Wel of niet reanimeren? (erkenning van de niet-reanimerenpenning e.a.)

[EHBO-er]

Je ontleend de rechtskracht aan het burgelijk wetboek.
Er is hier sprake van zaakwaarneming.

Als iemand zijn wens op zijn voorhoofd heeft laten tatoueren, dan mag je er vanuit gaan dat niet ter discussie staat dat de betreffende niet gereanimeerd wil worden. Als je desondanks begint met reanimeren, dan handel je tegen de wens van het s.o.

Als daarbij schade onstaat omdat het slachtoffer levenslang de gevolgen moet dragen omdat hij neurologische schade heeft opgelopen dan kumn je er op rekenen dat men de rekening gaat sturen.

Zaakwaarneming > het willens en wetens op redelijke grond inlaten met de behartiging van een 's anders belang, zonder de bevoegdheid daartoe aan een rechtshandeling of een elders in de wet geregelde rechtsverhouding te ontlenen (art. 6:198).

[ED95]

Zaakwaarneming > het willens en wetens op redelijke grond inlaten met de behartiging van een 's anders belang, zonder de bevoegdheid daartoe aan een rechtshandeling of een elders in de wet geregelde rechtsverhouding te ontlenen (art. 6:198).

Op redelijke grond, staat er in deze wetgeving.
Het hangt er vanaf of dat redelijk is. Als iemand bijvoorbeeld wel succesvol gereanimeerd kan worden zonder blijvend letsel, is het erg ondredelijk om dan de wens van het slachtoffer in te willigen.

[Delta]

Je ontleend de rechtskracht aan het burgelijk wetboek.
Er is hier sprake van zaakwaarneming.

Als iemand zijn wens op zijn voorhoofd heeft laten tatoueren, dan mag je er vanuit gaan dat niet ter discussie staat dat de betreffende niet gereanimeerd wil worden. Als je desondanks begint met reanimeren, dan handel je tegen de wens van het s.o.

Als daarbij schade onstaat omdat het slachtoffer levenslang de gevolgen moet dragen omdat hij neurologische schade heeft opgelopen dan kumn je er op rekenen dat men de rekening gaat sturen.

Zaakwaarneming > het willens en wetens op redelijke grond inlaten met de behartiging van een 's anders belang, zonder de bevoegdheid daartoe aan een rechtshandeling of een elders in de wet geregelde rechtsverhouding te ontlenen (art. 6:198).

EHBO-er, met een straatreanimatie breng je niet iemand tot "leven". Daar heb je op z'n minst een ambu voor nodig met medicijnen en een defibrillator. Soms zelfs meer, een operatie bijvoorbeeld. Laat het over aan de artsen en verpleegkundigen om te beoordelen of iemand neurologische schade gaat overhouden, en laat hen kiezen of ze de behandeling doorzetten. De wet waar wij mee te maken hebben, is de wet die ons verplicht om naar kunnen te handelen bij een medemens in nood. Ik kan er niet mee leven als ik weet dat ik iemand had kunnen redden, en het niet eens heb geprobeerd. Als zoiemand dan later een rechtzaak tegen mij aanspant, so be it. Die win ik namelijk toch wel, geen rechter die mij op basis van een tatoeage veroordeeld, daar heb je op z'n minst geschreven papieren voor nodig, en als we daar naar gaan zoeken doe je het als hulpverlener fout...

[jo]

T.k.n. wat info uit een artikel door voorlichter+jurist in Relevant (tijdschrift voor Vereniging voor Vrijwillige Euthanasie = NVVE), nummer 3/2004 (juni):

- Ongeveer 12.000 leden van de NVVE hebben een niet-reanimerenpas (creditcard formaat, rechtsgeldig document door foto+handtekening) - Een niet-reanimerenpenning (on de hals te dragen) is duidelijker te herkennen en heeft op zich geen rechtsgeldigheid maar verwijst naar de pas.

- In de Wet op de Geneeskundige Behandelingsovereenkomst (WGBo) zijn patientenrechten vastgelegd. Hulpverleners, zoals artsen en (ambulance-)verpleegkundigen mogen niet reanimeren (=behandelen) wanneer zij weten dat de patient een niet-reanimeren verklaring heeft.

