Heh, het ging zo goed. Al een paar pagina's met zinvolle discussie, en dan zo'n opmerking ertussen. Jammer.
Op zich, zie ik wel waar de schoen wringt.
Maar het is simpelweg niet te voorkomen.
Je kunt een EHV'er hebben met een verklaring omtrent gedrag, van mijn part een ondertekende geheimhoudingsverklaring, en weet ik wat nog meer, waar ik gewoon achtersta, want extra controle kan zeker geen kwaad..
De kans dat het misgaat blijft altijd.
Auditor zegt het al; de gelegenheid maakt de dief.
Ditzelfde geldt natuurlijk ook voor de professionals.
Ook daar kan het misgaan, net zo goed. Ook daar maakt de gelegenheid de dief.
Waarom zou een goedwillende burger een groter 'gevaar' zijn, dan de getrainde professional?
Want dat mensen zich inschrijven met als doel eventuele doelen te 'onderzoeken' dat gaat er bij mij niet in.
Veel te omslachtig! Dan kun je beter de glazenwassertruc gebruiken, die al eerder is genoemd.
Wat ik wel bijzonder vindt; de discussie om het wel of niet toe laten van EHV'ers in de privésfeer blijft heen-en-weer zwaaien tussen enerzijds het niet afdoende getraind zijn, het diefstal-risico en de inbreuk op de privacy.
Ook is er al een aantal malen gezegd, iemand belt 112 om een ambulance te krijgen, maar zou het niet zo kunnen zijn, dat 112 wordt gebeld voor hulp?
Als ik zou bellen voor iemand die een schijnbare circulatiestoring heeft, bel ik in ieder geval wel om hulp, er vanuitgaande dat de hulp op zijn minst bestaat uit, maar niet zeker niet beperkt is tot, één of meerdere ambulances.
Er is gewoon een wet in Nederland, de huidige wetgeving zegt dat de ambulancedienst zorg moet dragen voor de ambulancezorg. In feite is het een bedrijf maar een bijzonder bedrijf aangezien de wetgever voorkomt dat ze een concurrent kunnen krijgen. Een tweede ambulancedienst in de regio mag niet. De meldkamer mag bepalen welke vorm van zorg nodig is. In het geval van reanimatie valt er heel weinig te polderen over wat of wie er gestuurd moet worden, het is een ernstig medisch spoedgeval. Evident dat deze zorg moet worden geboden door professionals.
Ik reken het iedere Nederlander aan die de schouders op haalt over ambulances die de 15 minuten norm niet halen. Het is een schande dat we de onderzoeksredactie van RTL nodig hebben om de vinger aan de pols te houden. 83% scoren als het gaat om te laat aankomen bij spoedmeldingen gaat helemaal nergens meer over. Als bureaucraten van de RAV dan nog durven te beweren dat dat het risico van de burger is als men op het platteland gaat wonen begrijp ik niet dat er nog iemand genoegen mee neemt. We leven in Nederland, niet in Zimbabwe.
Het actief en met hoge snelheid op gang brengen van de burgerhulpverlening door HartslagNU zie ik niet als iets nobels. Ik zie het als een goedkope marketing techniek in de richting van de goedgelovige burger die de ambulancedienst nog steeds ziet als een stukje betrouwbare en degelijke zorg van onze overheid. De stichting werft in hoog tempo leken, laat het voorkomen via haar persberichten en algemene voorwaarden dat het gaat om goed getrainde burgers, terwijl men bij voorbaat al weet dat er helemaal niets bestaat als erkende opleiding en er helemaal geen registratie is van bestaande certificaten.
Ik vind het prachtig als Unilever halve waarheden wil verkondigen in haar marketing, ik heb er bezwaar tegen als ambulancediensten dit doen.
Ik vind het zelfs zielig dat een stichting van ambulancediensten als een ware monopolist de EHBO en burgerprojecten aan het inlijven is. Zij hebben de macht om het doen, zelfs de tot in de puntjes geregelde AED projecten op lokaal niveau zijn afgebroken en deel geworden van HartslagNU. HartslagNU kan het simpel afdwingen omdat zij de medische spoedmelding ontvangen van een burger in nood.
De stichting gaat allesbehalve netjes om met haar eigen burgerhulpverleners, ze zorgen dat je de melding krijgt en daarna mag je als burgerhulpverlener zelf ongeveer dood vallen. Geen recht op nazorg, geen recht op rechtsbijstand, op eigen kosten zorg dragen voor opleiding en op eigen kosten zorgen voor de dure apparatuur. Zelfs het onderhoud of vervanging van batterijen/pads komt voor rekening van de brave burger. Geen RAV of zorgverzekeraar die deze kosten wenst te dragen. Ik vind het een hele ruime interpretatie van de door onze overheid zo vurig gewenste zelfredzaamheid van de burger.
Geen RAV of stichting kan wetenschappelijk onderbouwen wat het daadwerkelijke effect is van de AED. De meeste recente cijfers spreken over 16.3% overleving na reanimatie volgens de hartstichting. Dat cijfer is ronduit slecht. Indien het al een verbetering is ten opzichte van het tijdperk zonder de AED is het een minimale verbetering van hooguit 1%. Men kan wetenschappelijk niet eens onderbouwen dat deze 'verbetering' op conto van de AED geschreven mag worden. Wat nog relevanter is dat men niet wenst aan te geven dat een fors deel van gereanimeerde mensen het overleeft maar kampt met ernstige geestelijke beschadiging.
