Reanimatievoorlichting op TV

[Golly]

Ik vind het niet werken volgens de NRR niet als beschuldigend maar als weldenkend.
Wij kijken naar o.a. AHA, ERC, ARC wat betreft reanimeren en kijken ook naar ATLS, PHTLS, TNCC wat betreft ehbo. Bovendien kunnen wij zelf ook nog eens nadenken.
Hierdoor hechten wij minder waarde aan een gedetailleerde handelwijze. Wij vinden het wel belangrijk dat de cursist inzicht heeft in zijn handelen en in een casus kan werken op een wijze waardoor het slachtoffer een behoorlijke kans van overleven geboden word.
Onze cursisten leren te werken volgens een proces en niet volgens een protocol.

Mijn trainingen zijn ook grotendeels casusgericht, en ieders doel is het bieden van een kans op overleven. Noem het een proces of een protocol, wat is er anders aan jouw proces?

Ik vind inzicht zeker belangrijk voor mijn evenementenhulpverleners, als ik middelbare scholieren leer reanimeren gaat het erom dat ze weten wanneer ze moeten reanimeren ( afwezigheid bewustzijn en ademhaling) en hoe ze dat moeten doen. Zij hebben niks aan informatie over hoe een VF eruit ziet, ze moeten alleen weten dat er verschillende ritmen zijn waarop een AED wel of niet acteert.
Verschillende cursisten vragen verschillende niveaus van kennis, maar iedereen moet de handelingen gewoon beheersen.

[ir. Auditor]

Auditor, dat dit om een demo gaat voor een breed publiek maakt inderdaad dat ik vind dat het jammer is dat je twijfel kunt zaaien bij mensen die het al geleerd hebben en dat mensen die alleen dit zien bij een echte situatie wellicht de getrainde BLS-er kunnen gaan "corrigeren". Op zich is het gebruiken van oude richlijnen  niet fout, maar het is wel suboptimaal, en dat wil ik als trainer ten alle tijde voorkomen, daarom trainen we cursisten bij BLS trainingen  heel repetatief.

De eerste stappen van het protocol worden er ingestampt om twijfel weg te nemen en het "op het ruggemerg" te printen als het ware.

Dat is mijn punt inderdaad. Ik vind het prima dat een arts, zijn eigen afweging maakt. Nog sterker, ik ben heel blij dat een arts dat doet en handelt naar zijn eigen kennis en vaardigheden en niet naar een protocol dat ergens op papier staat. Twijfel zaaien is alleen jammer in dit voorbeeld. Ik ga er van uit dat deze artsen dat helemaal niet met opzet doen, neem het ze dus zeker niet kwalijk. Maar als je een filmpje regisseert, regisseer het voor de zekerheid dan helemaal.

Dus technisch is dit gewoon een goede reanimatie, maar geen goede instructiefilm voor leken. Het kan wel weer een goede promotie film zijn.....

[Lunatum]

Dus technisch is dit gewoon een goede reanimatie, maar geen goede instructiefilm voor leken. Het kan wel weer een goede promotie film zijn.....

Mee eens, kijkende naar de BLS die wordt gegeven is dit geen slechte reanimatie: er worden adequate beademingen geven (de borstkas komt omhoog, kinlift of niet) en er worden goede compressies gegeven. De diepte kijkt goed, dat kan je niet goed op zicht op deze beelden beoordelen.

Het is niet helemaal eerlijk om deze demonstratie te vergelijken met een (NRR) examen, er wordt immers instructie gegeven tijdens controle van bewustzijn/ademhaling, en de stappen niet geheel zoals in het echt doorlopen worden. Het is niet conform de richtlijnen van de NRR en de meeste instructeurs zouden het niet als 'goed' afgeven. Wat niet wil zeggen dat er slechte reanimatie wordt geleverd.

[helm]

Het is niet conform de richtlijnen van de NRR en de meeste instructeurs zouden het niet als 'goed' afgeven. Wat niet wil zeggen dat er slechte reanimatie wordt geleverd.

Jaha, hier zeg je wat!

[Expert]

Twee instructeurs van verschillende organisaties en wij hebben ongetwijfeld een verschillende achtergrond qua ervaring met reanimeren.

Klopt, maar deze demonstratie wordt wel verschillend beoordeeld, terwijl dezelfde richtlijnen van toepassing zijn. Jij zegt "ik vind het voldoende", Golly keurt het af.

Dit nog los van het feit dat jij als SEH verpleegkundige met enige regelmaat wordt geconfronteerd met een reanimatie, waarbij Golly waarschijnlijk een ander referentiekader heeft. Jij kunt de vertaalslag van een pop naar de praktijk maken, terwijl Golly die vertaalslag mogelijk mist.

Expert.

[helm]

Klopt, maar deze demonstratie wordt wel verschillend beoordeeld, terwijl dezelfde richtlijnen van toepassing zijn. Jij zegt "ik vind het voldoende", Golly keurt het af.

