*
Als ik morgen iemand in elkaar zie zakken laat ik het niet toe dat iemand een AED gaat aansluiten. Ik heb nog nooit gewerkt met een AED. Ik ben arts, ik vraag of iemand kan beademen. Ik voer zelf de hartmassage uit en houd de supervisie over hoe er wordt beademd. Ik kies om te wachten tot de ambulancedienst ter plaatse is, met haar apparatuur. Daarna is het mijn zaak samen met de verpleegkundige(n). Niemand kan mij verwijten dat ik de patient tekort heb gedaan door geen gebruik te maken van de AED.
Reanimatie kan je staken zodra het gezegd wordt door een verpleegkundige of arts. Daarna is iemand definitief in het hiernamaals. De AED is een apparaat dat door de schok een ritme kan herstellen, iemand die met een been in het hiernamaals was is dankzij de schok weer gedeeltelijk terug op deze wereld gekomen. Op dat moment kan je niet meer zeggen stop er maar mee.
Ik reageer hier wat laat op, omdat ik dit even een nachtje heb willen laten bezinken. Als ik gisteren had gereageerd, had ik dat vanuit emotie gedaan, want in de eerste instantie kookte mijn bloed.
Inmiddels heb ik een aantal reacties hierop gelezen, en heb ik het bericht iets kunnen relativeren.
Maar helemaal lekker zit het mij niet.
Het kan best zijn dat e.e.a. van meer factoren afhangt, maar goed.
Ik weet ook dat jullie niet van incidenten houden, maar ik WEIGER te geloven dat mijn situatie zo uniek is.
Ik woon in een buitendorp op het platteland. Ik woon hier niet alleen, en er wonen niet allemaal terminale bejaarden.
Het is een dorp, met een gemiddelde doorsnede van de Nederlandse bevolking, zoals er heel veel dorpen zijn.
Ik heb erfelijk gezien een sterk verhoogde kans op hartproblemen. Van mijn vaders kant (hij komt uit een gezin met 9 kinderen) is er nog maar één zus, die nog geen behandeling heeft ondergaan in het rijtje hartkatheterisatie, plaatsen een coronaire stent, dotteren, en/of (meervoudige) bypass(es).
(Om uw opmerking te tackelen dat de meeste mensen er zelf om vragen door te roken, ongezond te eten en te weinig te bewegen, wil ik hier aan toevoegen dat, met bovenstaande in het achterhoofd de meeste familieleden er een gezonde levensstijl op na houden ZONDER te roken, een GEZOND eetpatroon, en een GOEDE hoeveelheid dagelijkse beweging.)
Terug naar mijn situatie; mocht ik vanavond in elkaar zakken, iets wat ALTIJD kan gebeuren, ongeacht leeftijd of persoonlijke situatie, dan zal mijn vrouw 112 gaan bellen. Na het protocol afgewerkt te hebben komt alles hier op gang.
Ik weet niet hoe hier in de regio precies gealarmeerd wordt.
Natuurlijk de 2 ambulances, en ook het burgerhulpverleningsnetwerk van HartslagNU (kans dat mijn telefoon ook begint te janken) maar of politie en/of brandweer mee worden gepiept dat weet ik niet.
Als door een domme speling van het lot u hier binnen 2 minuten aanwezig bent (om wat voor reden dan ook) begint u, naar ik aanneem met de basale reanimatie. Als in de derde minuut iemand van het burgernetwerk aankomt met de AED (welke door mijn vrouw netjes wordt binnengelaten) dan zorgt u er dus persoonlijk voor dat deze niet aangesloten wordt, en ontzegt u mij de kans op een klap van een defibrillator binnen 3 minuten na melding.
U gaat dus door met hartmassages, ondersteund met beademingen door de EHV'er die zijn AED aan de kant moet leggen van u, en gaat hier nog minimaal 12 minuten mee door tot dat de eerste ambulance er is met een echte defibrillator voordat ik hiermee een klap kan krijgen?
Dan vraag ik mij toch af hoe mijn kansen op een goed herstel zich in de twee gevallen zich verhouden tot elkaar?
Of is het zo, dat u na 6 minuten reanimeren de reanimatie staakt (want dat recht heeft u als arts) en is het voor mij op dat moment exit van deze planeet en vermaakt u mijn vrouw tot weduwe en alleenstaande moeder en mijn 2 kinderen van 3 en 5 tot half-weesjes?
En dit alles omdat u vindt dat het ambulancesysteem op dit moment faalt, en weigert te werken met de enige alternatieven die er OP DIT MOMENT zijn?
