Wanneer hulpverlening stoppen bij bedreiging / geweld?

[tuinkabouter]

Ziekenhuizen kunnen zich niet verdedigen tegen geweld.

Dat kan blijkbaar wel, je noemt zelf bestuurlijke/organisatorische maatregelen op die irritatie kunnen voorkomen. Dat valt ook onder bescherming die de werkgever kan bieden aan het personeel. Dus dat is ook een vorm van private veiligheidszorg. Dus verdiep je eens in de private veiligheidszorg voor er een mening over te vormen. Ik heb nergens beweerd dat er geld betaald moet worden aan beveiligers. ICT oplossingen kosten ook geld. Geld dat het ziekenhuis als werkgever hoort te betalen!!! En niet de minister.

De werkgever kan die veiligheid niet bieden, men moet 112 bellen zodra het uit de hand loopt. Een ziekenhuis is geen cafe waar je een beveiligingsbedrijf aan de poort kan zettten om bepaalde mensen te weren, de zorg moet voor iedereen toegankelijk blijven.

Het is juist de kunst om het niet uit de hand te laten lopen. En heelveel heeft de werkgever wel in de hand, alleen word hier te weinig bij stil gestaan. Dus eigenlijk doel ik daarmee op zelfreflectie, organisatie of persoon maakt niet uit. Wie de schoen past…
Termen zoals: gastvrijheid, service, cultuurverschil, emotie, samenwerking, efficiency, informatie, sociale veiligheid, belevingsgericht, proactieve preventie, etc.


Er hoeft niemand geweigerd te worden aan de poort. En het gaat ook niet om ‘indruk maken op de agressor’ wat beveiligers volgens jou horen te doen. Moet je helemaal niet willen. Het gaat erom de ‘doelgroep’ vooraf te herkennen en daarmee in te spelen op behoeften van de ‘doelgroep’ dus het verschil tussen de uitsmijter die jij bedoelt en de gastheer/beveiliger/bemiddelaar die eigenlijk geschikter voor is dat werk.

[oma]

Het is juist de kunst om het niet uit de hand te laten lopen. En heelveel heeft de werkgever wel in de hand, alleen word hier te weinig bij stil gestaan. Dus eigenlijk doel ik daarmee op zelfreflectie, organisatie of persoon maakt niet uit. Wie de schoen past…
Termen zoals: gastvrijheid, service, cultuurverschil, emotie, samenwerking, efficiency, informatie, sociale veiligheid, belevingsgericht, proactieve preventie, etc.

Dat is dus waar we vanaf moet komen. De gedachte dat we dit soort tuig het ziekenhuis kunnen uitbabbelen omdat we veel te veel waarde hechten aan allerhande pseudo-wetenschappers die ouwehoeren over emoties, cultuurverschillen, belevingswerelden en communicatie.

Dat de Nederlandse politie druk is om het veiligheidsgevoel te versterken door de wijkagenten te laten twitteren wil toch niet zeggen dat iedere burger zich opeens veilig is gaan voelen omdat wijkagent Henk elke dag een bericht stuurt zoals "Uw auto afsluiten voorkomt diefstal". Als de situatie op de SEH escaleert zit niemand te wachten op een beveiliger die komt babbelen, als er een goed gesprek gevoerd moet worden bel je de klinisch psycholoog.

Je moet het inderdaad zoeken in flinke kerels die niet bang zijn voor tuig, die beschikken over zo'n politie-knuppel zodat ze het gewelddadige tuig weg kunnen meppen zodra ze de dokter of zuster belagen.

Een hartchirurg kan een hart ook niet gezond babbelen, een hartchirurg moet handelen voor er iets zal verbeteren. De politie en beveiligers moeten ook handelen en minder babbelen.

[zwelgje]

Maar niemand zegt toch dat het allemaal alleen op het bordje van ziekenhuispersoneel moet worden gelegd?

Het is een geheel aan maatregelen.

