Psychologe bij de brandweerDVHN | Gepubliceerd op 10 juni 2009, 14:09
Nog maar koud op de middelbare school wist ze al dat ze later een baan wilde waarin ze mensen zou kunnen helpen. Geen haar op haar hoofd die toen aan de brandweer dacht. Toch is psychologe Ina Otten (42) uit Emmen nu officier van dienst bij de brandweer in Zuidoost-Drenthe.
Een studie medicijnen had misschien voor de hand gelegen, maar op het vwo had ze geen scheikunde en natuurkunde in haar pakket. "Ik was daar toen niet goed genoeg in." Omdat ze iets wilde doen waarbij ze mensen kan helpen, koos ze voor arbeids- en organisatiepsychologie aan de universiteit in Groningen. Afstuderen wilde ze in het bedrijfsleven. Ze schreef een brief aan de brandweer met de vraag of ze daar op stage mocht. "Als kind was ik wel op open dagen van de brandweer geweest, in Emmen. Dat zag er altijd spannend uit."
In haar stageperiode, begin jaren negentig, werd er nauwelijks gedaan aan nazorg aan hulpverleners na traumatische gebeurtenissen. "In mijn vakgebied viel dus nog een wereld te winnen. Ik had er een machtig mooie tijd. Vooral de goede, kameraadschappelijke sfeer was erg prettig om mee te maken." Nog leuker was dat haar afstudeerscriptie niet in een la verdween, maar dat de brandweer er daadwerkelijk mee aan de slag ging. "Na het afronden van mijn studie, in 1991, zeiden ze: 'Waarom kom je niet bij de brandweer werken, als officier?' Maar ik had een sociaal-wetenschappelijke opleiding gedaan, terwijl voor officieren een technische opleiding werd gevraagd. Het was wel de tijd dat de eerste vrouwen bij de brandweer werden aangenomen, maar ik zag mezelf niet met de brandslang in actie."
Ze "ging iets anders doen": bij de Bedrijfsgezondheidszorg Wegvervoer in Gouda werd ze arbo-coördinator voor de vier noordelijke provincies. "Ik hielp chauffeurs bij allerlei zaken, van de opvang en begeleiding na een ongeval tot het aanmeten van een nieuwe stoel in de cabine." Na vijf jaar had ze het wel gezien, ook vanwege de reistijd vanuit haar toenmalige woonplaats Staphorst. "Toen ik begon was het vijf kwartier naar Gouda, vijf jaar later deed ik er meer dan twee uur over." Ze werd vestigingsmanager werk en vakmanschap in Utrecht, onderdeel van uitzendbureau Start. Haar belangrijkste taak was het detacheren van technici. Het stond haar al gauw tegen. "Ik was ooit begonnen uit idealisme: de juiste man op de juiste plaats te krijgen. Maar hier was het commerciële aspect belangrijker geworden."
In 1999 verkaste ze naar de Zwolse vestiging van Beljon + Westerterp, waar ze zich als selectiepsycholoog vooral bezighield met assessments: het testen van mensen op hun geschiktheid voor een functie. Voor haar werkgever haalde ze in 2001 de opdracht van de Rijksbrandweeracademie binnen om toekomstige officieren te testen en te selecteren. "Zo zat ik ineens weer bij de brandweer. Tien jaar na het afscheid voelde het alsof het cirkeltje rond was. Ik wilde ook brandweerofficier worden en besloot mezelf te laten testen."
Ze doorstond de test met glans, kwam drie dagen per week in dienst bij de regionale brandweer Drenthe en volgde één dag per week de opleiding, waarvoor ze naar Schaarsbergen reisde. Na 2,5 jaar was ze hoofdbrandmeester. Sindsdien zag ze menig brand van nabij, maar blussen hoeft ze niet. "Als officier van dienst heb je de leiding en de verantwoordelijkheid over de inzet van de manschappen. Je bent regelneef en coördinator."
Niet permanent, maar in wisseldienst met nog drie collega's in Zuidoost-Drenthe. "Zodoende ben ik eens per vier weken een week lang, 24 uur per dag, in functie. Soms heb je weken dat je drie of vier avonden of nachten in actie moet, maar er gaan ook weken voorbij dat het erg rustig is." Vooral de afwisseling en het onverwachte is boeiend. "Want behalve officier van dienst ben ik in Drenthe een van de vier regionale officiers 'gevaarlijke stoffen en' heb ik ook nog een kantoorbaan als 'officier opleiden en oefenen', die onder andere grote oefeningen voorbereidt."
Of ze nu nooit meer anders wil? "Ik heb het hier geweldig naar mijn zin en kan mijn ei kwijt. Toch moet ik bekennen dat de psychologie wel zachtjes blijft roepen. Zeg nooit nooit, wil ik maar zeggen."
Onlangs het roer ook drastisch omgegooid? Meld het in een mail aan ambitie@dvhn.nl of ambitie@lc.nl
http://www.leeuwardercourant.nl/banen/deswitch/article4806360.ece/Psychologe_bij_de_brandweer
