Complicatie-registratie ambulanceverpleegkundige: Zin of onzin?

[RAdeR]

1 DRF dat was voor de ziekenhuizen ook wel makkelijk geweest.  

[hoefhaan]

EDIT: Pijnstilling: (ben wel heel fel over dit onderwerp, neem me niet kwalijk).

Dat is goed, hou dat vast!!!
Volgens mij is dat inderdaad één van de beste dingen die we kunnen doen. Ik ben dan ook bijna een grootverbruiker  

Het probleem is volgens mij dat de ambulancesector een lange poos als heroisch is bestempeld en dat de beroepsgroep zelf ook erg van mening is dat we het goed doen met zijn allen. Maar we weten het niet!!
En daarom moet er een registratie komen, en dan zouden we nog wel eens op kunnen kijken van de resultaten.

Er is al wel een kentering gaande volgens mij. De huidige opleiding vraagt enorm veel zelfreflectie. En dat zet je aan het denken. Want deed je het allemaal wel zo goed? Had je echt geen verbeterpunten?

[Lunatum]

Het probleem is volgens mij dat de ambulancesector een lange poos als heroisch is bestempeld en dat de beroepsgroep zelf ook erg van mening is dat we het goed doen met zijn allen. Maar we weten het niet!!
En daarom moet er een registratie komen, en dan zouden we nog wel eens op kunnen kijken van de resultaten.

Bovenstaande is denk ik de kern van de hele discussie. Sterk samengevat.

[CM]

Bovenstaande is denk ik de kern van de hele discussie. Sterk samengevat.

Mag ik zo vrij zijn om de discussie enigszins te nuanceren? Wij weten door het ontbreken van complicatieregistratie veel dingen niet. Daarmee is nog niet gezegd dat wij NIET kwalitatief te werk gaan, alleen dat wij het niet goed registreren. Internationaal gezien doen wij het, in principe, nog lang niet zo slecht. De instapeisen qua ervaring en opleiding zijn al behoorlijk hoog en vertaalt zich in een robuuste protocol dat de tools aanreikt om een pt. optimaal te behandelen. Zie bijvoorbeeld het werk van Sivera Berben in Nijmegen. Haar studie over pijnstilling in de spoedzorgketen heeft ertoe geleid dat we nu analgesie op individueel niveau mogen toepassen en niet "one size fits all" volgens de LPA. Ook wij als dienst zijnde hebben meegedaan met het onderzoek en plukken daar nu de vruchten ervan:

http://www.umcn.nl/Research/Scienceagenda/Pages/PromotieBerben.aspx

Ik heb vorige week het voorrecht gehad om een week lang een paramedic student uit Engeland te mogen begeleiden. Hij heeft mij benaderd via internet om stage te mogen lopen omdat hij in de literatuur had gelezen dat Nederland één van de meeste ontwikkelde landen was op het gebied van pre-hospitale zorg. Zijn woorden, niet de mijne! Wij hebben een fantastisch week gehad waar we veel van elkaar geleerd hebben. Ik vroeg op zijn laatste dag wat hij mee zou nemen. Zijn antwoord: "jullie zijn behoorlijk scherp op kennis en jullie mogen best veel handelingen uitvoeren. Ik zou willen dat ik hier kon werken". Een betere compliment kunnen we ons toch niet wensen?

Last but not least, het is weliswaar niet erg wetenschappelijk maar vergeet ook niet de patientenenquetes. Wij scoren gemiddeld erg hoog bij zo'n enquete, is mijn ervaring. Dat betekent voor mij dat, ook al hebben we de verplichting om kritisch te blijven, veel dingen ook wel gewoon goed gaan. Laten we dat ook niet vergeten!

CM

[Delta]

Tegelijkertijd krijgen we patienten met een tube in de oesophagus wat bij terugkoppeling simpelweg niet geloofd wordt door de pleeg in kwestie, een gedestrueerde larynx na plaatsing van een larynxtube (wat niet is terug te koppelen omdat niemand weet wie de pleeg was), worden tubes gefixeerd met postelastieken, krijgen patienten in septische shock Lasix, wordt net die ene patient met een instabiele C5# niet geplankt... et cetera.
Ja, we hebben een fantastisch doorontwikkeld ambulancesysteem, en ja, ambuplegen mogen heel erg veel. De meeste plegen mogen zich ook best op de borst kloppen dat ze het goed doen. Maar er is nog heel, heel erg veel ruimte voor verbetering, en ik denk eerlijk gezegd dat een hoop plegen zouden schrikken als ze alles teruggekoppeld krijgen. :|

[oma]

Maar er is nog heel, heel erg veel ruimte voor verbetering, en ik denk eerlijk gezegd dat een hoop plegen zouden schrikken als ze alles teruggekoppeld krijgen. :|

Pijnbestrijding bij kinderen

[CM]