Dat lijkt mij ook.
Los van de hele discussie over de politie capaciteit en hoe die wordt ingezet. Er is, volgens mij, ook gewoon een grens aan wat elke betrokken partij mag en kan.

De politie is mede verantwoordelijk voor het handhaven van de openbare orde. Ziekenhuizen zijn wel gedeeltelijk publiekelijk toegankelijk, maar behoren in principe niet tot de "openbare ruimte" waar de politie de bevoegdheden heeft om die openbare orde te handhaven. Zwart/wit gezegd: de Politie heeft geen wettelijke grond om zo maar een ziekenhuis binnen te gaan voor het preventief handhaven van de openbare orde. Wat niet wil zeggen dat de Politie een ziekenhuis niet mag betreden op andere gronden, bijv om iemand te bezoeken of zelf een behandeling te onder gaan.
Op dat gebied is een ziekenhuis toch echt niet anders dan bijv een winkel of horeca gelegenheid. Pas op het moment dat er iets gebeurd (dat kan ook een melding van dreiging van geweld zijn) heeft de Politie een wettelijke grond om op te treden.

Omdat zorg voor iedereen toegankelijk moet zijn, zijn ziekenhuizen natuurlijk kwetsbaarder dan andere publiek toegankelijke instellingen.
Toch is het ziekenhuis zelf, in eerst instantie, verantwoordelijk voor de bescherming en beveiliging van hun personeel, patiënten en bezoekers. Op papier is dat duidelijk, maar in de praktijk, volgens mij, betekend meer geld/aandacht voor die maatregelen, minder geld/aandacht voor de eigenlijke zorg.

Als er een incident is geweest, dan is het wel de Politie die verantwoordelijk is voor het uitvoeren van opsporing. Helaas kan ik geen cijfers vinden over hoe effectief en efficiënt dit gebeurd.
Wel lijkt mij het wijzen naar "de Politiek" iets te makkelijk. "De Politie" heeft als organisatie ook een eigen verantwoordelijkheid, ook al is die ingeperkt door OM, Burgemeesters, wet en regelgeving. Dat de agent op straat daar weinig invloed op heeft, doet daar niks aan af.

Tot slot is het OM verantwoordelijk voor de vervolging van daders, en ook hier zijn geen eenduidige cijfers te vinden.

Ik werk niet in de zorg en ben geen Politie Ambtenaar, dus ik ga hier niet roepen wat er allemaal beter of anders kan. Ook ga ik mijn eigen ervaringen van bezoeken aan een SEH niet gebruiken als norm voor alle maatregelen.
Volgens mij weten verpleegkundigen en artsen zelf het beste, wat ze kunnen doen met een patiënt die agressief is door/onder invloed van een aandoening. Wel kan ik me voorstellen dat er bij betrokken ziekenhuis afdelingen, al veel langer door personeel om maatregelen wordt gevraagd voor de andere groep agressievelingen. Of daar door een werkgever adequaat op gereageerd wordt, kan ik niet inschatten.

[SEH zustertje]

Zwelgje en Arie...inderdaad is er een grens,
het bewaken van die grens heb je zelf in de hand, wat je toe laat of niet toe laat.
Als er iemand met een pistool staat te zwaaien...... wordt er duidelijk over een grens gegaan waaraan je als hulpverlener niets kan doen.
(metaal detectorpoortjes bij de ingang?)

Het is een maatschappelijk probleem, grenzen lijken steeds meer te worden overschreden.
Waar vroeger er met respect naar de wijkagent werd gekeken, krijgt nu een baksteen naar zijn kanes
Niet eens met het beleid van de arts? dan pakken we toch de stoel om die naar zijn hoofd te gooien om er voor te zorgen dat Marietje wel wordt opgenomen?

Dat is dus waar we vanaf moet komen. De gedachte dat we dit soort tuig het ziekenhuis kunnen uitbabbelen omdat we veel te veel waarde hechten aan allerhande pseudo-wetenschappers die ouwehoeren over emoties, cultuurverschillen, belevingswerelden en communicatie.

