Wel of niet reanimeren? (erkenning van de niet-reanimerenpenning e.a.)

[Pim de Ruijter]

Dat was de theorie en nu de praktijk.

Hoe denk jij zelf dit probleem op te lossen. De verpleegkundige heeft gekoen voor een fake reanimatie in de hoop dat iedereen gelukkig is.

Wat is moeilijk, artsen krijgen het hopelijk in hun opleiding, EHBO'ers krijgen te vaak alleen maar te horen dat ze zich aan het boekje moeten houden.

Artsen maken het wekelijks mee, EHBO'ers een paar keer in hun leven.

Je zegt het hier zelf eigenlijk al: EHBO'er, houd je aan het boekje in dit geval. Een ehbo'er heeft de kans niet om ervaring hiermee (ntbr en de casus die EHBO-er beschrijft) op te doen, want betekent dat hij/zij het beste terug kan vallen op 'het boekje', hoewel daar dit ook niet in beschreven staat. Daarnaast kan een EHBO'er geen gegronde inschatting maken van het nut van een reanimatie.

Ik ben het met Kanarie eens, als arts lijkt mij dit ook heel erg moeilijk. Op dat moment sta je op een punt in de hulpverlening dat je volledig zelf verantwoordelijk bent voor je handelen. Ook ik zou als EHBO'er gewoon beginnen. Ik ga er overigens van uit dat hier inderdaad in onze opleiding aandacht aan besteed wordt, zowel op ethisch vlak als op geneeskundig terrein.

Ik vind het overigens een dapper besluit van de ambu-pleeg om een fake-reanimatie op te zetten. In die situatie is zoiets waarschijnlijk ook het beste.
Als EHBO'er een fake-reanimatie opzetten? Nooit aan beginnen, valt absoluut buiten alle bevoegdheden en dergelijke van de EHBO!

[Joffry Ambu-Vpk]

Een fake reanimatie lijkt mij een beetje aparte zorgverlening. Wat er wel kan gebeuren is dat er een aanvang wordt gemaakt met ALS (ballonbeademing, intubatie/ inbrengen jugularis- of perifeer infuus) en dat er tijdens de aangevangen ALS bij de familie en omstanders wordt geinformeerd naar de medische achtergrond van de patient, medicategebruik, of er al of niet BLS is verleend, tijdstip van onwelworden etc) om zo in te kunen schaten of de ALS reanimatie zinvol is.

Een fake-reanimatie stuit mij persoonlijk en beroepsinhoudelijk tegen de borst en daar werk ik dan ook niet aan mee. Valse hoop geven aan patienten en medisch en verpleegkundig ''mis''handelen zie ik nl. niet zitten.

[ED95]

Ik ben het met Kanarie eens, als arts lijkt mij dit ook heel erg moeilijk. Op dat moment sta je op een punt in de hulpverlening dat je volledig zelf verantwoordelijk bent voor je handelen. Ook ik zou als EHBO'er gewoon beginnen. Ik ga er overigens van uit dat hier inderdaad in onze opleiding aandacht aan besteed wordt, zowel op ethisch vlak als op geneeskundig terrein.

Medische ethiek is iets wat idd veel vaker gaat terugkomen bij de opleiding geneeskunde.
Ik hoop volgend jaar in R'dam te beginnen, maar ik heb daarover al het een en ander gehoord op de uni daar.
Zo leer je in ieder geval omgaan met het afwegen van keuzes en belangen.

Maar voor de EHBO'er lijkt het me vooralsnog het best om gewoon de richtlijnen van het boekje te volgen.
Dat schept in ieder geval minder verwarring, dan alle uitzonderingssituaties in achte te nemen.

[EHBO-er]

Voor alle duidelijkheid, het was een een "gewone" verpleegkundige op een verpleegafdeling.

Ik ben vandaag een herhalingsles reanimatie begonnen met de vraag waarom ik Annie zou willen gaan helpen.

Vele redenen werden genoemd, maar niet de enige juiste. Dat ik het niet normaal vind dat iemand op die plaats op de grond ligt. Dat vraagt om eens te kijken waarom ze daar ligt. Als die zelfde dame in dezelfde houding op de zonneweide gelegen had, was ze niet door mij aangesproken en had ik ook niet geweten dat ze een circulatiestilstand had....  

Deze kant van de EHBO houdt mij vaak bezig in die zin, dat de EH instructies zwaar de nadruk leggen op de vaardigheden terwijl de psycho-sociale kanten van de problematiek zwaar verwaarloosd worden.

Ik zou willen dat daar veel meer aandacht aan wordt geschonken in de bijscholingen van instructeurs.

Ik denk dat ik hetzelfde gedaan zou hebben als ik in die situatie gezeten zou hebben. Het voorkomt een rel die de voorstander gaat trappen als ik weiger en ik volg mijn eigen geweten omdat ik niet wil meewerken aan het verlengen van uitzichtsloos lijden.

Net zo goed dat velen roepen dat EHV'ers geen triage mogen doen, dus hoeft het ze ook niet geleerd te worden.

EHV'ers moeten gewoon de ernstigste gewonden het eerst helpen. Ze krijgen zelfs geen dobbelsteentje mee als hulpmiddel om die keuze te kunnen maken .........

