Vooropgesteld dat ik leek op medisch gebied ben, en daar dus niks inhoudelijks over kan en wil bijdragen, en geen jurist.
Ik heb ook gewacht tot de discussie een beetje gedoofd is, om niet in de weg te zitten...
Maar advocaat van de duivel spelend, toch een kleine kanttekening over EHBO-ers die ingezet worden bij evenementen.
Juridisch gezien mag een EHBO-er net zo veel of weinig als iedere andere burger, het soort en diepte van de opleiding heeft daar geen invloed op.
EHBO-ers die zich echter in laten huren voor inzetten bij evenementen moeten zich ook realiseren dat er sneller sprake kan zijn van een "beroepsmatige" bezigheid. Zeker als er sprake is van een werkgever en -nemer relatie, zoals het werken voor een "evenementen hulpverlener".
Als je in die setting handelingen uitvoert die verder gaan dan de standaard EHBO, en er daarbij een (grote kans) op verdere schade is, loop je dan niet het risico om vervolgd te worden op grond Artikel 96 BIG ? (Waarbij "noodzaak" en andere zaken natuurlijk ook een rol spelen, die laat ik nu er even buiten.)
Je komt dan erg in de buurt van de situaties waarbij bijv Dokters (huisarts) assistenten vervolgd zijn, en sommige ook veroordeeld. Het lijkt mij dat je dat als EHBO-er juist niet wilt opzoeken.
Terecht dat het slachtoffer centraal staat in deze discussie, en dat moet al genoeg reden zijn om bepaalde handelingen juist achterwege te laten. Ik wil alleen aangeven dat veel EHBO-ers onbewust (?) vertrouwen op hun "vrijwilligheid" en dat bijna doen overkomen als een soort "ga niet naar de gevangenis" kaart. Maar zelfs op de website van het Oranje Kruis zijn er documenten te vinden waar men aangeeft dat EHBO-ers getoetst kunnen worden aan Artikel 96 BIG.
Om dit terug te koppelen aan "ervaren EHBO-er", dan zou ik verwachten dat hij of zij zich juist beperkt tot de "standaard" EHBO handelingen en weet heeft waarom dit het beste is. En de rest over laat aan bevoegden.
Nog een andere kleine nuance op iets wat ik hier ergens zag maar niet meer kan terug vinden:
Volgens mij is alleen diagnose stellen, door anderen dan artsen, in Nederland (helaas) niet verboden. Als er letsel optreed, of overlijden, door het opvolgen van die diagnose dan kan dat wel vervolgd worden. Ook is het afhouden van diagnose en behandeling strafbaar. Dit is ook terug te zien in de verschillende straf zaken tegen kwakzalvers en sommige alternatieve genezers. (Iets wat ik van dicht bij volg, vanwege mijn aversie tegen kwakzalverij zoals Homeopathie.)
Er is wel een discussie gaande of het stellen van diagnose onder voorbehouden handelingen moet vallen, maar ik dacht dat het nog niet het geval was.