Regelmatig probeer ik EHBO’ers te bezoeken. Als bestuurder sta je snel ver op afstand van de uitvoering van de daadwerkelijke inzet. Je kunt er voor kiezen om in de comfortabele zone te blijven of geregeld af te dalen naar de wereld van de daadwerkelijke inzet van humanitaire hulp bieden voor iedereen die het nodig heeft. Afdalen is niet altijd leuk. Je krijgt klachten te horen, je hoort waar de organisatie hapert of waar de organisatie faalt. Tegelijk is afdalen ook heel inspirerend. Tenminste, als je er de moeite van anderen als bron van inspiratie wilt omarmen. Wij gaan hier iets doen wat eigenlijk volgens jullie helemaal niet kan. De pilot van vandaag is geïnspireerd op alle jeugd die we graag willen ontmoeten of iedereen die graag zelfredzaam wil worden. Geïnspireerd op de jong volwassen die ik voordurend ontmoet, schrijf ik vandaag een recept voor iedereen.
De afgelopen maanden gonst het in Nederland van de kreten. Binnen onze organisatie zijn meerdere probleemgebieden. Wat hebben we het de afgelopen jaren verkeerd gedaan? Nee, helemaal niet. Onze aandacht ging uit naar de verkeerde doelstellingen. En de terechte vraag naar meer EHBO’ers en verbeteringen in scholingen, inzetten etc. Hebben we vaak gehonoreerd. We hebben niet de “jongeren”zelf maar de machtsposities in het vizier gehouden. Tegelijk lopen we achter in het goed neerzetten van de EHBO cursussen naar andere doelgroepen.
Als we het roer niet omkrijgen, lopen we enorme risico’s dat we straks helemaal geen “jongeren” meer bij het NRK willen. Het zal ons toch niet gebeuren dat we zullen moeten zeggen:de kwaliteit is toegenomen, meer aanvragen voor hulpverlening, maar we zijn vergeten om alle doelgroepen hier in te betrekken. Iedereen mag deelnemen (eenheid), dit is één van de zeven grondbeginselen.
Eigenlijk zou ik iedere EHBO’er persoonlijk willen complimenteren voor de inzet en de resultaten van de afgelopen tijd en tegelijk dringend willen verzoeken om verder te kijken. We willen kijken naar de mogelijkheden om iedereen in de provincie de kans te bieden om zelfredzaam te worden ? Onpartijdig kijken of fantaseren over een compleet nieuw idee. (tweede grondbeginsel)
Ik fantaseer over een korte toespraak voor alle EHBO’ers:
Beste collega’s, beste vrienden . Wij moeten de komende jaren kijken naar hoe?
? Wij moeten de komende tijd de broekriem wat strakker aantrekken. Dat betekent een versobering op verschillende terreinen. Ook zullen we eerlijk moeten kijken hoe we er voorstaan. Maar als ik hier over nadenk, zie ik ook allerlei mogelijkheden. En wat mij hierbij sterkt, is dat ik de afgelopen weken van diverse collega’s initiatieven heb gehoord om meer mensen de kans te geven om zelfredzaam te worden. Er zijn kansen, ook kansen om te groeien en nieuwe innovaties te ontwikkelen. De veranderingen hebben betrekking om afstand te doen van je vertrouwde materiële wereld. We moeten daarom het accent leggen op die plaats waar het moet en willen en durven te veranderen verbeteren. Waar ik niet op wil bezuinigen is onze grote passie en betrokkenheid bij eerstehulp verlenen. Waar ik niet in wil minderen, is dat we onderling belangstelling tonen en elkaar een helpende hand toesteken. We moeten te allen tijde de mensen om wie het gaat in het vizier houden. Het Rode Kruis is een sterke en inspirerende organisatie die deze periode zal overwinnen. Want hebben we niet allemaal het zelfde doel. Het Rode Kruis in Friesland blijft met deze nieuwe pilot nog steeds voldoen aan de zeven grondbeginselen.
Na jaren binnen NRK als vrijwilliger te hebben gewerkt, heeft de harde realiteit me uit een droom geholpen. Ieder mens heeft zo nu en dan hulp nodig. Het verschil tussen goed en fout tussen gek en gewoon, tussen beschaafd en onbeschaafd, is helemaal niet zo groot. Misschien heeft ons geloof over deze pilot , ook te maken met een vooroordeel. Ik, wij zijn zo slecht niet met onze ideeën als al die andere pilots die er in de loop der jaren zijn bedacht. De confrontatie met iets compleets anders is niet alleen een schok of afscheidsnemend van iets vertrouwds, maar bevat ook een diepe levensles. Iedereen is kwetsbaar en heeft goede en slechte kanten. Uiteraard mogen we hopen en er aan werken dat de goede kanten telkens weer zullen winnen. Een mens is creatief, gezellig, intelligent, zorgzaam , betrokken en ja soms ook heel klein beetje stout door even anders te denken dan de rest. Maar nooit alleen maar is een idee alleen maar slecht.
Ondertussen is de wereld groot en onoverzichtelijker geworden . eerst voor onszelf of onze doelgroep, de ouderen, de huisvrouwen of jongeren . Uiteraard kunnen we niet iedereen tegelijk steunen, maar ik vroeg me meteen af of ik me nog wel zo solidair opstel. In mijn passie voor mensen, groepen in nood en verdrukking in de loop der jaren niet wat uitgedoofd? Zou ik nog gaan , voor een goed doel. Ik besef ineens dat ik geen deel meer heb aan allerlei sociale veranderingen in deze wereld. Ben ik oud aan het worden? Of is het iets anders? We lopen denk ik allemaal het risico om vooral solidair te worden met onszelf , als het ons maar wat beter gaat en niks veranderd.
Saving lives, changing minds ?
