Die controlerende functie, passen zij die ook toe op henzelf? JE schrijft zelf al over "onfatsoenlijke pers". Even een paar voorbeelden van berichten van "de pers" uit mijn regio: Artikel 1 en Artikel 2. OF een ander mooi voorbeeld in een filmpje over een agent bij een nietszeggend woningbrandje: Kan jij mij uitleggen wat hier nou zo controlerend aan is van "de pers". Ik zie nutteloze krabbeltjes over noodgevallen die de rest van de wereld geen moer aangaat. En een omroep die wel erg simpel probeert te "scoren". (Al blijkt het filmpje inmiddels verwijderd)
De twee voorbeelden van de traumaheli inzet zijn toch prima? Wat is daar verkeerd aan dan? Ja, er is slechts sprake van een medisch noodgeval waarbij de nieuwswaarde laag ligt. Maar het feit dat een traumahelikopter in een woonwijk landt en een hele straat vol staat met witte en gele busjes, doet veel vragen rijzen bij de buurtbewoners. Een simpel bericht als 'de traumahelikopter was ter plaatse voor een medische inzet' is dan genoeg om in ieder geval het gevoel van (schijn)'veiligheid' te creëren bij de omwonenden. Zou men echter over gaan tot berichtgeving van 'ambulance X staat voor deur Y', dan gaat het mij ook te ver en praten we niet meer over journalistiek. Wat dat betreft vind ik het ook helemaal geen ramp dat bepaalde delen van P2000 afgeschermd zouden worden.
Daar waar echter sprake is van incidenten die direct impact hebben op de samenleving (ernstige ongevallen, branden en delicten) is het wel van belang dat in ieder geval geaccrediteerde pers toegang heeft tot actuele meldingen. Zolang de voorlichting bij de politie (en in mindere mate bij de brandweer) zo loopt zoals het nu doet, dan is er bij het op slot gooien van P2000 zonder toegang voor de pers sprake van een gigantische achteruitgang. Hoe vaak ik het de afgelopen maanden wel niet heb meegemaakt dat bewust of onbewust incidenten door voorlichting niet worden gemeld, terwijl de impact op de samenleving erg groot is (diverse schietincidenten door de politie, woningovervallen, etc.). Hoe moet dat dan straks als de pers geen toegang meer heeft tot de primaire informatiebron? Dan gaan we serieus terug naar toestanden waarbij de voorlichting bepaald wat wel en geen nieuws is. Daar heb je het dus inderdaad over de controlerende taak van de media, alhoewel dit deel van de verslaggeving vaak slechts 5% van het werk betreft. Niet dat ik daarom vind dat de rest van de verslaggeving verwaarloosbaar (niet interessant) is. Slechts 0,1% van de samenleving heeft te maken met 5% van de ernstige incidenten waar de pers een cruciale rol speelt in eventuele vervolgstappen in onderzoek en / of vervolging van 'foute' hulpverleners. De overige 99,9% van de samenleving heeft echter wel te maken met 95% van de incidenten waar zijzelf bij betrokken kunnen raken.
Dat veel hulpverleners hier het idee hebben dat de pers enkel en alleen interesse heeft in haar eigen broodwinning, denk ik dat het in heel veel gevallen juist meerwaarde heeft voor de maatschappij / hulpdiensten zelf. Wat is momenteel een van de belangrijkste speerpunten bij de brandweer? Preventie. Hoe kun je succesvol preventie onder de aandacht brengen als men geen referentiekader heeft? Een fotoitem op een lokale nieuwswebsite over een brand in een woning door een frituurpan kan veel mensen aan het denken zetten. Hoe kun je jongeren laten zien wat de gevolgen zijn van roekeloos rijgedrag? Niet door een stukje tekst met 'auto X is bij straat Y uit de bocht gevlogen en bestuurder (18 jaar) is daarbij om het leven gekomen'. Juist in een maatschappij waarbij iedereen visueel is ingesteld, werken foto's en video's beter dan een standaard Word-sjabloontje dat de voorlichter van dienst na een dag (of twee) per mail verstuurd naar de pers. Mijn gevoel zegt dat heel erg veel hulpverleners de kracht van een paar foto's gigantisch onderschatten. Of zoals laatst zo mooi bleek: een scholier op een brommer die midden in de nacht met veel te veel drank op zichzelf te pletter reed tegen een lantaarnpaal, maakte meer indruk op de klasgenoten die er getuigen van waren dan een paar jaar alcoholcampagnes van Postbus 51 waarschijnlijk kunnen doen. En ja, daar heb je dan een traumaheli melding voor nodig. Is de privacy van het slachtoffer echter in gevaar geweest? Nee, op mijn beelden is de persoon niet te zien. Waarom zou je als hulpverlener dan ontkennen dat dit een win-win situatie is (hoe crue dat ook klinkt). Privacy niet in gevaar, gigantische preventieve werking, etc.
Dan kom je nog op het punt dat een veelgenoemde reactie is: "Jullie weten tegenwoordig toch bijna alles via Twitter?" - Dat klopt, maar zolang incidenten zich niet beperken tot de uren dat ik wakker ben, kan ik niet 's nachts als ik slaap Twitter volgen. Een pager is daarom voor de pers cruciaal: deze maakt mij in ieder geval altijd wakker. Het zelfde als dat de voorlichters hier in de regio vaker belangrijke incidenten via Twitter melden, maar niet via de persregeling op P2000 versturen.
Simpele oplossingen voor het probleem met P2000:
- P2000 op slot doen, pers toegang geven
- P2000 open laten, informatie weglaten die privacygevoelig is (adresgegevens) en de geaccrediteerde pers toegang geven tot een per mobiel te raadplegen systeem waarin wél het adres staat. Media die onzorgvuldig omgaan met dit soort gegevens kunnen dan met enkele stevige gesprekken met de hulpdiensten 'gecorrigeerd' worden.
