Ik heb het meer gezegd: als je niet wilt dat de pers over de schouder van de overheid (of: de burger) meekijkt: prima. Maar dan moet je dus niet in een democratische rechtsstaat gaan wonen.
Hier gaat het niet om. Als je mijn reactie leest dan zul je merken dat het mij om veiligheid gaat. Al controleer je alles. Alleen vind ik dat de controlerende taak teveel als dekmantel wordt gebruikt.
En nee, ik wil geen gevaar lopen. Daarom zorg ik er altijd voor dat het gevaar wat ik loop in verhouding staat met wat het oplevert.
Gevaar lopen doe je sowieso, de vraag is alleen of het gevaar reëel is of dat het verwaarloosbaar is. Als ik met de auto op de weg rijd loop ik ook al gevaar. Omdat het te verwaarlozen is blijven we toch niet allemaal binnen zitten.
Achter de vangrail van de snelweg loop ik ook gevaar. Het gevaar is echter te verwaarlozen.
Je geeft aan dat je gevaar wilt lopen dat in verhouding staat tot wat het oplevert, dus als het veel oplevert veel gevaar lopen?
Natuurlijk loop je gevaar op de weg als je zelf rijdt, en heel misschien zelfs achter de vangrail. Maar dat staat niet in verhouding tot het gevaar wat je loopt als rondom een ongeval bijzondere manoeuvres gaat maken en je je als voetganger op de weg begeeft.
Een journalist is nieuwsgierig. En houdt er niet van als iemand zegt 'dit mag jij niet weten' of 'hier mag jij niets over zeggen'. Sterker nog: jullie zitten er hier met zijn allen ook over te discussiëren, dus jullie delen blijkbaar die nieuwsgierigheid. En ja hoor; voor die plaatjes en het verhaal ben ik best bereid om een beheersbaar gevaar te lopen. Ik ben een volwassen vent, dus ik heb jullie goedbedoelde adviezen niet nodig om die afweging te maken - dat kan ik prima zelf.
Er is hier niemand die zegt dat je dingen niet mag weten. En we discussiëren hier volgens mij niet uit nieuwsgierigheid maar uit enthousiasme. Het kan mij geen biet schelen wat er wel of niet op de A10 is gebeurd.
En als je geen goedbedoelde adviezen nodig hebt, waarom discussieer je hier dan mee???
Ik vindt het dan jammer dat er meteen geschreeuwt wordt over persvrijheid, inkomsten mislopen enz enz.
Het houdt in dat fotografen hun eigen belangen (inkomsten, persvrijheid) boven hun eigen veiligheid stellen. Wat schiet je op met persvrijheid en inkomsten als je als fotograaf harstikke dood wordt gereden op een snelweg, of voor de rest van je leven in een rolstoel zit? wat is dan een perskaart nog waard? Helemaal niets!!
Waar wij als hulpverleners op wijzen is dat overleg met RWS met de hulpdiensten op dat soort momenten een hoop problemen kan voorkomen.
Er zijn voorbeelden te over dat ook bij hulpverleners zo ongeveer de vouwen uit de broek worden gereden. En wij zitten bij een ongeval echt niet te wachten om als tweede klus de resten van een fotograaf van een wegdek te moeten schrapen.
Mee eens!!!
Wellicht dat je op een latere leeftijd daar nog anders over gaat denken.
Tsja, wat zal ik hier eens over zeggen.... Hebben we hier te maken met een oudje wat het allemaal wel beter denkt te weten dan de "jeugd van tegenwoordig" ??
Ik zie niet in wat leeftijd hier mee heeft te maken, wat er wel mee van doen heeft is een stukje ervaring, opleiding en training. En zolang bij hulpverleners de vouwen uit de broek worden gereden op de snelweg ben ik altijd nog erg blij dat ik mijn huidige leeftijd bereikt heb, en zal ik er alles aan doen om net zo oud als jij te worden!
(en misschien ben ik dat al wel, maar ja, je profiel geeft daar geen uitsluitsel over...)