Expert heeft hier een link gepost met de Zembla uitzending, ik heb het gevoel dat alleen de artsen de moeite hebben genomen het te bekijken. Ik vind het diep triest om een mevrouw te horen zeggen dat zij haar eigen man gereanimeerd heeft en dacht dat het leven samen daarna gewoon weer door zou door gaan. Haar man heeft jaren in een verpleegtehuis gezeten zonder dat hij nog besefte wie zijn vrouw was. Deze mevrouw heeft achteraf een brief gekregen met een waardeloos antwoord waarin de Hartstichting aangeeft dat er risicogroepen bestaan die beter niet gereanimeerd kunnen worden. Later zegt een bureaucraat in de uitzending dat dit soort informatie niet publiek mag zijn, niet in de opleiding thuis hoort en hooguit uitgewisseld kan worden op individueel niveau.
Wat de Hartstichting bedoelt is dat ze niet wensen dat de burger eerlijk wordt voorgelicht. Niets mag het droombeeld over reanimatie verstoren. HartslagNU doet daar ook aan mee, al haar burgerhulpverleners denken dat ze het verschil kunnen maken. Ik zet daar grote vraagtekens bij. Ik zie het niet en ik ken geen medische specialisten of IC artsen die de afdeling vol hebben liggen met stralend lachend patienten die hun leven danken aan de AED. Ik ken wel de artsen die niet weten of iemand wel of niet aan de AED heeft gelegen op straat.
In de Zembla uitzending komen ambulanceverpleegkundigen aan het woord. Deskundige verpleegkundigen die zeggen dat ze moeite hebben om bij iedereen te beginnen met een reanimatiepoging. Soms gaat het helemaal tegen het verstand en gevoel in van de verpleegkundige. De broeder heeft wel eens gespeeld met de gedachte om een ander vak te gaan zoeken vanwege dit dilemma. Gelukkig heeft zijn werkgever dit probleem onderuit getrapt, de ambulanceverpleegkundige hoeft niet meer na te denken. De RAV stuurt een paar burgers met een AED naar de patient, de burgers worden niet gehinderd door enige kennis, sluiten de patient aan op de AED en hebben de verpleegkundige al voor een voldongen feit geplaatst.
Omdat het allemaal nog niet genoeg is zet men nu ook de stap richting de woonadressen van de Nederlandse burger. Privacy en patientenbelang gaat zonder probleem over boord. HartslagNU neemt niet eens de moeite om een klein beetje zorgvuldig om te gaan met het vaststellen van wie de burgerhulpverleners zijn of wat ze feitelijk kunnen presteren. De politie staat er bij en kijkt er na. Ze zijn op de hoogte van het proces in de gezamelijk meldkamer en de diender op straat ziet het met eigen ogen gebeuren dat burgers woningen binnen gaan van andere burgers. Een aantal agenten sputtert wat tegen en dreunt een wetje op over noodgeval, terwijl anderen aangeven dat burgerhulpverleners zien dat de ambulance aanwezig al aanwezig is maar toch de woning betreden omdat ze denken dat ze misschien een infuuszak kunnen vasthouden. Ik vraag me af wat de dringende noodzaak is om privacy te schenden van burgers in hun eigen woning en waarom het vasthouden van infuuszakken aangemerkt kan worden als levensreddend ingrijpen in noodsituaties.
Men doet dat in een tijd waarin veel medisch specialisten en ziekenhuizen steeds vaker zieke mensen naar huis moeten sturen. Een steeds groter deel van palliatieve of terminale zorg zal bij de mensen thuis gaan plaats vinden. Dat vergt het uiterste van medisch specialisten en de huisartsen. Deze zorg is al complex genoeg. Het wordt door de AED waanzin van burgers en ambulancediensten nog erger gemaakt. Binnen de zorg zijn twee bewegingen gaande, vanuit de ziekenhuizen het verplaatsen van de palliatieve/terminale zorg naar het huis van de patient en het AED project van de ambulancediensten. Deze twee bewegingen gaan botsen met elkaar en de echte slachtoffers zijn de patienten + familie.
Reanimatie zal bijna altijd gaan om ouderen, de kans dat een melding op woonadres een bejaarde of hoogbejaarde betreft is erg hoog. Het is maar de vraag of je deze groep wel aan de AED moet hangen. Zeker bij deze groepen is de prognose uitermate slecht en de kans op overleven zonder geestelijke schade nagenoeg nihil. Ik durf rustig te stellen dat de AED brigade geen levens aan het redden is onder deze omstandigheden, de AED brigade rukt uit om ouderen de recreatiezaal van het verpleegtehuis in te helpen.
Nederland moet er maar eens aan gaan wennen dat iemand met een circulatiestilstand nimmer gelijk staat aan iemand met een gebroken been, het eerste slachtoffer is dood en de tweede gewond. Niet iedereen hoeft terug gehaald te worden uit de dood. Zeker niet tegen iedere prijs.
