Hier istie dan!!!
Het zat er natuurlijk al een paar dagen aan te komen gezien de discussies die op dit moment actueel zijn op het ambulanceboard, maar kennelijk heb ik de eer hem te mogen starten, want niemand ander doet het!
Bij het handelen van ambulanceverpleegkundigen ontstaan complicaties. Althans, dat denken we. Weten doen we het niet aangezien deze complicaties niet geregistreerd worden. Of wel?
Zijn er diensten waar complicaties van het handelen van ambulanceverpleegkundigen geregistreerd worden?
Hoe zou registratie plaats moeten vinden?
Wat zou geregistreerd moeten worden en door wie?
En wat gaan we (of gaat wie) met deze registraties doen?
Kortom: de zin en onzin van een complicatie registratie. Graag jullie reactie!
HH,
Allereerst mijn complimenten dat je de moeite hebt genomen om deze topic te openen. Het is en blijft een ondergeschoven kindje binnen onze sector. Daar zijn m.i. een aantal oorzaken aan te wijzen waarom het nu niet op een gedegen manier gebeurt.
Cultuur: onze sector is sowieso nooit heel sterk geweest in kritisch reflecteren. Ik zie vaker discussies ontstaan tijdens de koffie waarbij casusistiek besproken wordt. Dat is natuurlijk een prachtige zaak maar wees nou eerlijk, er zijn maar weinig mensen die zich kwetsbaar op durven te stellen tegenover een groep collega's. Dat vind ik jammer want je leert juist veel van de dingen die niet goed gaan.
Opleiding: er zijn maar weinig academisch geschoolde mensen in ons vak werkzaam. Met als grote uitzondering de MMA's. Ik wil dat onderwerp niet nogmaals herkauwen, er is genoeg over gezegd, maar de meesten zijn geen uitblinkers en doen het er ook vaak maar een beetje bij.. Complicatie registratie zullen wij als beroepsgroep zelf moeten oppakken. Wij missen de boot behoorlijk als we wachten totdat het opgelegd wordt door externe instanties. Er zijn wel enkele lichtpunten. De komst van de VS en PA betekent dat er meer mensen worden opgeleid om het mogelijk te maken. In de praktijk is het echter de vraag hoe dat vorm wordt gegeven want ik hoor al geluiden dat er vers opgeleide VS'en zijn die niet op dat niveau werken omdat de werkgever niet weet wat hij ermee aan moet. Erg jammer!
Geld: Complicatie registratie zelf hoeft niet veel te kosten. De gevolgen ervan juist weer wel. Dit verhaal is net even anders maar heeft juist wel met kwaliteit te maken: ik heb een poosje geleden onze MMA gevraagd om een micro-biologische onderzoek te doen naar onze uitrusting. Met name maak ik me zorgen om de manier waarop wij onze beademingsballonnen schoonmaken terwijl er prachtig wegwerp exemplaren zijn. Hij stond daar niet onwelwillend tegenover maar kreeg van hogerhand te horen dat het niet doorging. Kijk, complicatie registratie laat zien waar de hiaten zijn in de zorg. Die hiaten moeten worden opgevuld en dat kost centen. Het is een bijzonder cru constatering maar wel de waarheid.
Ik zou graag willen zien dat wij alle voorbehouden handelingen bijhouden middels het DRF. Dat is ook een gemiste kans geweest. Waarom is het in godsnaam zo moeilijk om één DRF te ontwikkelen voor Nederland? Wij zijn een klein land en een nog kleinere beroepsgroep. Wij hebben toch dezelfde protocollen en opleidingstrajecten? Een landelijk database was prachtig geweest, hadden we al die zeurende specialisten daarnaar kunnen verwijzen...
. Daarnaast vind ik ook dat we veel meer moeten doen met het pijnverhaal. Ik zie het al aan de opiatenregistratie bij ons. Het zijn steeds dezelfde namen die iets afnemen. Hebben de patienten van de andere collega's nooit pijn dan? (tip: retorische vraag...
). Ik ben zelf pt. geweest in een spoedzorg situatie. Het aardigste wat mijn collega voor mij heeft gedaan is pijnstilling geregeld. Dat gun ik ook mijn patienten! (ben wel heel fel over dit onderwerp, neem me niet kwalijk).
Wat willen we bereiken met de registratie: dat we eindelijk objectief beeld hebben van de handelingen die wij uitvoeren en het effect ervan. Zodat we pas echt Evidence Based Medicine kunnen toepassen en geen nutteloze rituelen uitvoeren.
Zo, ik ben het kwijt!
CM
