Zoals reeds gezegd en puur voor mijn eigen site sprekend: die klachten zijn er niet of nauwelijks.
Hulpverleners klagen niet snel via de officiële weg, omdat de werkgever vaak aangeeft dat er toch vrij weinig aan te doen is (daar komt dat verschil tussen ethiek en wetgeving weer naar boven)
En patiënten en betrokkenen vervloeken fotografen vaak ter plaatse maar vergeten het voorval omdat ze voor heftige periodes staan, met diagnoses en behandelingen.
Vergeet niet dat men ook wel beseft dat het vechten tegen de bierkaai is, omdat de regelgeving zoveel ruimte geeft. Zie de discussies in andere topics, o.a. in "fotografen, kan dit?" waar het gaat over het feit dat pas achteraf een klacht kan worden ingediend en dan de nieuwswaarde en nadelen worden afgewogen.
Willen we een reëel beeld hebben dan zal er een pro-actief onderzoek moeten worden gedaan naar de daadwerkelijke problematiek, en de uitslagen zouden wel eens verassend nadelig voor fotografen kunnen zijn. (AANNAME!
)
Maar we gaan nu erg neigen naar de discussies zoals die in de andere topics over incidentfotografen worden gevoerd.
Het gaat hier om het moment van plaatsen en niet de ethische kant van de fotografie inhoudelijk of de werkwijze van fotograaf ter plaatse.
Ik vind dat ten alle tijden de politie het voor het zeggen moet hebben wanneer berichten de media in kunnen, simpelweg door verplicht te stellen de persberichten af te wachten. Indienen van foto- of filmmateriaal kun je altijd al eerder doen, zodat een fotograaf niet naast het potje piest. De media bepalen na het persbericht wanneer ze e.e.a. plaatsen.
Maar dit zal nooit de realiteit worden, helaas...
