(...)
Ik heb zelf al diverse malen proffesionals (in de vorm van huisartsen, artsen uit de GGZ-instellingen) van patiënten af moeten trekken omdat ze compleet foutief bezig waren.... Verkeerde massage etc.
(...)
(...)
Ik ben blij dat je nog nooit een arts hebt meegemaakt die zich niet door jou van een patient af laat trekken omdat jij meent dat hij foutief bezig is.
(...)
Ik neem aan dat Jerommeke niet over straat gaat rollen met een arts over wie het slachtoffer mag reanimeren.
Ook wat mij betreft staat een arts bovenaan in de pikorde als het aan komt op medische beslissingen. Maar ik ken een aantal verhalen over reanimerende artsen die blij waren dat er een EHBO-er ter plaatse kwam om een reanimatie over te nemen omdat de eigenlijk geen flauw idee hadden hoe ze een reanimatie uit moesten voeren (dat ze de theoretische kennise over circulatie e.d. hadden twijfel ik niet aan).
In Amsterdam draaien er met regelmaat geneeskunde studenten mee met EHBO inzetten om praktische kennis op te doen en omgang met slachtoffers te leren/oefenen. Hun ervaring was dat ze aan het einde van hun studie dan wel basis arts waren, maar de EHBO kennis (of eigenlijk vaardigheden)niet echt aan de orde waren geweest.
Voor een arts is zijn die vaardigheden wellicht ook niet altijd nodig omdat ze daar in hun werkzaamheden niet/weinig mee te maken hebben. Maar een arts die in een situatie komt waarin acute geneeskunde gevraagd is zal naar de omgeving (en hopenlijk ook zichzelf) moeilijk kunnen weg komen met de opmerking "niet mijn specialisme".
Als een arts of AVP een medische afweging maakt om te stoppen met een reanimatie zal ik dat zeker respecteren. Maar als een arts loopt te lapzwansen tijdens een reanimatie ben ik ook zeker bereid om dat over te nemen.
Met mijn EHBO/BHV/SIGMA opleidingen, herhalingen, oefeningen en inzetten ben ik vrij zeker van mijn reanimatiekunde. Bij de gemiddelde huisarts betwijfel ik die vaardigheden... Als diezelfde huisarts in een thuissituatie aangeeft dat een reanimatie niet zinvol is of niet gewenst dan heb ik geen enkele moeite dat aan te nemen.
Ook als ik naar aanleiding van een reanimatie alert bij iemand thuis komt sta ik open voor de situatie en hoef ik niet per se tot reanimatie over te gaan (wat de NRR daar ook over zegt). Als ik een terminale patient aan tref zal ik aan de familie vragen wat de bedoeling is. Helaas ben ik ook met die thuissituatie ervaringsdeskundige.
Ik geloof best dat er sitaties zijn waarin een reanimatie alert ongewenst is en er toch uit gaat. Er zijn echter ook vele situaties waarbij een reanimatie wel gewenst is en de inzet van burgers zeer nuttig is. De inzet van de discussie zou volgens mij dan ook moeten zijn hoe we die situatie beter kunnen filteren en burgerhulpverleners beter kunnen toerusten om te gaan met de grijze situaties en niet langer te doen alsof er alleen maar zwart en wit is.
De afweging in Amsterdam bijvoorbeeld om geen burgerhulpverlening toe te passen omdat er met de beschikbare ambulances, brandweer en politie de 6 minutenzones kunnen worden geborgd lijkt me een juiste. Een politie of brandweer is uiteraard geen ambulance, maar het zijn wel mensen die je kunt instrueren/opleiden.
Remco