Tja, Wout, ik sluit me bij Joffry aan. Overzicht en inzicht krijgen in twee organisaties van boven af? Dat is misschien heel erg leuk om wat oppervlakkige bestuursstructuren bloot te leggen, maar je komt nooit de kleine knelpunten te weten. Juist in deze situaties spelen deze problemen.
Kleine knelpunten dienen opgemerkt en opgelost te worden door de lagere leidinggevenden. Is er structureel iets mis of blijkt dat kleine probleempje groter te zijn dan het is, dan dient de lagere leidinggevende dit door te geven aan de hogere leidinggevende. Als deze het probleem niet kan oplossen dient hij het aan te kaarten bij de politiek.
Ik vind dat je door te stellen dat een ambulance verpleegkundige of andere medicus niet objectief kan oordelen en het 'alleen het eigen perspectief' wel een stapje te ver gaat.
Iedereen die op een werkplek zit weet veel af van zijn eigen werkplek. Hij kent de procedures, de problemen en de pluspunten. Hij weet heel veel dingen over zijn eigen organisatie die anderen niet weten.
Als er bij een probleem meerdere organisaties betrokken zijn, zoals dit probleem, kan een ambupleeg veel zeggen over zijn eigen organisatie dat gebaseerd is op zijn ervaring en kennis. Over het algemeen genomen zal hij niet hetzelfde kunnen doen over de andere organisaties die er mee te maken hebben: hij weet niet hoe het er daar intern aan toe gaat. Hetzelfde geld uiteraard andersom én hetzelfde geld voor de politici c.q. bestuurders.
Het verschil is dat bestuurders van geen van de betrokken organisaties een intern beeld hebben en hun informatie van de betrokken organisaties zelf en hun medewerkers moeten krijgen. Bestuurders krijgen dus een beeld van het geheel waarbij de bestuurders over elke organisatie relatief gezien even veel informatie hebben. Relatief gezien denk ik dat een politicus een globaler en objectiever beeld heeft dan een professional (Joffry, de meeste mensen zijn in dit opzicht professionals. Een professional bedoel ik in dit opzicht iemand mee die op één bepaald terrein actief is en veel vakinhoudelijke kennis heeft, dus zowel een VPK als een arts bijvoorbeeld). Overigens betwijfel ik de kennis en kunde van zowel een verpleegkundige als een arts niet.
Wat ik me wel afvraag is hoe bijvoorbeeld een politieagent kan oordelen over een militaire organisatie in relatie tot de politieorganisatie. Immers, de politieagent heeft geen militaire opleiding gevolgt en weet niet hoe het dagelijks werk van de militair er uit ziet, hoewel hij er misschien wel mee heeft samengewerkt. Over de politieorganisatie bezit hij dan veel feitelijke en ervaringskennis en over de militaire organisatie kan hij alleen oordelen als buitenstaander. Bepaalde problemen ziet hij dan ook eerder opgelost worden door de politieorganisatie, omdat hij daar de capaciteiten van kent. Hij weet niet dat de militaire organisatie voor het oplossen van hetzelfde probleem misschien even goed of beter is. Dit was uiteraard een voorbeeld.
En die topambtenaar op BiZa? Die heeft echt geen inzicht in wat er speelt in de wereldjes hoor, die is veel te druk bezig met bestuurlijke aangelegenheden.
Zonder die topambtenaar waren er geen veiligheidsregio's, geen grootschalige samenwerkingsverbanden, geen landelijk bepaalde opschalingsmethodes, geen vaste procedures en protocollen, geen uniformiteit et cetera. Zonder de ambtenaren bij BiZa zou elke gemeente zelf de ambulanceorganisatie moeten regelen of nog mooier: had elke gemeente zelf de keus gehad of ze een ambulanceorganisatie wilden opzetten of niet. Moet je je voorstellen hoe Nederland er zonder de politiek en centrale overheid had uitgezien...
Goed, er ligt nu een onderzoek wat in principe geen leuke uitkomst heeft, met MMT is de overlevingskans 2,5x groter. Er van uitgaande dat het onderzoek goed in elkaar zat en alle cases vergelijkbaar waren, is er dus duidelijk iets niet in orde.
De stelling dat een ambulance-pleeg het zelf wel even oplost is erg ongenuanceerd, het slachtoffer staat immers op de eerste plaats. Als dit inderdaad de oorzaak van het probleem is, dan is er nog wel een weg te gaan. Maar er is meer natuurlijk, want ook een meldkamer kan een MMT al bijvoorbaat op pad sturen, wat volgens mij lang niet altijd gebeurd, ookal zijn de inzetcriteria behaald.
Hier zie ik al een 'volgens mij': je weet niet hoe het werkelijk gebeurt. Dit is ook logisch, gezien het feit dat je niet werkzaam bent in een MMT. Een goed politicus zorgt ervoor dat hij dit soort informatie achterhaalt voordat hij een voorstel doet aan zijn collega-politici. Overigens valt ook ergens (ik dacht het NRC-stuk?) te lezen dat de meldkamer vaak huiverig is het MMT in te zetten. Waar de problemen liggen weet ik niet, dus doe ik hier geen uitspraken over.
Dit soort problemen los je op met heldere communicatie en weten wat je van elkaar kan verwachten. Duidelijke afspraken, waaraan men zich ook houdt. En uiteraard; wat hier ook een rol in speelt; goede verhoudingen tussen het MMT, de ambulance en de meldkamer.
Helemaal voor de volle 100% mee eens. Het is aan de hogere ambtenaren en de politici om daar voor te zorgen. Overigens geloof ik dat de mens van elk levend wezen het beste kan communiceren, en toch is niets zo'n groot probleem bij mensen als communiceren.
Je kan hier ongetwijfeld liters bestuurskundige kennis overheen gieten, maar helpt dat? Ik denk het niet.
Vergeet ook niet dat een politicus handeld vanuit een partij en dus zelf ook niet geheel onbevooroordeeld is.
Een politicus hoort, eenmaal gekozen, te handelen in lands- en volksbelang. Iedere politicus doet wat hij denkt dat het beste is voor het land en haar volk. Hier geloof ik heilig in. Ik heb diverse politici gesproken en heb geen uitzondering op deze stelling kunnen vinden. De problemen in de politiek zijn verschillende meningen, tegengestelde belangen, moeizame communicatie en lange besluitvormingstrajecten. Niet eigenbelang, partijbelang of stompzinnigheid.
