral dom gehouden te worden om ons werk belangrijk te houden.
De leek kan en mag zich volgens de medische wereld niet bemoeien met handelingen die meer dan standaard EHBO zijn.
Dat is totaal achterhaald en schaadt direct en indirect de eerstehulpverlening in juist die eerste minuten waarin eerstehulp bij levensbedreigende letsels en stoornissen zo cruciaal is om levens te redden en om de (maatschappelijke) kosten van de nazorg te verkleinen. De leken hulpverlening is daarin cruciaal, hoe lullig en schokkerend dat voor sommigen in de medische wereld dat ook mogen zijn.

In Nederland is er :
- keihard gevochten door professionals tegen het reanimeren van volwassenen en kinderen door leken.
- keihard gevochten door professionals tegen het bedienen van een AED door leken.
Is dit gevecht uiteindelijk gewonnen door de proffesionals?  NEE.
Waarom niet, het zijn dusdanige handelingen die geen medische handelingen zijn en/of dusdanig betrouwbaar zijn gebleken dat zij ook door leken kunnen worden toegepast.
Dat geldt ook voor handelingen die ons "zogenaamd" verboden worden door het Oranje Kruis.

Er wordt nu keihard gevochten door professionals en het Oranje Kruis tegen meer dan standaard EHBO.
Veronderstel dat wij in Nederland (P)BLS/AED-ers en EHBO-ers ook meer willen laten weten en laten doen handelen in vergelijk wat zij in het buitenland ook doen. Ongehoord.
Als de rest van de wereld dit wel doet, dan zal ook dit gevecht door de professionals en het Oranje Kruis in Nederland worden verloren.

De toekomst : betere opgeleide en getrainde (P)BLS/AED-ers en EHBO-ers die de professionals beter kunnen ondersteunen in harmonische verstandhoudingen (en die ook vermoedelijk hersenletsel kunnen onderschatten en daarna kunnen handelen).

[EHBO-er]

Als instructeur heb je de opdracht op je genomen om de cursisten zo goed mogelijk voor te bereiden op een reanimatie. Echter zal er ook iemand de instructeurs zo goed mogelijk moeten voorbereiden op die taak.

024,

hoewel het eigenlijk hier niet thuis hoort, kwam bij mij het ook weer bovendrijven.

ik ben er van overtuigd dat EHBO is 80% sociaal werk is en 20% handelen, maar dat komt niet tot uiting in lesboeken van het OK.

Iedereen weet toch hoe moet geruststellen ?

Het OK boekje geeft stap voor stap perfect aan, hoe een gebroken been moet worden behandeld.
Maar hoe moet je met een gebroken mens omgaan ?

Een jaar of 9 geleden, liep ik met een collega op een evenement.
Terwijl we in een van de hallen liepen, maakte ze opeens de opmerking
"ik loop voor het eerst in 3 jaar weer in deze hal."

(Als je vragen stelt, dan krijg je antwoorden, ben dan daarin geïnteresseerd, ook als je ze niet wilt horen !)
Ook ik wist niet wat er toen gebeurd was, maar op mijn vraag, kwam het hele verhaal naar boven

Haar oma kreeg thuis een hartstilstand en ze was door haar gereanimeerd, maar het heeft niet mogen baten.
Toen ze haar verhaal vertelde bij haar instructeur was zijn reactie
"dan heb je niet goed gereanimeerd"
Ze heeft dat drie jaar met zich meegesleept
Ik heb die dag een loden last van haar afgenomen .....

[CM]

024,

hoewel het eigenlijk hier niet thuis hoort, kwam bij mij het ook weer bovendrijven.

ik ben er van overtuigd dat EHBO is 80% sociaal werk is en 20% handelen, maar dat komt niet tot uiting in lesboeken van het OK.

Iedereen weet toch hoe moet geruststellen ?

Het OK boekje geeft stap voor stap perfect aan, hoe een gebroken been moet worden behandeld.
Maar hoe moet je met een gebroken mens omgaan ?

Een jaar of 9 geleden, liep ik met een collega op een evenement.
Terwijl we in een van de hallen liepen, maakte ze opeens de opmerking
"ik loop voor het eerst in 3 jaar weer in deze hal."

(Als je vragen stelt, dan krijg je antwoorden, ben dan daarin geïnteresseerd, ook als je ze niet wilt horen !)
Ook ik wist niet wat er toen gebeurd was, maar op mijn vraag, kwam het hele verhaal naar boven

Haar oma kreeg thuis een hartstilstand en ze was door haar gereanimeerd, maar het heeft niet mogen baten.
Toen ze haar verhaal vertelde bij haar instructeur was zijn reactie
"dan heb je niet goed gereanimeerd"
Ze heeft dat drie jaar met zich meegesleept
Ik heb die dag een loden last van haar afgenomen .....

