Dat kan zeker, maar hoe wil je dat organiseren? De enige mogelijkheid is op dit moment de niet-reanimerenpenning. (zie eerdere discussie hierover).
In 2012 hebben meer 40.000 mensen steun gegeven aan een burgerinitiatief waardoor de politiek door burgers gedwongen wordt te gaan debateren over euthanasie bij voltooid leven. Het doet er niet toe of je het er mee eens bent, het geeft aan dat deze wens bestaat en relevant is voor veel burgers.
Ik ben zelf niet de jongste meer, ik beschouw mijn leven zeker niet als voltooid, er speelt wel iets dat er op neerkomt dat ik een prima leven heb gehad, als mijn tijd gekomen is dan is het niet anders. Ik kan de gedachte niet verdragen dat ik na een hartstilstand aan de AED ben gehangen en daarna mijn dagen moeten vullen met volpissen van de luier en pap krijgen van de zuster.
Veel ouderen denken er exact zo over alleen wordt er niets gevraagd. Als ervaren technocraten roepen de burgerhulpverleners dat al deze mensen zich moeten wapenen met penningen en verklaringen. Zelfs als je de penning draagt moet je nog hopen dat het op tijd ontdekt wordt of dat je niet in handen valt van de burger die serieus meent dat hij nog mag nuanceren of de penning wel relevant genoeg is.
Andere burgerhulpverleners gaan nog een stap verder als het een terminale patient betreft in eigen bed. Zij leggen het probleem desnoods neer bij familieleden van een terminale patient. Wat familie ook doet van een terminale patient, er valt ze niets te verwijten. Als er iets valt te verwijten is het in de richting van de verantwoordelijke personen die burgers naar huisadressen sturen.
Misschien is het juister om te stellen dat mensen die wel aan de AED willen een penning gaan dragen.
De natuur beslist dat ik een hartstilstand krijg en de loodgieter bepaalt of hij het toe wil laten, speelt daarna een soort roulette waardoor hij mij kan verbannen naar de recreatiezaal van een verpleegtehuis.
