Wanneer hulpverlening stoppen bij bedreiging / geweld?

[oma]

Komt meteen de volgende vraag: willen bestuurders van een ziekenhuis die kant uit?

Waarom moet het terzake doen welke kant bestuurders graag op willen? Het tuig leeft zich uit op de SEH waarbij ze verpleegkundigen of artsen te grazen nemen. Alles wat jij schetst zijn al maatregelen die bestuurders tien jaar geleden genomen hebben, het onderwerp is niet nieuw op de agenda, de cursussen worden al ruim tien jaar gegeven aan al het personeel, echter is de incidentie van geweld alleen maar toegenomen.

Als tuig zich ene keer de toegang tot de vergaderkamer van de Raad van Bestuur zou weten te verschaffen om een paar bestuurders te bedreigen gaat het ze zeker lukken om maatregelen te nemen zodat herhaling uitgesloten wordt.

‘even plaats nemen in de wachtkamer’ is voor jou misschien een fatsoenlijk antwoord. Maar inzichten verschillen. ‘even in de wachtkamer plaatsnemen’ kan ik ook opvatten als: ik moet hier de hele middag zitten en er komt vanavond pas een dokter kijken.’ Wat zou je als receptionist verliezen als je even 10 minuten tijd neemt voor iemand die daar blijkbaar behoefte aan heeft? Dus omdat jij vindt dat iemand zich aanstelt (zeurt) hoeft jij geen uitleg te geven aan je patiënt (betaalt geld voor jouw salaris).

Inzichten verschillen helemaal niet. Een vriendelijk verzoek om even in de wachtkamer plaats te nemen behoeft geen 10 minuten nadere uitleg. Wat jij doet is de schuld neerleggen bij het personeel van de SEH die niet 10 minuten de moeite nemen iemand de exacte betekenis van "even wachten op Uw beurt" uit te leggen.

Dat zijn incidenten die je niet vooraf ziet aankomen. Bovendien is het geweld niet tegen jou als medicus gericht maar tegen het slachtoffer. Dus dit voorbeeld lijkt een beetje op het vergelijken van appels met peren. In dat geval moet je gewoon een politiebureau laten bouwen in je ziekenhuis. Dan gaan we een ‘ziekenhuispolitie’ krijgen?

Dus als men niet wil dat de dokter en verpleegkundigen een ander mens reanimeren is het primair gericht tegen het slachtoffer en doet het niet terzake als men de arts of verpleegkundigen fysiek bedreigt om af te zien van verder reanimeren?

Het spreken over incidenten is marginaliseren van het probleem. Het is een structureel probleem. Lees dit topic eens door http://www.hulpverleningsforum.nl/index.php?topic=36259.60 over het Radboud in Nijmegen. Tuig op de vlucht voor politie die iemand anders dood rijden, Radboud personeel bedreigen, angst van personeel om aangifte te doen, een journalist en krant bedreigen omdat het verhaal niet in de media mag komen van het tuig ... op de laatste pagina kun je lezen hoe zwaar het tuig is gestraft voor al hun daden.

[Nano_Olifant]

Waarom moet het terzake doen welke kant bestuurders graag op willen? Het tuig leeft zich uit op de SEH waarbij ze verpleegkundigen of artsen te grazen nemen. Alles wat jij schetst zijn al maatregelen die bestuurders tien jaar geleden genomen hebben, het onderwerp is niet nieuw op de agenda, de cursussen worden al ruim tien jaar gegeven aan al het personeel, echter is de incidentie van geweld alleen maar toegenomen.

Als tuig zich ene keer de toegang tot de vergaderkamer van de Raad van Bestuur zou weten te verschaffen om een paar bestuurders te bedreigen gaat het ze zeker lukken om maatregelen te nemen zodat herhaling uitgesloten wordt.

Inzichten verschillen helemaal niet. Een vriendelijk verzoek om even in de wachtkamer plaats te nemen behoeft geen 10 minuten nadere uitleg. Wat jij doet is de schuld neerleggen bij het personeel van de SEH die niet 10 minuten de moeite nemen iemand de exacte betekenis van "even wachten op Uw beurt" uit te leggen.

Dus als men niet wil dat de dokter en verpleegkundigen een ander mens reanimeren is het primair gericht tegen het slachtoffer en doet het niet terzake als men de arts of verpleegkundigen fysiek bedreigt om af te zien van verder reanimeren?

