Hoe kan een centralist door de telefoon zien bij een melding van een reanimatie of iemand valt in een van de door jou genoemde categorieën? Kan je mij vertellen hoe ik dat aan iemand kan zien als hij voor mij op de grond ligt? Waar moeten we als hulpverleners dan vanuit gaan? Dat iemand onder de levenslustige groep valt of onder de groep waar de rek uit is. Volgens mij verblijft ieder mens, levenslustig of niet, een groot deel van zijn tijd in een woning. Ik tref op woonadressen namelijk over het algemeen levenslustige personen aan.
Wat mij betreft stuurt de centralist geen burgers naar woonadressen als de burger vraagt om een ambulance. Als ik de slager vraag om biefstuk wil ik ook geen pond gehakt krijgen.
Ik heb al vaker aangegeven dat hartstilstanden bij jonge, vitale mensen slechte voorbeelden zijn. Ik heb middels medische terminologie en later in lekentaal een relatief veel voorkomend onstaan van VF beschreven bij bejaarden in hun eigen bed. Ik heb mijn best gedaan om aan te geven dat de meeste mensen het niet overleven. Ik heb de laatste cijfers van de hartstichting beschreven, de hartstiching zegt 1 op de 4 overleeft een reanimatie. Ik heb er van gemaakt driekwart gaat dood.
Ik heb beschreven dat een groot deel van de overlevenden, met name de ouderen, het ziekenhuis verlaat als geestelijk wrak. In praktijk komt het er vaak op neer dat deze mensen niet meer terug gaan naar huis maar opgenomen worden in een verpleeghuis. Soms is dat niet erg omdat ze deze mensen niet meer weten wat hun eigen woonadres was. Misschien zou je eens mee moeten gaan iemand naar het verpleeghuis brengen. Dat voelt echt anders dan een bos bloemen krijgen van de dankbare patient.
Reanimatie is en blijft "geringe kans geneeskunde". Inbreuk maken op privacy, binnen gaan van slaapkamers, mensen de kans op een rustige dood ontnemen weegt niet eens op tegen de voordelen.
In een aantal gevallen is de AED inzet buiten op straat zelfs discutabel, toevallig heb ik vandaag van iemand een link naar een documentaire van Zembla gekregen, in deze docu spreken mensen van de ambulance hun zorgen uit over het reanimatie beleid. Het probleem in 2012 is alleen maar groter geworden dankzij de AED inzet.
Het lijkt me daarom ongewenst om de slaapkamer van burgers ook nog eens toe te voegen aan het domein van burgerhulpverleners met AED. Als er al de noodzaak bestaat stuur dan goed getrainde mensen op burgers in huis af. Niet dit allegaartje van mensen waarvan niemand weet wat of wie ze zijn en geen mens weet of ze een certificaat hebben. Zelfs het in bezit hebben van een certificaat zegt helemaal niets. Sommige organisaties werken met een degelijk opleidingsprogramma terwijl een aantal commerciele aanbieders het online kan aanbieden (cursus van 1 uur via internet).
De AED inzet bij mensen thuis levert een "feel good moment" op voor de burger of agent. Het legt een probleem bij de SEH arts of de dienstdoende cardioloog. Zij krijgen mensen aangeboden die in feite niet meer in het ziekenhuis behoorden te komen. Ik heb het te doen met de artsen in het ziekenhuis die beseffen dat het niet meer goed kan komen en uit de grond van hun hart moeten hopen dat het hart van de patient er nog een keer mee stopt zodat de arts het enige humane besluit alsnog kan nemen om niet meer te reanimeren.
p.s. Jonge SEH artsen hier op het forum mogen ook iets vinden of aanvullen, dat is hier niet voorbehouden aan medisch specialisten.