Ik ben de starter van dit topic en heb het al lezend gevolgd. Als experts aan het woord zijn hou ik graag mijn mond.
Afgelopen nacht weer een melding voor een reanimatie ontvangen helaas met geen succesvolle afloop. Dat triggerde me om ook hier weer eens te kijken en te reageren.
65 pagina's aan reacties waarin ook aardig offtopic word gegaan (maar die discussies zijn wel weer mooi om te lezen).
Allemaal individuen die vanuit hun beroep of gevoel iets te willen en kunnen doen een mening hebben.
Afgelopen nacht heb ik ervaren dat al deze meningen nuttig en leuk zijn om te lezen en dat het bottomline neerkomt op...."een uniform of een beroep maakt je niet goed in iets, maar theoretische kennis, ervaring, en het niet op hebben van oogkleppen" maakt je goed in iets. En met JE bedoel ik hier nadrukkelijk een individu.
Ook op dit forum reageren individuen van LBO tot universitair geschoolden en van starters in hun beroep tot ervaren rotten.
Uiteindelijk komen er een aantal individuen (in dit geval 2 burgerhulpverleners, 4 ambulance medewerkers en 2 brandweer mannen) in een slaapkamer samen om iemands leven te redden.
Je kent elkaar niet maar vanaf dat moment ben je met elkaar bezig. Ik vond het mooi om te zien hoe de eerste ambulancebroeder onmiddellijk de leiding overnam, de taken verdeelde en ons onderdeel van het proces liet blijven (als burgerhulpverlener) maar ik weet ook zeker dat als hij gezien had dat een van ons het niet goed deed, hij iemand verzocht had om te vertrekken.
Ongeveer 20 minuten in de reanimatie kwam er bij bijna iedereen een gevoel van "dit gaat hem niet worden..." behalve bij een van de brandweer mannen, die gaf aan: "zal ik vast de ladderwagen en vacuummatras laten komen?" waarop een van de broeders reageerde "doen dat maar even niet." Ik hecht hier geen waardeoordeel aan, deze jongen deed vanuit zijn kennis en kunde waarschijnlijk voor zijn gevoel het juiste. Maar was duidelijk minder bezig met wat er zich afspeelde.
Nogmaals dit is niet als kritiek bedoelt op de man in kwestie, maar geeft voor mijn gevoel wel aan dat je bij mensen in uniform ook met individuen te maken hebt die handelen naar eer en geweten en beste kunnen. Als hij gedaan had wat hij van plan was, was er een extra brandweerploeg voor niks komen opdraven die niks hadden kunnen toevoegen.
Het "team"" dat zo tijdelijk ontstaat (incl. de burgers) is zo sterk als zijn zwakste schakel. Als dit de burgers blijken te zijn (ik ken ook de verhalen van "burgers" die alleen voor de sensatie ter plaatsen gaan en eigenlijk alleen maar willen kijken naar wat er gebeurd, maar ik ken ook de verhalen van agenten bij een aanrijding uitgebreid staan mee te kijken en foto's te nemen met een i-Phone terwijl door het ongeval ander verkeer absoluut gevaar loopt, of ambulance mensen die hun optische en geluidssignalen misbruiken om voor winkelsluitingstijd nog even sigaretten te halen) dan moet je die uit je team halen want ook als dit een collega of iemand uit een andere kolom blijkt te zijn zal dit gebeuren (als het goed is).
Met alle bezuinigingen op komst denk ik dat er een steeds grotere rol is weggelegd voor de burgerhulpverlening. Het zou dan ook goed zijn dat de echte hulpverleners word geleerd om hier op een goede manier mee om te gaan. ( en in dit specifieke geval complimenten aan de ambulance mensen want ze gingen er perfect mee om).