Het spreken over incidenten is marginaliseren van het probleem. Het is een structureel probleem. Lees dit topic eens door http://www.hulpverleningsforum.nl/index.php?topic=36259.60 over het Radboud in Nijmegen. Tuig op de vlucht voor politie die iemand anders dood rijden, Radboud personeel bedreigen, angst van personeel om aangifte te doen, een journalist en krant bedreigen omdat het verhaal niet in de media mag komen van het tuig ... op de laatste pagina kun je lezen hoe zwaar het tuig is gestraft voor al hun daden.

Wat me erg opvalt in je posts is dat het gaat over ''het tuig versus het menslievende ziekenhuispersoneel''. En wie kan het daar nu mee oneens zijn? Anders dan wanneer je praat over mensen met een verhaal/oplopende emoties/verkeerde verwachtingspatronen/etc... Overigens, de trainers van de cursussen conflicthantering zijn veelal mensen met een zeer uitgebreide eigen werkervaring in risico-omgevingen en geen naïevelingen die de wereld bekijken vanuit hun studeerkamer.  Ook binnen de GGZ (waar ik werkzaam ben) bestaat soms de neiging om de verantwoordelijkheid van escalaties bij de pt neer te leggen en soms is dit terecht, maar soms ook niet. Om maar een casus te noemen: spanningen tussen vpk en pt met verstandelijke beperking en autisme lopen op nadat hem te verstaan is gegeven dat hij geen pizza mag en een andere pt wel. E.e.a. wordt een paar keer herhaald. Naarmate pt steeds bozer wordt en deze vervolgens gaat schreeuwen laat vpk zich verleiden hierin mee te gaan door terug te schreeuwen. Uit voorzorg/angst voor fysieke agressie wordt pt uiteindelijk vastgepakt door twee vpk waarop de situatie echt volledig escaleert, alarm moet worden gedrukt voor assistentie van alle afdelingen en pt wild om zich heen begint te meppen waarna deze uiteindelijk in een separeercel belandt.

Achteraf allemaal onnodig, want als vkp gewoon wat meer info had gegeven (andere patiënten krijgen pizza omdat er voor hen helaas -door een fout en dat had niet morgen gebeuren- geen maaltijden zijn bezorgd) was er niets aan de hand geweest. Door het ontbreken van dit simpele stukje informatie interpreteerde pt dit als onrechtvaardig/persoonlijk. Tevens had vkp pt iemand met autisme niet vast moeten pakken, want een vpk in de psychiatrie bij uitstek, hoort te weten dat juist mensen met autisme aanraking op zich al als buitengewoon onprettig/intens ervaren, laat staan beetpakken. Vanuit pt perspectief werd hij 1) onrechtvaardig behandeld, 2) vastgepakt/belaagd door vkp + massale assistentie 3) kon hij niet anders dan zich tegen dit onbegrepen ''geweld'' verweren door wild van zich te slaan.

Ik zeg: Altijd het hele plaatje proberen te zien en kritisch blijven op het eigen handelen/benadering. Want zoals tuinkabouter heel mooi schetst, gaan mensen zelden zomaar uit het niets geweldgebruiken enkel omdat ze ''nu eenmaal tuig zijn''. En dat is wat anders dan zeggen dat het altijd aan het medisch personeel ligt.

[Nano_Olifant]

Ik heb al meer cursussen conflicthantering en omgaan met geweld gehad dan relevante vakinhoudelijke trainingen. Het is een oeverloos, bureaucratisch geheel wat zichzelf in stand blijft houden terwijl iedereen op de werkvloer weet dat je helemaal niets aan die trainingen hebt.

Zelfs de inhuur van particuliere beveiligingsbedrijven is geldverspilling aangezien ze zichzelf zien als een soort gastheer. Daarmee diskwalificeer je wederom artsen en verpleegkundigen. Mensen worden door SEH-artsen en verpleegkundigen uitermate correct bejegend, deze mensen hebben niet een extern ingehuurde gastheer nodig.

Het moet ook niet zo zijn dat als de boel weer escaleert drie zusters onder het bureau schuilen samen met de ingehuurde beveiliger. Het geneuzel dat beveiligingsmedewerkers ook moeten denken aan eigen veiligheid maakt het een lachertje. Als je kiest voor beveiliging waardoor je de kans loopt met geweld te maken te krijgen behoren de zusters te schuilen en de beveiliger hoort op te treden.

Een beveiliger die bang is voor opgefokt tuig is net zo vreemd als een SEH-zuster of chirurg die bang is voor een druppel bloed.

En doe je er ook wel eens wat mee?

[oma]

En doe je er ook wel eens wat mee?

