Ik heb bewust in mijn post die twee quotes er uit gehaald, omdat ze elkaar wat mij betreft tegenspreken. Er is wel sprake van enige nuancering in de quotes die je toevoegt, maar de boodschap in de laatste regels is veelzeggend. De penning negeren? Not done!
Je ontkomt niet aan kansberekening. Waarop wil je dan beslissen of iemand wel of niet gereanimeerd wordt?
Ik worstel een beetje met de stelling van deze EHBO-instructeur. Als iemand de penning zichbaar over de kleding draagt moet je gewoon niet beginnen met reanimeren.
Er is helemaal niets mis uit als een EHBO-instructeur zijn cursisten zegt dat het bovenlichaam niet ontbloot wordt door de EHBO-er. Niemand kan bezwaar hebben tegen het reanimeren bij iemand met gesloten kleding. De professionele hulpverleners zullen wel het bovenlichaam ontbloten, bij aantreffen van de penning zullen zij de beslissing nemen.
De EHBO-instructeur die zegt dat de arts of ambulanceverpleegkundige deze beslissing moet nemen handelt niet onjuist. Het is veel kwalijker als professionals een deel van de verantwoording afwimpelen op burgers.
Sinds de opmars van de AED zijn een aantal dingen zonder dieper na te denken gewoon overboord gegooid. Het is namelijk wel de normaalste zaak geworden dat ongeacht waar iemand ligt een ander burger het bovenlichaam gaat ontkleden of kleding doorzoekt of er een penning aanwezig is. Ik verafschuw sommige taferelen, 30 jaar geleden kon een oude vrouw van 85 jaar in de bus zitten en ineens vertrokken zijn naar het hiernamaals. De buschauffeur pakte dan een deken en legde het liefdevol over haar heen. Andere passagiers stapten uit en liepen verder naar de volgende halte.
In 2013 gaat dezelfde vrouw languit in het gangpad, het bovenlichaam wordt ontbloot .. enz enz. In praktijk gaat ze toch naar het hiernamaals alleen is haar afscheid van het aardse mensonterender geworden.
