Wanneer hulpverlening stoppen bij bedreiging / geweld?

Auteur Topic: Wanneer hulpverlening stoppen bij bedreiging / geweld?  (gelezen 17924 keer)

0 gebruikers (en 17 gasten bekijken dit topic.

hoefhaan

  • IC VPK, Ambulance VPK
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 818
  • maak ze beter!
Gepost op: 15 april 2013, 08:02:57
Wanneer zou jij een hulpverlening stoppen als je wordt bedreigd of er sprake is van geweld?

Aanleiding voor dit topic: een citaat uit een artikel op NU.nl

'4500 gevallen van geweld ziekenhuizen'

Zij (edit: Minister Edith Schippers) promoot het doen van aangifte en onderzoekt wanneer medici hulpverlening mogen staken in geval van agressie. Sinds kort kan zorgpersoneel anoniem aangifte doen, maar het is nog niet bekend hoe vaak dat gebeurt.


Trained to save your ass, not to kiss it! :-)  Uitspraken hier doe ik uit persoonlijke titel en niet namens mijn werkgever.


oma

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 10,711
Reactie #1 Gepost op: 15 april 2013, 10:44:25
Als medicus staak je niet zo snel de behandeling van een patient. De kans gaat steeds groter worden dat je in het ziekenhuis te maken krijgt met "verwarde" mensen die aggresief zijn aangezien deze minister en haar collegae de psychische zorg tot op het bot hebben uitgekleed.

Voorts komen mensen op de SEH omdat ze pijn hebben, deze mensen betalen 100 euro per maand aan zorgpremie en moeten mondig zijn. Voorts grijpt deze minister ongeveer elke kans aan om medisch specialisten via de media in een negatief daglicht te zetten. Als de dokter tegen iemand zegt dat er niets aan de hand is vraagt de patient of de dokter rontgen-ogen heeft en hoe hij kan weten dat er niets aan de hand is. Als de dokter blijft weigeren om een foto te laten maken kan het al gaan escaleren.

Als dokter moet je een vreselijke liefhebber zijn van bureaucratie voor je aangifte doet, even aangifte doen bij politie is nogal een tijdrovende hobby.


hoefhaan

  • IC VPK, Ambulance VPK
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 818
  • maak ze beter!
Reactie #2 Gepost op: 15 april 2013, 10:50:57
Aangifte doen is inderdaad een ramp. Anderhalf uur is niets en dan moet je alles nog maar eens zien te reproduceren.

(ff trouwens over dit topic: ik doel hier met name op agressie op straat, vandaar onder het kopje "ambulance", ik heb hem nl ook gezet onder ziekenhuizen, met daar het hele artikel geciteerd.)

En dan doe je aangifte tegen iemand die je bedreigd heeft, komt het voor de rechter: dader volledig toerekeningsvatbaar verklaard, maar ach, meneer was toch een beetje zielig, want hij had drugs gebruikt en dat triggerde een psychose. En dan weet je toch niet meer precies wat je doet? (dat meneer heel goed weet dat drugs zijn psychoses triggeren en dat hij dan heel gekke dingen gaat doen wordt maar even vergeten in de rechtszaal)
Trained to save your ass, not to kiss it! :-)  Uitspraken hier doe ik uit persoonlijke titel en niet namens mijn werkgever.


oma

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 10,711
Reactie #3 Gepost op: 15 april 2013, 11:49:31
Aangifte doen is inderdaad een ramp. Anderhalf uur is niets en dan moet je alles nog maar eens zien te reproduceren.

(ff trouwens over dit topic: ik doel hier met name op agressie op straat, vandaar onder het kopje "ambulance", ik heb hem nl ook gezet onder ziekenhuizen, met daar het hele artikel geciteerd.)