- In het Landelijk Protocol Aumbulancezorg 2000 staat: "Alleen indien er een pas met de standaardtekst van de NVVE is waarin staat opgenomen dat de patient onder geen enkele omstandigheid gereanimeerd wil worden, moet de behandeling worden gestaakt." "Ingewikkelder ligt het voor de leek-reanimist zoals een EHBO-er, politieman en bedrijfshulpverlener. Zij vallen niet onder de wet WGBo en hen wordt vaak geleerd te allen tijd te reanimeren. Immers, elke seconde telt en zij hebben geen tijd om naar een pas te zoeken. Sterker nog, zij mogen niet in zakken of handtas zoeken.

Toch is het ook van belang dat deze groep op de hoogte is van het doel van de pas en de penning. Een van de taken van leek-reanimsten is om zo snel mogelijk een ambulance te laten komen. Heeft een leek-reanimist gezien dat er een penning aanwezig is, dan dient deze dit onmiddellijk door te geven aan het ambulancepersoneel. Op grond van de penning kunnen die gaan zoeken naar de pas, nadat de reanimatie is overgenomen. Vindt de hulpverlener de pas dan moet de reanimatie door het ambulancepersoneel worden gestopt." Het antwoord lijkt me duidelijk; besluiten om niet te reanimeren of te staken moeten door een professionele hulpverlener worden genomen, dat mag een eerstehulpverlener niet doen.

Bovendien blijkt uit de Protocol tekst dat alleen de NVVE pas rechtsgeldigheid heeft, dus niet een of ander handgeschreven briefje. Ook dat is voor een leek niet goed te beoordelen. Dat geldt al helemaal voor mondelinge mededelingen (van familie, buurvrouw o.i.d.) dat iemand niet gereanimeerd zou willen worden.

Kortom voor een EHBO-er geldt: Altijd reanimeren. Eventuele aanwezigheid non-reanimeren verklaring/pas/penning onmiddellijk aan professionele hulpverleners melden en beoordeling aan hun overlaten.
 
Vr. Gr.
Jeroen

[EHBO-er]

Kortom voor een EHBO-er geldt: Altijd reanimeren. Eventuele aanwezigheid non-reanimeren verklaring/pas/penning onmiddellijk aan professionele hulpverleners melden en beoordeling aan hun overlaten.

Deze uitspraak geldt (ook voor mij) in zijn algemeenheid maar dat betekent nog niet dat hij voor elke reanimatie geldt.

[Delta]

OK, noem zo'n uitzonderingsgeval dan eens...

[Peter71]

Je ontleend de rechtskracht aan het burgelijk wetboek.
Er is hier sprake van zaakwaarneming.

Als iemand zijn wens op zijn voorhoofd heeft laten tatoueren, dan mag je er vanuit gaan dat niet ter discussie staat dat de betreffende niet gereanimeerd wil worden. Als je desondanks begint met reanimeren, dan handel je tegen de wens van het s.o.

Als daarbij schade onstaat omdat het slachtoffer levenslang de gevolgen moet dragen omdat hij neurologische schade heeft opgelopen dan kumn je er op rekenen dat men de rekening gaat sturen.

Zaakwaarneming > het willens en wetens op redelijke grond inlaten met de behartiging van een 's anders belang, zonder de bevoegdheid daartoe aan een rechtshandeling of een elders in de wet geregelde rechtsverhouding te ontlenen (art. 6:198).

Maar je denkt toch niet dat wij als profesionele hulpverleners eerst gaan kijken of iemand wel of niet wil worden gereanimeert?
Als wij als brandweer iemand moeten gaan reanimeren gaan we daarmee direct starten,als later blijkt dat dat persoon dat niet wilde.ja jammer dan,maar wij zijn niet bevoegt om daarover te oordelen wij zijn er dan om iemands leven te proberen te redden.En wij gaan ook niet wachten tot een ambulance terplaatse is,want het gebeurt nogal eens dat wij er eerder zijn.En dus levensreddend dienen te handelen

[ED95]

Ik vraag me eigenlijk wel af wat iemand beweegt om een  'niet reanimeren' verklaring te hebben.
Het enige wat ik me kan bedenken is datdiegen niet als een kasplantje verder wil leven na een reanimatie, ook al is het een beetje onterecht......

[Delta]

En verder het geloof dat god beslist of het je tijd is of niet... En de angst voor het onbekende: niet weten dat er nog normaal leven mogelijk is na een reanimatie.

[ED95]

Tja, daar kan ik me niet echt in vinden.
Maarja, het is de keuze van die mensen.
Maar als EHV'er ga ik gewoon reanimeren, wat ze ook mogen willen