Dit voorval is te triest voor woorden! Typisch een geval van een instructeur die helemaal geen praktijkervaring heeft. Daarom raad ik iedereen aan om een cursus te volgen dat gegeven wordt door een acute zorg professional. Wij weten namelijk een krachtiger leersituatie te creeren door de lesstof te illustreren met praktijkvoorbeelden. Daarnaast kunnen we hopelijk ook beter omgaan met de nuances zodat zulke verhalen niet voorkomen.

CM

[EHBO-er]

Dit voorval is te triest voor woorden! Typisch een geval van een instructeur die helemaal geen praktijkervaring heeft. Daarom raad ik iedereen aan om een cursus te volgen dat gegeven wordt door een acute zorg professional. Wij weten namelijk een krachtiger leersituatie te creeren door de lesstof te illustreren met praktijkvoorbeelden. Daarnaast kunnen we hopelijk ook beter omgaan met de nuances zodat zulke verhalen niet voorkomen.

CM

Ik ben er van overtuigd dat de lading van het citaat met goede bedoelingen is geschreven, en ik heb in de 20 jaar, dat ik EHBO cursussen geef, ben ik en goede en en slechte instructeurs tegengekomen. En dat geldt ook voor profs.

Ik heb 10 jaar bij de SIGMA gezeten, primair om te weten hoe er in het grensvlak tussen EHBO en ambulancediensten.

Op een gegeven moment riep iemand dat er tussen EHBO en de ambulance qua werken een wereld van verschil zou zijn.

Dat had hij niet tegen mij moeten zeggen ....

Ik heb inmiddels een powerpoint die je kunt zien als een EHEH ipv een tomtom

Als je een copy wil hebben, stuur dan een pm
ook andere mogen hem ook van mij krijgen

[Expert]

Je kunt je voordeel doen met de ERC richtlijnen, niets is volledig of in alle gevallen dekkend te noemen, maar je kan daarmee in ieder geval een reanimatie casus ingaan zonder stress over aannames en ''als dan'' scenarios. Het zijn algemeen aanvaarde richtlijnen die bijgesteld worden wanneer er voldoende bewijs is. Er zijn altijd omslagpunten en aapassingen in protocollen en richtlijnen, een professional die geinformeerd is over de veranderingen kan zijn/haar handelswijze intussen aanpassen aan nieuwe inzichten. De niet professional moet niet belast worden met voors en tegens mbt richtlijnen en veranderingen daarin, maar kan met enigzins gerust gemoed een reanimatie aanvangen volgens de geldende richtlijn wanneer dat nodig is. Anders heeft het namelijk geen enkele zin dat er richtlijnen worden opgesteld voor het reanimatieonderwijs en de praktijk.

Joffry,

Op zich een prima verhaal. Ik plaats wel kanttekeningen bij de zin; "Het zijn algemeen aanvaarde richtlijnen die bijgesteld worden wanneer er voldoende bewijs is". Het is juist dat het algemeen aanvaarde richtlijnen betreft, echter bewijsvoering in het kader van reanimatie is buitengewoon summier. Er is in algemene zin evidence voor geïndiceerde vroegtijdige defibrillatie en post-rescucitatie koelen. Al het andere is onderwerp van diepgaande discussie bij gebrek aan bewijs.

Expert.

[peter h]

Zoals u zelf in uw email aangeeft is de richtlijn van de NRR en de richtlijn van de ERC u bekent. Aan deze richtlijn liggen diverse Wetenschappelijke studies ten grondslag. De onderbouwing van deze richtlijn kunt u terugvinden in de richtlijn van de ERC waar wordt verwezen naar de onderliggende Wetenschappelijke studies waarop de richtlijn is gebaseerd. Op dit moment is er geen reden om van die richtlijn af te wijken.

bovenstaand is het antwoord van de NRR op mijn vraag /opmerking dat diverse mensen op het forum, waaronder specialisten, de richtlijn betwisten.

ik heb zelf niet naar de genoemde studies gekeken.

[oma]

Dat is een prachtig antwoord van de communicatiejuf van de NRR. Twee regels tekst waar je het mee moet doen. De wetenschappelijke babbelclub schrijft de richtlijn van de ECR over en wie wat wil weten moet het zelf maar uitzoeken. Chapeau.

[EHBO-er]

Ik kijk er naar uit, dat de response tijd van de ambulance voldoende snel is, om nog de keuze te hebben om wel/of niet de reanimatie te kunnen starten. Helaas is het nog niet zo ver.
Ik kan binnen twee uur iemand de handelingen aanleren, maar het voorbereiden op een daadwerkelijke inzet is een ander verhaal.

[Expert]

Klappen & Koelen.

Voor al het andere is geen bewijs.

Expert