Excuus, geweldige uitspraak!

De afgelopen jaren hebben wij als team diverse cursussen in de trend als o.a. tuinkabouter beschrijft mogen volgen van de baas.
(we zullen het maar niet hebben wat de kosten daarvan zijn )
(zelfs één waarin je met bokshandschoenen je collega te lijf moest gaan om je te leren te verdedigen (hoe krom moet het zijn!!!)
alleen...het gedrag verander je er echt niet door hoor!

Het lijkt niets op te lossen, alle mooie oplossingen om service gericht, "veilige zorg" etc etc. bedacht door mensen die allemaal na 17.00 uur het pand hebben verlaten

Dus wie wel een oplossing heeft......

[oma]

 
Excuus, geweldige uitspraak!

De afgelopen jaren hebben wij als team diverse cursussen in de trend als o.a. tuinkabouter beschrijft mogen volgen van de baas.
(we zullen het maar niet hebben wat de kosten daarvan zijn )
(zelfs één waarin je met bokshandschoenen je collega te lijf moest gaan om je te leren te verdedigen (hoe krom moet het zijn!!!)
alleen...het gedrag verander je er echt niet door hoor!

Het lijkt niets op te lossen, alle mooie oplossingen om service gericht, "veilige zorg" etc etc. bedacht door mensen die allemaal na 17.00 uur het pand hebben verlaten

Dus wie wel een oplossing heeft......

Ik heb al meer cursussen conflicthantering en omgaan met geweld gehad dan relevante vakinhoudelijke trainingen. Het is een oeverloos, bureaucratisch geheel wat zichzelf in stand blijft houden terwijl iedereen op de werkvloer weet dat je helemaal niets aan die trainingen hebt.

Zelfs de inhuur van particuliere beveiligingsbedrijven is geldverspilling aangezien ze zichzelf zien als een soort gastheer. Daarmee diskwalificeer je wederom artsen en verpleegkundigen. Mensen worden door SEH-artsen en verpleegkundigen uitermate correct bejegend, deze mensen hebben niet een extern ingehuurde gastheer nodig.

Het moet ook niet zo zijn dat als de boel weer escaleert drie zusters onder het bureau schuilen samen met de ingehuurde beveiliger. Het geneuzel dat beveiligingsmedewerkers ook moeten denken aan eigen veiligheid maakt het een lachertje. Als je kiest voor beveiliging waardoor je de kans loopt met geweld te maken te krijgen behoren de zusters te schuilen en de beveiliger hoort op te treden.

Een beveiliger die bang is voor opgefokt tuig is net zo vreemd als een SEH-zuster of chirurg die bang is voor een druppel bloed.

[zwelgje]

ICT oplossingen kosten ook geld. Geld dat het ziekenhuis als werkgever hoort te betalen!!! En niet de minister.

Ach uiteindelijk betalen wij het allemaal, door onze zorgpremie....

Het gaat erom de ‘doelgroep’ vooraf te herkennen en daarmee in te spelen op behoeften van de ‘doelgroep’ dus het verschil tussen de uitsmijter die jij bedoelt en de gastheer/beveiliger/bemiddelaar die eigenlijk geschikter voor is dat werk.

Toch is het duidelijk dat dit alleen werkt, als je consequent ook "repressieve" maatregelen achter de hand hebt, en inzet. En dat die maatregelen ook duidelijk en bekend zijn bij "de doelgroep".
Of wil je beweren dat horeca beveiligers alleen hun vlotte babbel nodig hebben als er geweld uitbreekt?

Dat is dus waar we vanaf moet komen. De gedachte dat we dit soort tuig het ziekenhuis kunnen uitbabbelen omdat we veel te veel waarde hechten aan allerhande pseudo-wetenschappers die ouwehoeren over emoties, cultuurverschillen, belevingswerelden en communicatie.