Hooguit conflictsituaties vermijden op internetfora door helder te communiceren.

[hoefhaan]

We hebben het er hier over dat politie niets preventief mag doen in het ziekenhuis, alleen als er reden voor is.
Maar regels kunnen ook weer eens onder de loep worden genomen en evt aangepast.
Niet dat ik er nu voor ben om op elke SEH maar politie te gaan zetten, dit lijkt me wat overdreven.

Ik denk dat beveiligers (mits ze voldoende middelen en maatregelen hebben) een hele goede aanvulling kunnen zijn op het ziekenhuispersoneel. Maar dan moeten ze wel bij machte zijn om in te kunnen grijpen, en niet alleen met een vlotte babbel.

Agressie trainingen worden hier een beetje afgedaan als zinloos, echter ben ik het daar echt niet mee eens.
Ik heb veel positieve geluiden gehoord rondom deze trainingen (ben zelf ook positief over de training die ik heb gehad) en zie ook dat mensen het geleerde in de praktijk brengen wat preventief werkt tegen geweld.

Tact is soms wel een probleem. Lang niet iedereen op een SEH staat patiënten gewoon netjes en duidelijk te woord, en de uitleg waarmee een patiënt tevreden gesteld kan worden blijft dan vaak achterwege, wat onbegrip oproept.

Het aangeven van wachttijden zou kunnen helpen maar lijkt mij niet te realiseren. Ik denk dat zo'n bord continu aangepast moet worden aangezien men op een SEH niet op volgorde van binnenkomst maar op volgorder van ernst wordt behandeld. Alleen al een goede uitleg van dit systeem kan een hoop problemen voorkomen.

Is de oorzaak van het geweld op SEH's wel eens GOED onderzocht?? Want we trekken hier allerlei voorbeelden uit de kast, maar wat is nu de meest voorkomende oorzaak van agressie? En kunnen we die oorzaak dan niet aanpakken?

Geweld wat niet tegen het personeel is gericht is net zo erg, het personeel zal zich net zo goed bedreigd en niet veilig voelen.
Wel is het zo dat wanneer het aannemelijk is dat anderen verhaal komen halen op een SEH maatregelen genomen kunnen worden. Laat dan inderdaad maar politie standby staan!

Aangifte doen: ik weet dat het moet en zin heeft, echter is bij mij de motivatie ver gedaald door eerder opgedane ervaringen. En ik weet dat dit bij veel collega's ook het geval is.

Je zit drie uur op het bureau, er wordt een prachtig verhaal geschreven, de dader wordt gepakt, en wandelt vervolgens weer vrolijk fluitend de rechtbank uit omdat meneer de rechter even wat medelijden met de dader had...

[tuinkabouter]

We hebben het er hier over dat politie niets preventief mag doen in het ziekenhuis, alleen als er reden voor is.
Maar regels kunnen ook weer eens onder de loep worden genomen en evt aangepast.
Niet dat ik er nu voor ben om op elke SEH maar politie te gaan zetten, dit lijkt me wat overdreven.

Klinkt raar:  Er zijn landen waar de lokale politie een zogenaamde afdeling ‘ziekenhuispolitie’ heeft. En zodoende ook een politiepost in het ziekenhuis.

Ik denk dat beveiligers (mits ze voldoende middelen en maatregelen hebben) een hele goede aanvulling kunnen zijn op het ziekenhuispersoneel. Maar dan moeten ze wel bij machte zijn om in te kunnen grijpen, en niet alleen met een vlotte babbel.

Welke middelen en maatregelen heb jij zelf in gedachte?

Tact is soms wel een probleem. Lang niet iedereen op een SEH staat patiënten gewoon netjes en duidelijk te woord, en de uitleg waarmee een patiënt tevreden gesteld kan worden blijft dan vaak achterwege, wat onbegrip oproept.

Like

[tuinkabouter]

Inzichten verschillen helemaal niet. Een vriendelijk verzoek om even in de wachtkamer plaats te nemen behoeft geen 10 minuten nadere uitleg.

In het verlengde van dit voorbeeld kijk ik naar het voorbeeld dat door Nano Olifant word beschreven. Het geven van uitleg bespaart je gewoon een hoop narigheid en klappen. Natuurlijk is het niet normaal dat het gebeurt. Maar de SEH is gewoon een plek waar erg veel probleemgevallen komen.

Voor jou is de situatie helder omdat je weet wat er achter de schermen gebeurt. Maar de gemiddelde ‘probleemgeval’ snapt dat niet en behoeft uitleg in Jip en Janneke taal. Wat minder subtiel gezegd: sommige mensen hebben tijd nodig om iets te begrijpen.