Tegelijkertijd krijgen we patienten met een tube in de oesophagus wat bij terugkoppeling simpelweg niet geloofd wordt door de pleeg in kwestie, een gedestrueerde larynx na plaatsing van een larynxtube (wat niet is terug te koppelen omdat niemand weet wie de pleeg was), worden tubes gefixeerd met postelastieken, krijgen patienten in septische shock Lasix, wordt net die ene patient met een instabiele C5# niet geplankt... et cetera.
Ja, we hebben een fantastisch doorontwikkeld ambulancesysteem, en ja, ambuplegen mogen heel erg veel. De meeste plegen mogen zich ook best op de borst kloppen dat ze het goed doen. Maar er is nog heel, heel erg veel ruimte voor verbetering, en ik denk eerlijk gezegd dat een hoop plegen zouden schrikken als ze alles teruggekoppeld krijgen. :|

Beste Delta,

Wij delen de mening dat er veel te vebeteren valt, daarom is deze topic geopend. Ik zie echter niet de meerwaarde van het benoemen van enkele catastrofale fouten door ambulanceverpleegkundigen. Mijn reflex is dan om enkele praktijkvoorbeelden te geven over medici.  Dat is niet constructief voor de discussie, daarom ga ik focussen op je eigen voorbeelden.

Dislocatie van de tube moet worden opgemerkt door etCo2 en de goede gewoonte om bij elke verplaatsing te ausculteren.
Bij mijn dienst zou je met een telefoontje erachterkomen wie er verantwoordelijk is van een larynxdestructie. Wij registreren namelijk al wie de luchtweg heeft gezekerd.
Postelastieken verdienen niet de voorkeur maar zijn zeer effectief bij brakende of bloedende patienten. Het is namelijk de enige middel dat echt blijft zitten. De clou is om het niet langer dan een uur te gebruiken. Vergeet niet dat pre-hospital net even anders is dan de kliniek.
Lasix bij septische shock lijkt inderdaag nogal onhandig, ik zou echter meer van de casus willen weten voordat ik een collega veroordeel.
C5 # niet geplankt? Gezien het toenemende bewijs over de nadelen van immobilisatie zouden we dit over een paar jaar als "good practice" kunnen bestempelen. Ik behandel namelijk patienten en geen protocol. Misschien had mijn collega een gegrond reden om niet te "planken".
 
Het zal je, hoop ik, niet verbazen dat ik juist heel erg graag hoor wat verbeterd moet worden. Ik schrik er geenszins van, ik juich het juist toe!

CM

[CM]

Pijnbestrijding bij kinderen

Beste 024,

Je bent me net voor! Ik ben het helemaal mee eens. Sterker nog, de tendens is: hoe jonger het kind, hoe minder waarschijnlijk pijnstilling is. Het is pertinent niet waar dat baby's pijn minder beleven.

Daarom ben ik blij met de intranasaal toedieningsroute die net is geintroduceerd binnen onze dienst. Ik heb al diverse kinderen ermee behandeld, tot ieders tevredenheid.

CM

[Lunatum]

Mag ik zo vrij zijn om de discussie enigszins te nuanceren? Wij weten door het ontbreken van complicatieregistratie veel dingen niet. Daarmee is nog niet gezegd dat wij NIET kwalitatief te werk gaan, alleen dat wij het niet goed registreren.
...

Ik zeg ook niet dat we het slecht doen, ik denk zelfs dat we een goed ambulancesysteem hebben. Maar op dit moment is er geen enkel inzicht in complicaties. De voorbeelden die Delta noemt herken ik van de tijd dat ik op de SEH werkte. Natuurlijk, het zijn individuele gevallen en er gaat heel veel goed. Maar soms gaat het mis, met grote gevolgen voor de patiënt.

Overal waar gewerkt wordt gaan helaas dingen mis, in het ziekenhuis en op straat. Het is zachtst gezegd bijzonder dat de ambulancediensten complicaties niet of nauwelijks registreren en dat terugkoppeling niet altijd mogelijk is. Niet iedereen in de ambulance wereld staat open voor dergelijke feedback.

[CM]

Ik zeg ook niet dat we het slecht doen, ik denk zelfs dat we een goed ambulancesysteem hebben. Maar op dit moment is er geen enkel inzicht in complicaties. De voorbeelden die Delta noemt herken ik van de tijd dat ik op de SEH werkte. Natuurlijk, het zijn individuele gevallen en er gaat heel veel goed. Maar soms gaat het mis, met grote gevolgen voor de patiënt.

Overal waar gewerkt wordt gaan helaas dingen mis, in het ziekenhuis en op straat. Het is zachtst gezegd bijzonder dat de ambulancediensten complicaties niet of nauwelijks registreren en dat terugkoppeling niet altijd mogelijk is. Niet iedereen in de ambulance wereld staat open voor dergelijke feedback.

Ik heb een passie voor mijn vak, ik vind het niet leuk om te horen dat wij eigen huis niet in orde hebben. Toch kan ik alleen instemmen met het bovenstaande. Het gaat wel veranderen maar het is een bijzonder langzaam proces..

CM