Misschien is het goed dat ik de situaties iets toelicht. De eerste inzet betrof een situatie waarbij een ambulancebemanning werd geconfronteerd met een jonge, zeer agressieve psychiatrische patiënt. Na het bericht dat zijn moeder was overleden, had sinds twee weken niets meer gegeten en zeer weinig gedronken. Daarbij had hij zijn medicatie natuurlijk ook laten staan. De psychiater vond opname per acuut noodzakelijk. Deze psychotische patiënt bevond zich in een bovenwoning van een grachtenpand met een zeer smalle en steile trap. Hij had echt de hele boel kort en klein geslagen en ook zijn vrienden hadden geen controle meer over hem. In het kader van protocol onrust is eerst twee maal een dosis Droperidol gegeven. Dit had volstrekt geen resultaat. Hierop werden opeenvolgende doseringen Midazolam gegeven. Dit had enig sederend resultaat.
Omdat de patiënt via het trappenhuis niet veilig kon worden vervoerd, werd de brandweer ingeschakeld om de patiënt af te takelen vanaf ongeveer 8 meter hoogte. De zeer ervaren ambulanceverpleegkundige was bang dat patiënt ten tijde van het takeltransport mogelijk onrustig zou worden en vond dit een potentieel gevaarlijke situatie. Hierop heeft het ambulanceteam besloten secundair ondersteuning van een MMT te vragen, die overigens gewoon met het MMT voertuig ter plaatse is gegaan. Ik ben op dat moment meegegaan met de argumenten van deze verpleegkundige. Op zo'n moment ben ik nogal digitaal. Gewoon volledige anesthesie gegeven. Aftakelen en transport en presentatie onder volledig gecontroleerde omstandigheden.
Nou is deze presentatie natuurlijk wel een broodje speciaal, maar ik zou het volgende keer weer net zo doen. Sterker nog, enige weken later werd ik wederom geconfronteerd men een psychotische patiënt in de hoedanigheid als MMT arts. Dit keer betrof het een man die tot mijn aankomst werd gecontroleerd door vijf man politie. Ook hier had een ambulanceverpleegkundige gevraagd om bijstand. Naast het psychiatrisch ziektebeeld was deze man bekend met epilepsie. Enkele dagen ervoor had de man een insult gehad. Tijdens dit insult heeft hij mogelijk een deel van zijn maaginhoud geaspireerd. Op het moment dat ik de man aantrof voelde de patiënt zeer warm aan. Op dat ogenblik is het natuurlijk gissen wat er loos kan zijn. Volstrekt onduidelijk. Mijn eerste gedachte gingen uit naar een mogelijke intoxicatie. Wat opviel was de de snelle hartslag en lage bloedruk. Lage bloeddruk? Bij stress zou je echter een hogere bloeddruk verwachten. Al snel ontstond er bij mij het vermoeden op een (pneumo)sepsis, wat later werd bevestigd. Ook deze patiënt heb ik onder volledige anesthesie gebracht. Simpelweg om hem fatsoenlijk te kunnen helpen. Pragmatisch ben ik ter plaatse gestart met volumetherapie en inotrope ondersteuning waarop zijn haemodynamiek verbeterde. De antibiotica heb ik toch even op de plank gehouden om een goede work-up in het ziekenhuis niet te hinderen.
Dus nogmaals, twee broodjes speciaal, waar je als MMT arts gewoon mee te maken krijgt. Psychiatrische patiënten zijn soms doodzieke mensen die recht hebben op zorg. Daar kan natuurlijk iedereen wat van vinden en dat vind ik echt prima. Als mensen het beter weten, dan roep ik graag dat commentaar luxe is, voor mensen langs de zijlijn.
Expert.
