Beste Hoefhaan,
In mijn eerdere post had ik al een aantal voorbeelden genoemd. Lees even terug zou ik zeggen.
Zoals gezegd: het kan niet zo zijn dat er hele stukken Nederland zijn die weliswaar openbaar grondgebied zijn en ook nog eens mega-belangrijk voor de economie, en waar de pers dan niet mag komen. Een incident op de snelweg heeft immers vaak maatschappelijk grote gevolgen. Als er daar wat gebeurd is, wil ik weten wat en waarom, en daarover kunnen schrijven. En dan maak ik uit of het interessant is of niet: en niemand anders.
Blijf het prachtig vinden: dit halsstarrig vasthouden aan 'ja, maar ik vind het niet kunnen'. Jongens hou toch op. Er liggen gerechtelijke uitspraken; en in dit specifieke geval heeft de politie Utrecht zelfs haar excuses aan de journalist moeten aanbieden, en gaan ze hun medewerkers instrueren hoe zij met journalisten om moeten gaan.
Ik heb het meer gezegd: als je niet wilt dat de pers over de schouder van de overheid (of: de burger) meekijkt: prima. Maar dan moet je dus niet in een democratische rechtsstaat gaan wonen.
Als het openbare weg is, wil ik mijn werk kunnen doen - op snelwegen, B-wegen, wegen in de stad, zanderige bospaadjes, noem maar op. En: in de praktijk KUNNEN we ook ons werk doen. Ik kan zo enige honderden reportages van de harde schijf halen die we op de snelweg gemaakt hebben. Met de extra voorwaarden die aan het werken op snelwegen gesteld worden, kan ik prima leven.
Als ik het even op mezelf betrek: ik ben 25 jaar brandweerman geweest. Ben ook nog wel wat geschoold t.a.v. IM en werken op snelwegen en de specifieke gevaren daarvan. Geloof mij nou: ik loop in de spits liever met een camera op de A12, dan in sommige wijken van Den Haag - qua gevaarszetting bedoel ik dan...
Peen