Niet om het een of ander, maar als er op straat of op een evenement wat gebeurt, zijn wij er altijd als de kippen bij en verwachten we dat "iemand" wat doet, met name van personen herkenbaar aan hun hesje met de opdruk EHBO of ambulance. Dat is nu eenmaal het verwachtingspatroon.
Doen deze hulpverleners niets of plotseling niets meer in de ogen van het publiek, onwetend dat er sprake is van een niet-reanimerenpenning, dan moeten deze hulpverleners het echt gaan ontgelden.
Het besluit om toch te starten en door te gaan met reanimeren om het publiek "tevreden" te stellen is dus wel zo wijs.
Discussieren met omstanders is echt het laatste wat je moet gaan doen, je verwaarloosd je slachtoffer en verzand in onmogelijke discussies.
Alle opgestelde en geldende protocollen en richtlijnen ten spijt, het is en blijft altijd een proces van het maken van afwegingen bepaald door de omstandigheden waarin je moet hulpverlenen. Dat geldt voor zowel EHBO_ers als ambulance.
En wijk je af om de veiligheid te garanderen of protocollen tekort schieten, vastlopen of onduidelijk zijn, dan heb je van mij alle zegen.
Het gaat in de eerste plaats om de veiligheid van de hulpverlener en, hoe droevig ook voor diegene die dit verlogenen, als laatste om het welzijn of inwilligen van de wens van een slachtoffer op straat.
Als de veiligheid van jou als eerstehulpverlener (EHBO-er of ambulancemedewerker) in gevaar komt door het niet-starten of staken dan moet je echt alle persoonlijke principes opzij gaan schuiven en gaan voor je eigen veiligheid.
Als dat betekent dat je tegen je eigen principes in moet handelen en toch moet gaan reanimeren, het zij zo.
Eerstehulpverlening is keihard.
Wind er geen doekjes omheen of duw het niet in een hoekje, er kunnen soms mensen dood gaan bij een eerstehulpverlening, maar daar staat tegenover dat je wel velen kunt helpen (overleven).
Ben je niet in staat (om wat voor reden dan ook) om ter plekke (soms keiharde) beslissingen te maken als eerstehulpverlener, dan moet je dit eigenlijk niet doen.
