EHBO - plus

[oma]

Ik vraag me af hoe het met de werkafspraken/verantwoordelijkheden zit, als een arts (niet zijnde een MMT arts) in de situatie terecht komt zoals beschreven door 024 (of ander soort casus)

Wie heeft de verantwoordelijkheid over bijvoorbeeld een ongeval, waarbij er zowel een arts en ambulanceteam aanwezig is?

Ik heb geen werkafspraken met ambulancediensten. Ik ken wel mijn verantwoordelijkheden als arts en heb daar gehoor aangegeven. In dit geval heeft geen ambulanceverpleegkundige mij verzocht weg te gaan of mijn mond te houden. Toen de ambulance arriveerde was ik al bezig en heb gezegd dat ik cardio-thoracaal chirurg ben + aangegeven wat ik nodig had. Daarna is de hulpverlening verlopen zoals iedere arts en verpleegkundige gewend is om samen te werken.

Het enige wat mij verward heeft was de man die zich voorstelde als officier, ik weet namelijk niet wat een officier is en kon niet goed opmaken of het een arts of verpleegkundige was. Deze man heeft wel gevraagd of ik mee wilde gaan met de patient in de ambulance naar het ziekenhuis. Ik heb daar gehoor aan gegeven.

Ik denk zelf ondanks dat ik op de hoogte ben van de afloop dat de samenwerking heel goed is verlopen. Bij het verlaten van het ziekenhuis stond er al een agent op mij te wachten die mijn jas en handtas van straat had opgeraapt. Daarna heeft hij me terug gebracht naar de ongevalslocatie omdat mij auto er nog stond (zelfs de boete voor hinderlijk parkeren onder mijn ruitenwisser vandaan gehaald en mij een toezegging gedaan dat ik die factuur niet krijg).

[CM]

Ik heb geen werkafspraken met ambulancediensten. Ik ken wel mijn verantwoordelijkheden als arts en heb daar gehoor aangegeven. In dit geval heeft geen ambulanceverpleegkundige mij verzocht weg te gaan of mijn mond te houden. Toen de ambulance arriveerde was ik al bezig en heb gezegd dat ik cardio-thoracaal chirurg ben + aangegeven wat ik nodig had. Daarna is de hulpverlening verlopen zoals iedere arts en verpleegkundige gewend is om samen te werken.

Het enige wat mij verward heeft was de man die zich voorstelde als officier, ik weet namelijk niet wat een officier is en kon niet goed opmaken of het een arts of verpleegkundige was. Deze man heeft wel gevraagd of ik mee wilde gaan met de patient in de ambulance naar het ziekenhuis. Ik heb daar gehoor aan gegeven.

Ik denk zelf ondanks dat ik op de hoogte ben van de afloop dat de samenwerking heel goed is verlopen. Bij het verlaten van het ziekenhuis stond er al een agent op mij te wachten die mijn jas en handtas van straat had opgeraapt. Daarna heeft hij me terug gebracht naar de ongevalslocatie omdat mij auto er nog stond (zelfs de boete voor hinderlijk parkeren onder mijn ruitenwisser vandaan gehaald en mij een toezegging gedaan dat ik die factuur niet krijg).

Het is zeer waarschijnlijk de Officier van Dienst Geneeskundig geweest. Een soort van coordinator van de ambulancedienst die wordt opgeroepen bij complexe inzetten. Vandaar!

CM

[owning31]

Het enige wat mij verward heeft was de man die zich voorstelde als officier, ik weet namelijk niet wat een officier is en kon niet goed opmaken of het een arts of verpleegkundige was.

Dit zal waarschijnlijk de ovd-g (officier van dienst geneeskundig) geweest zijn. De ovd heeft bij groot schalige inzetten de leiding over de inzet. Uit mijn hoofd is een ovd-g een verpleegkundige en geen arts maar daar ben ik niet zeker van.

Link van wikipedia over de ovd: http://nl.wikipedia.org/wiki/Officier_van_Dienst

[seh/ic broeder]

In sommige regio`s kunnen ambulancechauffeurs ook een nevenfunctie hebben als OVD-G

Maar terug komend op mijn vraag

Stel dat een (basis-. chirurg-, revalidatie- enzo) arts bij een ongeval komt, en vlak erna de ambulanceverpleegkundige. Wie heeft de verantwoordelijkheid?

