Nou.......... 
Heel toevallig gisteren iets meegemaakt waar ik mij achteraf de haren uit het hoofd heb getrokken (en ik heb er al zo weinig) van spijt dat ik niet wat meer op de controlerende stoel was gaan zitten.
Zware aanrijding op een provinciale weg tussen een vrachtwagen en een personenauto. Ik ben 'Thuisbasis' voor mijn website en krijg door van fotografen ter plaatse dat men een slachtoffer aan het reanimeren is. Tegelijkertijd zie ik iemand van een officieel nieuwsmedium twitteren dat 'de politie bevestigd heeft dat er een dode is gevallen bij het ongeval'. Uiteraard ga ik dan niet napapegaaien en bel de politievoorlichter. Deze verklaart dat er inderdaad een dodelijk slachtoffer was te betreuren. Op dat moment ga ik dus uit van 1 dodelijk slachtoffer en een slachtoffer dat op dat moment gereanimeerd wordt. Op mijn vraag of het inderdaad klopt dat er naast de dode ook nog gewonden zijn, kan de voorlichter nog geen antwoord geven. De fotografen zien zo gauw geen stoffelijk overschot, maar dat kan in die hectische situatie. Wellicht ligt die nog ergens in de auto of iets dergelijks.
Op dat moment dus getwitterd dat volgens de politie een slachtoffer was overleden. Ook andere media hebben kennelijk de voorlichter gebeld en melden het overlijden.
De gewonde werd daarna onder begeleiding naar het ziekenhuis vervoerd en ik krijg steeds meer signalen dat er geen dodelijk slachtoffer te bespeuren was. Toch maar weer de voorlichter gebeld en een collega-voorlichter meldt dat er inderdaad een misverstand aan de orde was: er was 1 slachtoffer en die is in kritieke toestand naar het ziekenhuis vervoerd. Hierop onze berichtgeving aangepast (artikel stond ook reeds online) en melding gemaakt van dit betreurenswaardige misverstand. Binnen een kwartier nadat wij een en ander hadden gecorrigeerd meldt de politie dat het zwaar gewonde slachtoffer bij aankomst in het ziekenhuis was overleden.
Verder waren er geen slachtoffers. Toen voor de tweede keer de berichtgeving moeten aanpassen en toen wisten onze nieuwsvolgers helemaal niet meer wat er nou waar was.
Belangrijke lessen hieruit: a. helemaal blind varen op wat de autoriteiten roepen kan dus niet en je moet als Pers zeker je controlerende taak niet onderschatten b. aan snelle berichtgeving kleven zeker risico's.
Ik heb belangrijke leermomenten gehaald uit dit hele verhaal en dat is een schrale troost.
En dit is nu precies de reden dat ik echt walg van al dat directe getwitter en andere informatiestromen rondom een ongeval, terwijl de afhandeling (lees: hulpverlening) nog vollop loopt. Je weet verdorie als hulpverlener nog niet dat het slachtoffer onder je handen dood is en het staat bij wijze van spreke al op het wereld wijde web. Als een voorlichter, maar zeker ook de pers, nu eens even 15 minuten de tijd hadden genomen dan was e.e.a. niet zo raar verlopen.
Als reden wordt er dan gegeven dat politie wel snel MOET twitteren om "roddels en wilde verhalen" de kop in te drukken, maar waarom???
Wat maakt het uit als er wilde verhalen de wereld in gaan? Is het slachtoffer dan minder dood? En die wilde verhalen komen er toch wel, ook al twittert de politie zich een ongeluk. (...
) Zolang e.e.a. nog afgehandeld wordt heeft niemand ene biet te maken met wat er precies aan de hand is, en wie er wel of niet dood is, en of er wel of niet ergens nog een dode verstopt ligt. Behalve als er een direct gevaar voor de omgeving is.
En controlerende taak van een fotograaf? Laat maar lekker aan de hulpverlening over of dat er nog een dode ergens opgevouwen ligt of niet. Of ga je zelf als fotograaf zoeken?
Voortaan zal ik regelmatig even bij een incident een Sitrap (situatierapport) rond brullen met een megafoon, dan is het allemaal duidelijk wat er gebeurd.
(
zo. dat ben ik kwijt. lucht best wel op... Vat het niet persoonlijk op, het is meer mijn aversie tegen de enorme drang tot informatievoorziening en -vergaring en het feit dat iedereen daar maar aan mee schijnt te moeten werken