Ik ben geen NRR instructeur. Ik leer de cursisten zeer gestructureerd reanimeren. Bij een beoordeling, zoals dit TV fragment, kijk ik of er ademhaling en/of circulatie gecontroleerd is (ja), vrij snel daarna gestart is met de reanimatie (ja), alarmeren en vragen on de AED (ja), AED toepassen (ja).

[Expert]

Ik ben geen NRR instructeur. Ik leer de cursisten zeer gestructureerd reanimeren. Bij een beoordeling, zoals dit TV fragment, kijk ik of er ademhaling en/of circulatie gecontroleerd is (ja), vrij snel daarna gestart is met de reanimatie (ja), alarmeren en vragen on de AED (ja), AED toepassen (ja).

Okay René,

Dat plaatst het geheel in een wat meer helder daglicht, maar het is natuurlijk allemaal wel een beetje krom. In ben ook geen instructeur. Maar als anesthesioloog ben ik ALS gecertificeerd. Eens in de vier volg ik braaf de volledige opleiding opnieuw, zodat mijn kennis "up to date" is. Binnenkort moet ik opnieuw met mijn neus de boeken in, omdat mijn certificering verloopt. Inmiddels zijn de richtlijnen weer wat aangepast, dus mijn kennis is misschien wat gedateerd. Mijn ervaring met "real life resuscitation" is zeer omvangrijk. Af en toe maak ik wel eens een foutje en een Chinlift op een pop is een pro-forma handeling. Dat ben je toch hopelijk wel met mij eens. Krijg ik dan van Golly een tik op mijn vingers in een oefensetting, terwijl ik haar gewoon kan vragen om op te krassen in een ernst situatie. Dat is toch vreemd.

Expert.

[helm]

... Af en toe maak ik wel eens een foutje en een Chinlift op een pop is een pro-forma handeling. Dat ben je toch hopelijk wel met mij eens...

Ja, mee eens. Dat is wat ik een paar postings terug bedoelde met het verschil tussen een protocol en proces. Moet de ademweg vrij gemaakt worden dan hebben wij een scala aan mogelijkheden, waarvan de chinlift er 1 is. Als je een chinlift niet exact uitvoert volgens 1 of andere richtlijn maar het resultaat is wel een vrije ademweg,... dan vind ik dat prima.

Krijg ik dan van Golly een tik op mijn vingers in een oefensetting, terwijl ik haar gewoon kan vragen om op te krassen in een ernst situatie. Dat is toch vreemd.

Die hele NRR is vreemd. Ze dichten zichzelf veel macht toe en velen volgen dat vrijwillig en kritiekloos.
Doen jullie de ALS via de NRR?

[Delta]

Ik ben zeer bewust geen Oranje Kruis instructeur of NRR erkend reanimatiedocent geworden, omdat ik me niet altijd kan vinden in de exameneisen of technieken.
Af en toe spring ik bij een herhalingsles bij. Mijn checklist bestaat uit: Wordt de techniek zodanig uitgevoerd dat het beoogde resultaat wordt behaald. Of dit nu een verbandje is of een reanimatie. Ik proef dit ook een beetje in Rene's verhaal.
Er zijn meer wegen die naar Rome leiden, en de oude technieken zijn bijvoorbeeld niet per se slechter dan de nieuwe technieken. Onder het motto van 'beter' of 'simpeler' kunnen er weer hordes docenten naar dure herhalingslessen en worden er weer massa's nieuwe boekjes verkocht.
Bottom line: Het resultaat telt voor mij, en er is niet slechts 1 juiste manier om dat te bereiken.

[oma]

Ik heb me nooit verdiept in NRR protocol, zelfs niet in reanimatieprotocol van de werkgever. In de afgelopen 3 decennia heb ik me bezig gehouden met cardio-thoracale chirurgie, inclusief spoedingrepen (volwassenen/kinderen). Ik durf daarom wel te zeggen dat protocollen niet meer werken als de omstandigheden verre van ideaal zijn.

Misschien vinden de moeilijkste reanimaties wel plaats binnen de muren van een operatiekamer. In feite ben je afgesloten van de rest van het ziekenhuis, wat je rest is het eigen verstand en het verstand + maximale inzet van de anesthesioloog. Gelukkig komen deze situaties weinig voor. Je leert in praktijk heel snel af om zwaar te hangen aan een protocol zodra je handen staat te wassen en de anesthesioloog schreeuwt "reanimatie" of in nog beroerdere omstandigheden er een hartstilstand komt zodra je de eerste incisie hebt gemaakt. Achteraf ben je dankbaar dat het gelukt is, de knuffel + schouderklopje is voor de anesthesioloog en zeker niet voor het starre protocol.

Ook buiten op straat voor de gewone burger gaat die vlieger op, liever een goede beademing waarbij men ziet dat de borskas omhoog komt dan de perfect uitgevoerde chinlift. Niemand heeft er iets aan om onderscheiding te krijgen voor de best uitgevoerde chinflift van het jaar, de mooiste prijs die je kan krijgen is dat iemand anders nog leeft dankzij je ingrijpen.