Maar wat voor informatie vraag je dan op als burger?
Een paar voorbeelden, door de jaren heen, sommigen zijn nu niet meer relevant.
- Wat er met mijn gegevens gebeurd is (na aanleiding van door mij gebrachte gevonden voorwerpen). Hoelang die bewaard blijven, wanneer verwijderd, etc.
- In buurtoverleg heeft de politie aangegeven meer handhavend op te treden tegen bepaalde verkeers overtredingen in de buurt. Ik was benieuwd wat er dan gedaan is.
- Informatie over waar en hoe cameratoezicht is toegepast in de plaats waar ik woon(de).
- Informatie over beslissingen rond voetbal wedstrijden, zoals opleggen van beperkingen op aangeven van de politie.
- Toelichting op jaarverslagen.
Ik vind het wel degelijk uitmaken aan wie een persvoorlichter tijd besteed. Natuurlijk hebben burgers recht op informatie maar laat ze die gewoon via de betrouwbare media halen.
Dat is juist erg gevaarlijk. Je hebt het zelf al over verkeerde verslaggeving in de media. De controlerende taak van de media is een verlengde van de controlerende taak van elke burger in een democratie. Niet andersom.
Ik ben er van overtuigd dat de overheid de pers moet beheersen. Niet over de inhoud maar wel over wie zich wel en wie zich niet pers mag noemen en wat men dan wel en mag.
Als een overheid een bepaalde macht krijgt, zal die overheid die ook gebruiken. Kijk naar het optreden van diverse overheidsinstanties ten op zichte van "erkende" journalisten die, naar oordeel van die instanties, ongunstig berichten. Bijvoorbeeld de houding van de RVD rond de Koninklijke Familie. Of journalisten die berichten over Demmink.
Indien de overheid reguleert wat de pers, wel en niet mag, zal dit voor alle gebieden gelden, niet alleen rond hulpverlening. Daarom ben ik ook tegen regulering op dit nivo. Dat er regulering is rond incidenten is prima, dat is ook precies het nivo waar het geregeld moet worden. Door en met alle betrokkenen.
Dit is een voortgaande discussie, die niet alleen binnen de hulpverlening speelt. Daar komen wij op dit forum zeker niet uit. (De andere kant van het spectrum is bijvoorbeeld de richtlijnen voor politie en justitie over bron bescherming voor journalisten. Denk aan afluisteren of internettaps. Ook daar speelt de vraag wie zijn journalist, wie niet.)
Anders kunnen we nooit wat beginnen tegen maffe hobby-112 projecten die zichzelf overal tussen wurmen en overlast cq gevaar veroorzaken of compleet foutieve informatie verspreiden.
Dat noem ik Calimero gedrag. De politie mag gewoon een afzetting maken. Moet dan wel terughoudend optreden met het weigeren van pers. Maar mag ook zeker optreden als de veiligheid in gevaar komt. Dus gevaar veroorzaken kan je zeker wat aan doen. Dat is ook erkent door de Nationale Ombudsman, en in jurisprudentie.
Foutieve informatie kan je nooit uitbannen. Je kan er alleen voor zorgen dat je zelf goede informatie geeft, en dat die zoveel mogelijk mensen bereikt. Bepalen wie wel of niet pers zijn, veranderd hier helemaal niks aan.
Het knelpunt is niet alleen de informatievoorziening maar ook de verwerking van de informatie. Ik heb al vele persberichten gelezen die vervolgens compleet verbogen in de media komen. Alleen wijzen naar de voorlichter is volgens mij niet reëel. Maar nogmaals: daar is óók veel te verbeteren.
Begrijp me niet verkeerd, ik zeg niet dat de voorlichter "de schuld" heeft. Alleen dat het effectiever is om eerst te kijken naar dingen die hulpverlening instanties zelf kunnen verbeteren.
Persoonlijk ben ik net zo kritisch naar de pers, als naar de overheid. Maar dat is iets voor een ander topic.
Wel ben ik van mening, dat veel gegeven voorbeelden niet direct betrekking hebben op de controlerende taak. Zoals de voorbeelden van verkeerde voorlichting, dat zijn gewoon fouten die hersteld worden. Ook is niet elk nieuwsbericht direct toepasselijk. Dat neemt niet weg dat die taak wel essentieel is voor het functioneren van een Democratie.