Het is mooi te horen dat de samenwerking goed is verlopen 024, maar ik doel meer op de eindverantwoordelijkheid. even een hypothetische situatie waarin de arts het een wil en de ambulanceverpleegkundige het andere (waarbij de AVP `gelijk` heeft volgende de LPA protocollen)?

Wie heeft dan het meeste `recht` ?

[mrpddnos]

Bij ons (rode kruis) hebben wij elk jaar een aantal motorcross evenementen.
(meestal) word voor elke motorcross en (deel) van de les gegeven door de ambulance medewerkers uit onze regio.
Zij leren ons dan het planken enzovoort.

Ze leren ons het assisteren bij het planken aan! Ik zou binnen de afdeling niet zelfstandig gaan planken als ik jou was. Ongeacht de afloop denk ik niet of je dan nog lang verbonden bent aan onze afdeling.

(Ik ben dus bij de zelfde afdeling als gsdegoede)

Ik ben niet z'n voorstander van het hele EHBO+ verhaal. In evenementensituaties kunnen wij niets met bloeddrukmeetingen of saturatie. Planken moeten we al helemaal niet aan beginnen, net als infuus aanleggen, medicijnen toedienen (EPO of Glucagon). We zijn eerstehulpverleners, geen VPK's of iets dergelijks. Toegegeven, als je exact de voorgeschiedenis kent van je slo kunnen sommige zaken wel handig zijn.

Een voorbeeld: Gisteren is mijn moeder voor de tweede keer in korte tijd opgenomen in het ziekenhuis met zuurstoftekort door COPD (COPD excess had de HA het over?). Ze was woensdag net thuisgekomen van het ziekenhuis. Wetende wat haar normale sat, BP en hartfrequentie is heb ik deze gemeten en doorgegeven aan de huisartspost toen ik belde. Aangezien het patroon van achteruitgang overeen kwam met de vorige keer is de HA toen met spoed gekomen.

In een evenementensituatie zie ik niet in wat ik met deze gegevens zou kunnen. Ik weet namelijk niet wat de normale sat, BP of HF van mijn slo is. Ik kan dan alleen afgaan op wat de standaard is, maar iedereen is anders. Iemand die veel sport zal waarschijnljik een sat van 99 a 100 hebben. Iemand met COPD moet je niet raar opkijken dat de normale sat op 90 of lager zit. Op evenement weet ik niet wat de normale sat is, dus waarom zou ik deze gaan meten? Ik heb er niets aan, de AVPK meet dit toch zelf.

[oma]

In sommige regio`s kunnen ambulancechauffeurs ook een nevenfunctie hebben als OVD-G

Maar terug komend op mijn vraag

Stel dat een (basis-. chirurg-, revalidatie- enzo) arts bij een ongeval komt, en vlak erna de ambulanceverpleegkundige. Wie heeft de verantwoordelijkheid?

Het is mooi te horen dat de samenwerking goed is verlopen 024, maar ik doel meer op de eindverantwoordelijkheid. even een hypothetische situatie waarin de arts het een wil en de ambulanceverpleegkundige het andere (waarbij de AVP `gelijk` heeft volgende de LPA protocollen)?

Wie heeft dan het meeste `recht` ?

Ik heb mij er niet zo druk om gemaakt wie er het meeste recht heeft. Ik heb zelfs niet de indruk dat de officier of de verpleegkundigen zich er heel druk om hebben gemaakt. Zelfs niet naderhand in het ziekenhuis. Ik ben gewoon mens net als de andere medische professionals. Dit ongeval en het letsel raakt iedereen. Voor mij en de verpleegkundigen ging het er om dat we weten dat we alles hebben gedaan wat mogelijk was, eigenlijk iets meer dan normalerwijs mogelijk was geweest vanwege een kleine (chirurgische) handeling.

Ik denk dat het er vooral om gaat dat je achteraf tegen elkaar kunt zeggen dat we alles hebben gedaan naar beste vermogen om iemand met zeer ernstig letsel de maximale kans te kunnen bieden op overleving.

Zoals mensen al posten is die officier een leidinggevende. Hij verzocht mij om mee te gaan met de ambulance. Hij is zelf in ieder geval niet bij in de ambulance gestapt. In de ambulance is de samenwerking vergelijkbaar geweest zoals je op een IC ook werkt.

In dit geval was ik elders in het land waar men mij niet kende, zelfs niet van gezicht.

