stoornissen in het zuurstoftransport leiden tot een zuurstoftekort, waardoor de organen beschadigd worden. beschadigde organen werken niet goed meer, organen die helemaal geen zuurstof krijgen sterven af.
Hier bedoelt men schade op celniveau. Zoals je weet, zijn organen opgebouwd uit weefsels, en weefsels zijn opgebouwd uit cellen. In de cellen vinden allerlei processen plaats om de cellen in leven te houden en eventueel om bepaalde stoffen te produceren die ze uitscheiden in de bloedbaan om andere cellen daarmee een signaaltje te geven. Het zijn als het ware kleine fabriekjes, of "mensjes".
Om dit te kunnen doen, is energie nodig. Dit wordt verkregen door voedingsstoffen, die het bloed aanvoert (uit de darmen), te verbranden met behulp van zuurstof, dat ook wordt aangevoerd door het bloed (uit de longen). Het koolzuur dat hierbij ontstaat als afvalproduct, wordt door het bloed afgevoerd (naar de longen).
Als deze aan- en afvoer om wat voor reden dan ook verstoord raakt, is het evenwicht van de concentraties waarin deze moleculen aanwezig zijn, verstoord. Hier kunnen cellen niet goed tegen en uiteindelijk zullen ze sterven. Dus als de cellen hun werk als "fabriekje" niet meer kunnen uitvoeren, gaan ze uiteindelijk dood en daarmee (delen van) het weefsel en (delen van) het orgaan.
beschadigde longen nemen ninder zuurstof op enz.
Als de cellen van de longen beschadigd zijn door verstoring van het evenwicht van de moleculen, zullen ze ook sterven.
Het begrip "moleculen" is trouwens vrij ruim, want door vergif, of zuur, etc. is de omgeving van de cel ook verstoord. En aangezien de cel veel interactie heeft met zijn omgeving, heeft hij daar last van.
Ik hoop dat het verhaal niet te technisch is.