Maar goed als die tijd niet genomen word om te communiceren dan vind ik het erg begrijpelijk dat mensen boos worden. Dan benadruk ik ook meteen dat begrijpelijk iets anders is dan accepteren want accepteren doe ik ook niet.

Dus als men niet wil dat de dokter en verpleegkundigen een ander mens reanimeren is het primair gericht tegen het slachtoffer en doet het niet terzake als men de arts of verpleegkundigen fysiek bedreigt om af te zien van verder reanimeren?

Daar heb je wel gelijk in misschien moet ik daar iets breder naar kijken. Niemand voelt zich veilig in die bedreigende situatie. Het is gewoon een situatie waar je weinig aan kan veranderen. Iemand die vastbesloten is om het slachtoffer koud te maken die slaagt daar toch wel in. Wat ik bedoel is dat deze situatie niet te vergelijken is met een ontevreden klant die uit z’n plaat gaat. In dit laatste geval kan de organisatie en het personeel zelf enige invloed uitoefenen wat positief kan uitpakken. In het eerste geval is daar geen sprake van.

[Nachtbroeder]

Véél communiceren, rust uitstralen, duidelijk zijn, gezond verstand gebruiken, stukje inlevingsvermogen tonen (héél belangrijk), professioneel handelen. Een aantal van de vele ingrediënten voor conflicthantering, waarmee je veel narigheid kan voorkomen. Als iemand die onder de pillen zit mij meedeelt dat ie mij op alle mogelijke manieren gaat doden voel ik me ook niet echt prettig. Door rust uit te stralen, eventueel schakelen tussen collega's etc, kan je de situatie echter wel enigszins stabiliseren.

Als de échte idioten voorbijkomen, aan de kant gaan en de cavalerie bellen... Dit kan binnen het horecadomein ook nog wel eens de beveiliging zijn, vandaar dat ik ook van mening ben dat de beveiliging méér in bescherming moet worden genomen indien zij fysiek optreden. Veel mensen hebben géén idee waar deze mensen mee te maken krijgen... Dan heb ik het niet over het veiligheidspoppetje bij de hema...

[Joffry Ambu-Vpk]

Véél communiceren, rust uitstralen, duidelijk zijn, gezond verstand gebruiken, stukje inlevingsvermogen tonen (héél belangrijk), professioneel handelen. Een aantal van de vele ingrediënten voor conflicthantering, waarmee je veel narigheid kan voorkomen. Als iemand die onder de pillen zit mij meedeelt dat ie mij op alle mogelijke manieren gaat doden voel ik me ook niet echt prettig. Door rust uit te stralen, eventueel schakelen tussen collega's etc, kan je de situatie echter wel enigszins stabiliseren.

Als de échte idioten voorbijkomen, aan de kant gaan en de cavalerie bellen... Dit kan binnen het horecadomein ook nog wel eens de beveiliging zijn, vandaar dat ik ook van mening ben dat de beveiliging méér in bescherming moet worden genomen indien zij fysiek optreden. Veel mensen hebben géén idee waar deze mensen mee te maken krijgen... Dan heb ik het niet over het veiligheidspoppetje bij de hema...

Mensene die onder invloed zijn van medicatie/ drugs etc zijn slecht te beinvloeden dmv verbale conflicthantering, die aanpak gaat nauwelijks werken. Zoals jij t omschrijft is het toch echt te rooskleurig in de praktijk.

[Nachtbroeder]

Mensene die onder invloed zijn van medicatie/ drugs etc zijn slecht te beinvloeden dmv verbale conflicthantering, die aanpak gat zeer weinig werken. Zoals jij t omschrijft is het toch echt te rooskleurig in de praktijk.

Ik heb er zo nu en dan ook wel eens mee te maken en inderdaad het is wat rooskleurig omschreven. Je moet echter alles in een objectief perspectief plaatsen, er zijn genoeg mensen met pillen op waar je nog best wat invloed op kan uitoefenen. Er is maar een héél klein deel van het volk waar echt de stoppen doorgaan, dat bedoel ik dan ook met de echte idioten. Laat dit nou net de grootste doelgroep zijn van een gemiddelde hulpdienst...

Maar wat ik in de praktijk soms zie gebeuren is dat mensen die nog best voor rede vatbaar (kunnen) zijn op een dusdanige manier worden behandelt waardoor agressief gedrag kan ontstaan. Gebeurd overigens in alle sectoren, daar niet van...