En dan doe je aangifte tegen iemand die je bedreigd heeft, komt het voor de rechter: dader volledig toerekeningsvatbaar verklaard, maar ach, meneer was toch een beetje zielig, want hij had drugs gebruikt en dat triggerde een psychose. En dan weet je toch niet meer precies wat je doet? (dat meneer heel goed weet dat drugs zijn psychoses triggeren en dat hij dan heel gekke dingen gaat doen wordt maar even vergeten in de rechtszaal)

Er lopen genoeg schizofrenen rond in ons land die al jaren totaal buiten de boot vallen. Een aantal zal inderdaad weten dat drugs een psychose kan triggeren. Ze gebruiken toch regelmatig de drugs als zelfmedicatie omdat ze zo ziek zijn en weten dat de drugs helpen de rust in hun hoofd te krijgen.

De psychose is in feite een bijwerking van de door de patient zelfgekozen medicatie. Deze mensen hebben meestal veel meer problemen, vaak hebben ze amper werk of inkomen en een eigen bijdrage voor geestelijke gezondheidszorg kunnen ze zich niet eens veroorloven. Een forse groep heeft niet eens een vaste woon- of verblijfplaats waardoor ze zelfs geen bijstandsuitkering of zorgverzekering hebben.

Onze maatschappij is zo ingericht dat we vooral vingerwapperen over deze groep mensen, die veel groter is dan wij willen beseffen. Het zijn ziektes die wij, als "fatsoenlijke mensen" totaal niet begrijpen. Zelfs onze professionele hulpverleners zoals politie en ambulancepersoneel weten niet hoe ze er mee om moeten gaan.

Dat is geen verwijt omdat het systeem al gefaald heeft (de politiek) waardoor deze mensen nooit terecht komen bij de geestelijke gezondheidszorg maar pas als het helemaal mis gegaan is hun pad kruisen met politie en ambulancepersoneel. Bij paranoia kan iemand behoorlijk gewond rondlopen op straat, een goedwillende broeder kan hem willen helpen maar de kans dat de patient het ervaart als een bedreiging is enorm. In praktijk zullen een aantal politiemensen te hulp schieten om de patient te willen overmeesteren, de patient kan dat niet eens begrijpen en ervaart het als nog bedreigender, de kans is hoog dat deze patient gaat vechten voor zijn leven.

Straf geven achteraf heeft geen zin. Vingerwapperen heeft ook geen zin. Als men echt iets wil bereiken moet men zorgen dat de groep psychiatrische patienten niet eens in aanraking komt met politiemensen of ambulancemedewerkers en gratis terecht kan bij de geestelijke gezondheidszorg.


hoefhaan

  • IC VPK, Ambulance VPK
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 818
  • maak ze beter!
Reactie #4 Gepost op: 16 april 2013, 09:14:49
Als ik inhoudelijk nadenk over de vraag van dit topic denk ik dat je al moet kunnen stoppen (of niet aanvangen) met een hulpverlening als je je bedreigd voelt.

Dat bedreigd voelen is heel subjectief, maar dat is naar mijn idee ook goed. Want het je bedreigd voelen beïnvloed je handelen en lang niet altijd op een positieve manier. De kans op fouten wordt groter, en het rationeel denken neemt onder (ernstige) druk vaak af.

Gezonde druk is goed (in mijn geval in ieder geval wel) maar negatieve druk zeker niet.

Het is natuurlijk heel makkelijk gezegd: Ik stop deze hulpverlening omdat ik mij bedreigd voel, maar de uitvoering daarvan is zeker niet eenvoudig. Want hoe pak je dat aan?

Het niet starten van een hulpverlening is soms IETS makkelijker, aangezien je op dat moment bv nog makkelijk politie kunt inschakelen of je jezelf nog kunt verwijderen van de "plaats incident"

Ik ben heel benieuwd of hier hulpverleners mee lezen die dergelijke situaties aan de hand hebben gehad en ook daadwerkelijk zijn gestopt met de hulpverlening. Of juist niet.
Trained to save your ass, not to kiss it! :-)  Uitspraken hier doe ik uit persoonlijke titel en niet namens mijn werkgever.


dielangemotormuis

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 4,094
Reactie #5 Gepost op: 16 april 2013, 09:23:58
Ik heb nu 1x in mijn 20 jr als KMar/politieagent meegemaakt dat ambu personeel is gestopt met hun behandeling op straat omdat ze dusdanig werden bedreigd , dat ze hun werk daadwerkelijk niet meer veilig konden uitvoeren. Ze hebben hun toevlucht in hun ambu gezocht totdat wij terplaatse waren. Uiteindelijk hebben wij met 10 man het "publiek" op afstand moeten houden om te zorgen dat het ambu personeel hun werk na behoren konden uitvoeren.