[Pim de Ruijter]

Een fake reanimatie lijkt mij een beetje aparte zorgverlening.
"..."
Een fake-reanimatie stuit mij persoonlijk en beroepsinhoudelijk tegen de borst en daar werk ik dan ook niet aan mee. Valse hoop geven aan patienten en medisch en verpleegkundig ''mis''handelen zie ik nl. niet zitten.

Ik ben het wel met je eens hoor; ethisch is het een beetje een vreemde zaak en je moet als medisch professional ook kunnen zeggend dat reanimatie niet zinvol is. Het handelen is echter ook sterk afhankelijk van een situatie.

Ik was overigens in de veronderstelling dat het om een situatie op locatie ging, tijdens een sigma stage op de ambulance. In een ziekenhuis wordt meestal bij opname van patienten al besproken welk beleid men wil gaan volgen (afhankelijk van de ernst van de situatie).

Persoonlijk vind ik het geen slechte oplossing van de verpleegkundige. Maar medisch en met name ethisch gezien is het natuurlijk een beetje apart.

[SEH zustertje]

Er kunnen ook nog andere redenen hebben meegespeeld
dat de verpleegkundige op afdeling wel ging reanimeren.

bijvoorbeeld: er was helemaal nog geen code afgesproken!  dan zal ze wel moeten starten
alleen een arts mag (AVP in aantal situatie's) een reanimatie doen stoppen

en daar moet ik Joffry toch gelijk in geven, zelfs in een ziekenhuis hebben patiënten soms geen code!

[EHBO-er]

Bij de politie loopt een lijntje over dit onderwerp
http://www.hulpverleningsforum.nl/index.php?topic=7948.0

Ook hier werden hulpverleners voor een keuze gesteld en waarbij meteen gekozen moest worden.

Het lijntje is een mooi voorbeeld van het beeld dat vertekend wordt omdat het ten ene male onmogelijk is om alle relevante informatie te geven.

In dit geval bleek bij doorvragen dat het om een opgegeven kankerpatient te gaan.

[Danoontje]

Helaas gebeurd het in het zh nog te vaak dat we iemand moeten reanimeren omdat de arts verzuimd heeft een reanimatiebeleid te bespreken. Wat je ook vaak ziet dat een arts er de "ballen"niet voor heeft het bespreekbaar te maken! Waarom? Zijn vaak bang voor zo'n gesprek en voeren hem dan ook nog eens zo onhandig dat de fam denkt dat de pat direct voor euthanasie gaat!

Als een behandelaar meent dat iets medisch zinloos handelen is (en dat is een rea op een pat. van 85 jaar met cva's!) dan kan hij strikt genomen het besluit om niet meer te reanimeren gewoon nemen. Daar heeft hij geen toestemming voor de fam voor nodig. Dit klinkt nu wat bruut, maar zo'n gesprek zal je wel een  beetje aan moeten kleden, vervolgens zet je de fam niet voor een keuze en voelen zij zich er ook niet slecht over, of hebben ze geen twijfels of ze wel het goede besluit hebben genomen. Dit werkt het beste, weet ik uit ervaring.

Wat zo'n reanimatieverklaring betreft: Als EHBO'er doe je er NIETS mee..ik heb me laten vertellen dat de ambu er ook niets mee doet, en in het ziekenhuis doen ze er ook niets mee omdat de intensivist stelt dat hij op dat moment niet kan controleren of het so de ketting zelf heeft omgehangen, of de handtekening onder de verklaring van het so is...erg wantrouwend maar een misdadige partner/ echtgenoot zou zo iets natuurlijk met gemak in de zak kunnen stoppen ....

[SEH zustertje]

Helaas gebeurd het in het zh nog te vaak dat we iemand moeten reanimeren omdat de arts verzuimd heeft een reanimatiebeleid te bespreken. Wat je ook vaak ziet dat een arts er de "ballen"niet voor heeft het bespreekbaar te maken! Waarom? Zijn vaak bang voor zo'n gesprek en voeren hem dan ook nog eens zo onhandig dat de fam denkt dat de pat direct voor euthanasie gaat!

Het is ook overal het zelfde (helaas)

[C]

Een beetje verbaasd ben ik over verscheidene meningen op dit onderwerp. Zelf ben ik verpleegkundige bij de thuiszorg en ik snap wel degelijk waarom mensen soms niet gereanimeerd willen worden, dit is zelfs denk ik wel het merendeel van de mensen die ik tegenkom, ze zijn oud, ze krijgen steeds meer gebreken en ziektes en bij reanimatie is het vaak alleen maar een verlenging van een leven met maar weinig kwaliteit van leven. Ik hoor heel vaak "ik zou het niet erg vinden als er iets zou gebeuren" de mensen zijn vaak eenzaam en lichamelijk in slechte conditie, hierdoor afhankelijk van vreemden. En die mensen hebben allemaal geen niet reanimeren verklaring. Ik ben in sommige gevallen van mening dat je het ook iemand moet gunnen om rustig te gaan, zonder verlenging van lijden.
Wel ben ik van mening dat als het een vreemde is die voor me op straat valt het anders is hoor.