evenals mijn 91 jarige vader allebei wel penning dragers.
Vertelde mijn vader maandag telefonisch over deze site en welke discussie ik hier had aangezet.
Reactie van mijn vader, "ik zou dus eigenlijk niet meer alleen de straat op moeten om ongewenst reanimeren te voorkomen!"
Eigenlijk te triest voor woorden als je bedenkt dat voor veel penning dragers dit zelfde geldt.
Hoi Lidia,
Het enige wat je als drager van de NRR-penning kan doen als je "alleen" op stap gaat is er voor zorgen dat de penning zo goed mogelijk zichtbaar is, en dus niet pas bij AED inzet ergens onder een hemd vandaan komt glijden. Dus gewoon over de kleding en onder de jas (die wordt meestal nog wel snel open gemaakt voor men start.) Ben je weer "onder begeleiding" om het maar even zo te noemen kan de NRR-penning gewoon weer uit het directe zicht verdwijnen en kan diegene die bij je is in een voorkomende situatie iedereen er op wijzen dat die penning er is en er dus niet gereanimeerd mag worden.
Dan blijf je natuurlijk nog zitten met de lastige situaties waarin mensen
A: niet bekend zijn met (status van) de penning en dus starten met een (poging tot) reanimatie (gebrek in de reanimatie cursus?)
B: de penning niet zien omdat deze onder de kleding zit en dus starten met een (poging tot) reanimatie.
C: helemaal geen idee hebben, maar in iedergeval "iets" proberen wat ze op TV hebben gezien soms met wonderwel goed resultaat. (had zo niet laatst een meisje van 6 of 7 in de USA haar moeder gereanimeerd en 911 gebeld)
Maar goed, feit blijft dat er meer gedaan zou moeten worden om de bekendheid van de (status van) de NR-penning te vergroten.
GreetZ,
Nachtbroeder1978