Het tragische is, dat die pseudo-wetenschappelijke onderzoeken zelf al aantonen dat een "zachte" aanpak het meeste effect heeft als er consequent een "harde" aanpak achter staat. Alleen worden die gedeeltes meestal vergeten in de quotes van voorstanders van de "zachte" aanpak. Helaas is het in Nederland gewoon geworden om te praten over of/of. Het moet gewoon consequent en/en zijn.

Het is een maatschappelijk probleem, grenzen lijken steeds meer te worden overschreden.

Natuurlijk, maar de maatschappij dat zijn wij allemaal, niet alleen het tuig....
Ik wil ook zeker niet beweren dat hulpverleners helemaal zelf verantwoordelijk zijn, of alles zelf moeten oplossen. Iedereen heeft hier zijn eigen rol, dus ook ziekenhuis organisaties.
En dan nog zullen er extreme situaties zijn waar dit allemaal niet helpt (zoals het zwaaien met een pistool).

[tuinkabouter]

De afgelopen jaren hebben wij als team diverse cursussen in de trend als o.a. tuinkabouter beschrijft mogen volgen van de baas.
(we zullen het maar niet hebben wat de kosten daarvan zijn )
(zelfs één waarin je met bokshandschoenen je collega te lijf moest gaan om je te leren te verdedigen (hoe krom moet het zijn!!!)
alleen...het gedrag verander je er echt niet door hoor!

Bokshandschoenen is echt onzin ben ik met je eens. Maar ik heb wel meerdere keren mee mogen maken dat collega's de confrontatie juist doen escaleren omdat men die 10 minuten extra niet neemt om de situatie op een begrijpelijke manier uit te leggen. Mensen hebben gewoon behoefte aan duidelijkheid, zeker in een ziekenhuis. Mensen beginnen namelijk zelden uit het niets te slaan en te schoppen.. er is in erg veel gevallen weldegelijk  een voortraject. Kwestie van aanvoelen of herkennen. Als de vlam in de pan slaat ben je al te laat en is het altijd knokken daar doe je niks aan.

[oma]

Bokshandschoenen is echt onzin ben ik met je eens. Maar ik heb wel meerdere keren mee mogen maken dat collega's de confrontatie juist doen escaleren omdat men die 10 minuten extra niet neemt om de situatie op een begrijpelijke manier uit te leggen. Mensen hebben gewoon behoefte aan duidelijkheid, zeker in een ziekenhuis. Mensen beginnen namelijk zelden uit het niets te slaan en te schoppen.. er is in erg veel gevallen weldegelijk  een voortraject. Kwestie van aanvoelen of herkennen. Als de vlam in de pan slaat ben je al te laat en is het altijd knokken daar doe je niks aan.

voorbeeld 1: Tuig stapt in de auto met kleine Hannes die een zere knie heeft. Parkeren de auto voor de SEH, komen binnen en wensen dat de dokter komt kijken. Een fatsoenlijk antwoord om even plaats te nemen in de wachtkamer wordt niet geaccepteerd. Papa trekt de eerste beste persoon die lijkt op een arts of verpleegkundige over de balie heen. Ga jij maar tien minuten praten en lekker conflict hanteren.

voorbeeld 2: Iemand in elkaar getrapt en neer gestoken. Patient binnengebracht door ambulance. De daders hadden al besloten dat het slachtoffer dood moest gaan. Ze rijden naar de SEH, donderen de behandelkamer binnen waar het team bezig is met levensreddende handelingen. Ga jij maar uitleggen dat de artsen en verpleegkundigen het hadden moeten aanvoelen en eerder moesten herkennen.

[tuinkabouter]

Toch is het duidelijk dat dit alleen werkt, als je consequent ook "repressieve" maatregelen achter de hand hebt, en inzet. En dat die maatregelen ook duidelijk en bekend zijn bij "de doelgroep".
Of wil je beweren dat horeca beveiligers alleen hun vlotte babbel nodig hebben als er geweld uitbreekt?