Verder heb ik wel regelmatig gehad dat de aanrijdende ambu uit voorzorg al politie wilde mee hebben op bepaalde meldingen of dat ze om de hoek bleven wachten tot het sein veilig van ons.


hoefhaan

  • IC VPK, Ambulance VPK
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 818
  • maak ze beter!
Reactie #6 Gepost op: 16 april 2013, 09:32:51
En zijn ze vertrokken met de ambulance, of wel ter plaatse gebleven?

Het "preventief" beveiliging door politie vragen komt inderdaad meer voor. Dit wordt vooral gedaan aan de hand van de melding (geweld in het spel? dader aanwezig?) of de locatie. Wanneer uit eerdere ervaringen is gebleken dat op een bepaald adres politiebegeleiding noodzakelijk is wordt er door de meldkamer op dat adres een "bijzonderheid op adres" toegevoegd, zodat deze in beeld komt zodra daar weer een melding vandaan komt. En elke chauffeur en pleeg heeft wel zijn eigen zwarte lijst van adressen waar hij of zij liever niet alleen komt.
In het uitgaansleven wordt ook vaak politie mee gevraagd, een beetje afhankelijk van de locatie en de melding.
Trained to save your ass, not to kiss it! :-)  Uitspraken hier doe ik uit persoonlijke titel en niet namens mijn werkgever.


dielangemotormuis

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 4,094
Reactie #7 Gepost op: 16 april 2013, 09:40:53
En zijn ze vertrokken met de ambulance, of wel ter plaatse gebleven?

Het is dat wij binnen 2 minuten na hun melding tp waren, anders was de ACH weggereden. Zijn "busje" werd al heen en weer geschud. Wij hebben  toen even met gepast geweld het "busje" ontzet. Het slachtoffer in de ambu gelegd en daar heeft het personeel zijn werk gedaan. Dit was ook alleen het hoogst noodzakelijke en toen met gierende banden weg onder begeleiding van de politie naar een veilige plek.

Beide hebben overigens wel aangifte gedaan en er zijn 3 verdachten veroordeeld door de rechter.


hoefhaan

  • IC VPK, Ambulance VPK
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 818
  • maak ze beter!
Reactie #8 Gepost op: 16 april 2013, 12:14:11
Ik denk dat mijn collega's je dankbaar zijn geweest!!

Ik heb pas een rechter een uitspraak horen doen:

"Ambulancepersoneel verdiend een nog grotere bescherming door het rechtssysteem dan politiemensen.
Dit omdat ambulancemensen primair voor een hulpverlenende taak hebben gekozen"
Trained to save your ass, not to kiss it! :-)  Uitspraken hier doe ik uit persoonlijke titel en niet namens mijn werkgever.


dielangemotormuis

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 4,094
Reactie #9 Gepost op: 16 april 2013, 12:27:30
Ik denk dat mijn collega's je dankbaar zijn geweest!!

Ik heb pas een rechter een uitspraak horen doen:

"Ambulancepersoneel verdiend een nog grotere bescherming door het rechtssysteem dan politiemensen.
Dit omdat ambulancemensen primair voor een hulpverlenende taak hebben gekozen"

Jou collega's waren ons idd zeer dankbaar, zo erg zelfs dat we zijn uitgenodigd voor een rondje koffie met een puntje erbij.  O0

Op zich kan ik mij wel vinden in die uitspraak. Ik wist toen ik solliciteerde bij de KMar/Politie dat ik met geweld te maken zou gaan krijgen. Ik heb dus vrijwillig er voor gekozen om er mee in aanraking te komen. Niet dat ik er dan om sta te springen om bedreigd te worden of klappen te krijgen. Elke andere hulpverlener(brw, ambu, ziekenhuispers enz) kies daar niet voor en gaat er ook gedeeltelijk vanuit dat hij niet met geweld in aanraking gaat/zal komen.