Dit is flauw, we hadden hier afgesproken om buiten de specialistische topics duidelijke taal te gebruiken.
Dit is een topic binnen de burgerhulpverlening / EHBO. Dan is het flauw om 024 af te branden op het gebruik van een simpele term, want dit doet ze erg netjes.
NOGMAALS, u hebt mijn opmerking ogenschijnlijk verkeerd begrepen. De politie die ik in mijn situatie handig achtte, was om u te beschermen. Niet om u te arresteren. (want ik bevroed dat dit is waar u naar refereert)
Inmiddels is het bij ons allemaal duidelijk dat u door de forumstaf over uw vingers bent getikt voor het kleineren, dat hoeft u niet aan de lopende band te blijven benadrukken, dat wordt vervelend. Evenals het afgeven op de managers die kennelijk de schuld overal van hebben.
U hecht aan een discussie op het scherpst van de snede.
Prima!
Maar binnen dit topic kunt u natuurlijk verwachten dat er, door niet pro's zoals ikzef, op een manier gereageerd wordt die binnen een wereld van wel-professionals en specialisten, niet de teneur is.
Het klopt dat mij onderhand door de moderators bijna iedere mogelijk is ontnomen om nog iets te posten. In feite is het al te ver doorgeschoten, zodra ik zeg dat iemand kwijlend in de rolstoel terecht kan komen wordt het in eerste instantie als kwetsend, ongepast of beledigend opgevat. Terwijl het niets meer is dan de dagelijkse realiteit.
Het kleineren van artsen is hier niet incendenteel, het is iets structureels.
Deze discussie is een potentie een goede discussie, ook een hele lastige. Waarom mag ik niet tegen een leek zeggen dat men niet beschikt over voldoende kennis terwijl men mij zonder pardon mag afrekenen op het feit dat ik teveel kennis heb en mij ook verdiep in de soms vergaande gevolgen voor de gereanimeerde patienten.
Waarom is mijn pleidooi voor een betere ambulancezorg een utopie terwijl burgerhulpverleners ongehinderd de idealen over een maakbaar mensenleven mogen nastreven?
Moeten we in een wereld gaan leven met twee verschillende werkelijkheden? De enthousiaste burgerhulpverleners die menen dat ze weer levensreddend bezig zijn geweest en de artsen/verpleegtehuizen die met pijn in het hart de gevolgen zien.
De hartchirug (cardio-thoracaal chirurg) is iemand die wel iets weet over reanimaties, het hart, ECG, cardiologie, etc. De opvang en behandeling van mensen met een hartinfarct of gereanimeerde patienten buiten het ziekenhuis is het werkgebied van de cardioloog. Twee verschillende vakgebieden, het klopt inderdaad als een overlevende 92 jarige na een reanimatie een hart-chirurgische ingreep nodig heeft er weinig cardio-thoracale chirugen of anesthesisten zijn te vinden die menen dat we dat maar moeten doen omdat we daarmee het leven pas echt kunnen redden.