Repressie is de volgende stap. Maar ik heb het idee dat men te snel naar repressief optreden grijpt en daarbij een paar stappen overslaat. Waarom zou je niet willen begrijpen waarom iemand boos is? Vandaar mijn betoog over ‘zachte’ aanpak en de vlotte babbel.

Ik zal ook absoluut niet ontkennen dat horeca beveiligers een heel klein beetje meer in petto hebben dan de vlotte babbel. Een zetje in de goede richting of een ‘vriendschappelijke’ knuffel zal misschien wel voorkomen. Maar is een ziekenhuis te vergelijken met horeca of evenementen:
- er zijn kort lijntje met de politie (horecalijn bijvoorbeeld)
- politie is meestal al aanwezig in het uitgaansgebied of op het evenement (dus geen aanrijdtijd)
- beveiligers dragen persoonlijke beschermingsmiddelen (kogel of steek werend vest)
- beveiliger heeft de mogelijkheid om hulp in te schakelen van collega beveiligers
- werken meestal in groepen van 2 a 3

Dus als je die kant uit wilt zal er toch echt iets moeten veranderen aan de beveiliging in een ziekenhuis. Komt meteen de volgende vraag: willen bestuurders van een ziekenhuis die kant uit?

Het tragische is, dat die pseudo-wetenschappelijke onderzoeken zelf al aantonen dat een "zachte" aanpak het meeste effect heeft als er consequent een "harde" aanpak achter staat.

Strafrechtelijke aanpak werkt de overheid al aan. Maar misschien moeten er ook andere consequenties zijn voor een ‘dader’ privaatrechtelijk?

[tuinkabouter]

voorbeeld 1: Tuig stapt in de auto met kleine Hannes die een zere knie heeft. Parkeren de auto voor de SEH, komen binnen en wensen dat de dokter komt kijken. Een fatsoenlijk antwoord om even plaats te nemen in de wachtkamer wordt niet geaccepteerd. Papa trekt de eerste beste persoon die lijkt op een arts of verpleegkundige over de balie heen. Ga jij maar tien minuten praten en lekker conflict hanteren.

‘even plaats nemen in de wachtkamer’ is voor jou misschien een fatsoenlijk antwoord. Maar inzichten verschillen. ‘even in de wachtkamer plaatsnemen’ kan ik ook opvatten als: ik moet hier de hele middag zitten en er komt vanavond pas een dokter kijken.’ Wat zou je als receptionist verliezen als je even 10 minuten tijd neemt voor iemand die daar blijkbaar behoefte aan heeft? Dus omdat jij vindt dat iemand zich aanstelt (zeurt) hoeft jij geen uitleg te geven aan je patiënt (betaalt geld voor jouw salaris).

voorbeeld 2: Iemand in elkaar getrapt en neer gestoken. Patient binnengebracht door ambulance. De daders hadden al besloten dat het slachtoffer dood moest gaan. Ze rijden naar de SEH, donderen de behandelkamer binnen waar het team bezig is met levensreddende handelingen. Ga jij maar uitleggen dat de artsen en verpleegkundigen het hadden moeten aanvoelen en eerder moesten herkennen.

Dat zijn incidenten die je niet vooraf ziet aankomen. Bovendien is het geweld niet tegen jou als medicus gericht maar tegen het slachtoffer. Dus dit voorbeeld lijkt een beetje op het vergelijken van appels met peren. In dat geval moet je gewoon een politiebureau laten bouwen in je ziekenhuis. Dan gaan we een ‘ziekenhuispolitie’ krijgen?

Ik verwacht echter dat de politie zo deskundig is dat men dit risico kan inschatten en daar een passende oplossing voor kan vinden. En anders heeft de werkgever de verantwoording om zorg te dragen voor de veiligheid van medewerkers en patiënten. De burger mag de politie daarbij altijd om hulp vragen.