Als achteraf blijkt dat er iemand meent dat ik fout ben geweest of de ambulanceverpleegkundige mij had moeten negeren hoor ik het vanzelf wel

[CM]

In sommige regio`s kunnen ambulancechauffeurs ook een nevenfunctie hebben als OVD-G

Maar terug komend op mijn vraag

Stel dat een (basis-. chirurg-, revalidatie- enzo) arts bij een ongeval komt, en vlak erna de ambulanceverpleegkundige. Wie heeft de verantwoordelijkheid?

Het is mooi te horen dat de samenwerking goed is verlopen 024, maar ik doel meer op de eindverantwoordelijkheid. even een hypothetische situatie waarin de arts het een wil en de ambulanceverpleegkundige het andere (waarbij de AVP `gelijk` heeft volgende de LPA protocollen)?

Wie heeft dan het meeste `recht` ?

Hier in de regio is de afspraak dat de ambulanceverpleegkundige leading is tenzij de aanwezige arts de behandelde arts is. Denk hierbij aan een huisarts die een pt. instuurt. In de praktijk leidt het eigenlijk nooit tot problemen omdat de meeste artsen zich realiseren dat ze weinig ervaring hebben met pre-hospitaal werken op straat. Daarom stellen ze zich terughoudend op. Als iemand bij mij kenbaar maakt dat hij/zij medicus is en graag wilt helpen dan zal ik daar altijd mee instemmen. Ik blijf echter de regie houden over de patient en wat ermee gebeurt. Ben ik het er niet mee eens dan wijs ik mijn collega op zijn/haar verantwoordelijkheden en vertel erbij dat bij afwijkingen van mijn protocol dat ze zich verplichten om dan mee te gaan tot aan de kliniek. Dat is maar een keer in mijn hele carriere gebeurt, hoor! Ik vind de samenwerking altijd wel goed gaan, maar het ligt ook aan je eigen houding, denk ik. Ik herken me wel in het door 024 geschetste beeld, in ieder geval.

CM

[EM physician]

Planken moeten we al helemaal niet aan beginnen, net als infuus aanleggen, medicijnen toedienen (EPO of Glucagon).

Epo?

[mrpddnos]

Epo?

EPI bedoel ik. Typefoutje. Die twee stomme letters zitten ook naast elkaar

[oma]

Hier in de regio is de afspraak dat de ambulanceverpleegkundige leading is tenzij de aanwezige arts de behandelde arts is. Denk hierbij aan een huisarts die een pt. instuurt. In de praktijk leidt het eigenlijk nooit tot problemen omdat de meeste artsen zich realiseren dat ze weinig ervaring hebben met pre-hospitaal werken op straat. Daarom stellen ze zich terughoudend op. Als iemand bij mij kenbaar maakt dat hij/zij medicus is en graag wilt helpen dan zal ik daar altijd mee instemmen. Ik blijf echter de regie houden over de patient en wat ermee gebeurt. Ben ik het er niet mee eens dan wijs ik mijn collega op zijn/haar verantwoordelijkheden en vertel erbij dat bij afwijkingen van mijn protocol dat ze zich verplichten om dan mee te gaan tot aan de kliniek. Dat is maar een keer in mijn hele carriere gebeurt, hoor! Ik vind de samenwerking altijd wel goed gaan, maar het ligt ook aan je eigen houding, denk ik. Ik herken me wel in het door 024 geschetste beeld, in ieder geval.

CM

Ik ben 67 jaar en inmiddels 35 jaar chirurg. Deze situatie en vooral de ernst van het letsel buiten op straat heb ik nog nooit meegemaakt. Ik had ook gehoopt het nooit mee te maken trouwens. Toen ik neerknielde bij het slachtoffer was ik alleen met een voorbijganger. De meeste mensen draaiden gelijk hun hoofd weg omdat je vermoedelijk door een eerder bericht al in kan schatten dat het er akelig uit heeft gezien.

Ik wil gelijk gebruik maken om op internet te posten dat ik me bijzonder gestoord heb aan jeugdigen die met een iPhone een foto komen maken. De reactie van oudere voorbijgangers die beseffen dat ze zelf niets kunnen doen en maar het hoofd afwenden is een normalere menselijke reactie.

Ondertussen heeft de MMA mij bedankt voor alle hulp en geinformeerd naar mijn adres omdat ik vanmiddag een bos bloemen krijg van de boys. Hij heeft het niet gehad over protocollen, bevoegdheden of wie er het meeste recht heeft.