Binnen de EU wordt in toenemende mate de noodzaak aanvaard van het ontwikkelen van duurzame strategieën voor risicoverminde-ring. In veel lidstaten zijn de inspanningen van zowel nationale als lokale/regionale overheden gericht op een meer adequate in-voering van structurele risicovermindering in ruimtelijke en economische ontwikkelings-processen. Ook wordt door overheden nage-dacht over hoe het con-cept van ‘meerlaagse vei-ligheid’ kan helpen om de risicobeheersing en cri-sisbeheersing beter op elkaar af te stemmen. De vraag is hoe dit alles prak-tisch ten uitvoer kan wor-den gebracht. Wat zijn do's en don'ts? In deze tweede MiSRaR brochure vindt u een overzicht van de ervaringen van zeven lokale en regionale overheden in de EU.
Het concept “Mitigation” in context
In de eerste MiSRaR brochure is het concept “mitigation” gedefinieerd als "risicoreductie door het verminderen van de kans en/of de gevolgen van een gevaar (hazard) en/of de kwetsbaarheid (vulnerability) van de samenleving." Ook is gewe-zen op het feit dat in de ervaringen van de part-ners het onderscheid tussen risico- en crisisbeheersing niet absoluut is. Bijvoorbeeld, ruimtelijke maatregelen – de belangrijkste focus van MiS-RaR – kunnen zowel worden gericht op risicoreductie als op verbeterde bestrijding, of zelfs op beter herstel na afloop. In het schema op de vol-gende pagina wordt dit geïllustreerd.
Vanuit hun praktijkervaring hebben de partners van MiSRaR drie soorten van veiligheidsmana-gement onderscheiden: risicomanagement gericht op het verminderen van risico’s, crisisbeheersing ge-richt op het bestrijden van de directe gevolgen van een feitelijk incident (een ‘gematerialiseerd risico’) en herstelmanagement gericht op het terugbrengen van de maatschappij naar de normale toestand van voor het incident. Anderzijds kan een onderscheid worden ge-maakt tussen vier fasen: de pre-risico fase voordat er een concreet gevaar dreigt, de risicofase waarin het gevaar aanwezig is, het incident en tot slot de herstel fase.
De drie soorten van veiligheid management ko-men niet strikt overeen met deze fasen, maar gaan geleidelijk in elkaar over. In de pre-risico fase is alles gericht op de ultieme vorm van risi-comanagement: het voorkomen dat een situatie een risico kan gaan vormen, ook wel aangeduid als 'proactie'. Dit is de meest fundamentele vorm van mitigatie. Zodra een risico er eenmaal is verschuift de aandacht naar preventieve maatrege-len om de kans dat een incident zich voordoet te verkleinen, de mogelijke gevolgen van een inci-dent in te perken en de kwetsbaarheid (blootstel-ling en ontvankelijkheid) van de omgeving te verminderen. Tegelijkertijd zullen in deze risico-fase, de verantwoordelijk publieke en private partners, zoals de hulpdiensten, zich voorberei-den op incidenten. Deze preparatie bestaat uit onder andere het maken van rampenplannen, opleiden, trainen en oefenen, maar soms ook het treffen van ruimtelijke maatregelen om de be-strijdbaarheid te verbeteren. Voorbeelden hier-van zijn toegangswegen voor hulpdiensten, de watervoorziening voor de brandweer en aange-wezen plaatsen voor hulpverlening.
Lees verder...
http://www.misrar.nl/UserFiles/File/MiSRaR_brochure_II_mitigation_planniing_NL.pdf
