Ach joh,
Ik heb ook een paar keer meegemaakt dat men 'mij niet gezien heeft' en is doorgereden. Het simpele principe dat ik hanteer, is altijd in beweging blijven en opzij stappen, terwijl ik mijn linkerarm ophef voor het stopteken naar het verkeer dat mij nadert. Dit is eigenlijk de enige reden dat ik nog steeds niet bevorderd ben tot motorkap-ornament.
Bij een statische afzetting (chef hek) heb ik geregeld te maken gehad met scheldpartijen. Ook hierin ben ik heel simplistisch; smile and wave. Schijnen ze helemaal gek van te kunnen worden, is mijn observatie. Zolang zij blijven schelden, heb ik er nauwelijks problemen mee. Ik heb wel begrip voor hun frustratie, maar ik ben niet de juiste instantie om ze te ventileren.
Een goede vriend van me heeft zo eens heel adrem gereageerd op een opmerking van 'hoerenzoon' met 'goh, je kent mijn moeder ook al?'
Patiënt was toen ook een hele poos sprakeloos en kon niet anders doen dan nijdig wegrijden.
Ik ben 'slechts' 2x bedreigd geweest, waarbij ik één keer er op gewezen heb dat het niet van gezond verstand getuigd onder de rook van Amsterdam een neger te bedreigen, ook al is het een vkr
.
Bij mij wordt het anders als men fysiek (wil) worden. Dan kickt bij mij het principe van zelfbehoud in en dan gaan we ook anders om met de situatie. Temeer, omdat ik ook gevechtskunsten beoefen en hierin les geef.
Echter, veel geweldsescalaties kunnen vermeden worden bij de bron; hoe ga je als vkr om met irritaties en frustraties. Ook ik ben niet roomser dan de paus en wil dan nog wel eens uit mijn slof schieten en iemand een verwensing naar het hoofd slingeren. Maar zolang je zelf laconiek omgaat met scheldpartijen naar jou toe, ben je al ontwapenend bezig. Ga je echter ook mee schelden en vloeken, dan versterk je het conflict alleen maar en neemt de kans op escalatie naar fysiek contact alleen maar toe.
Om te komen op bijstand/ondersteuning. Van mijn parttime werkgever wordt wel veel gedaan in begeleiding hierin. Waar ik me wel in de steek gelaten voel, is veelal de reactie bij de politie. Heeft veelal geen prioriteit en er wordt laconiek op gereageerd. Is mij inmiddels al ten minste 2x overkomen. De laatste keer heb ik doorgegeven dat ik bijna overreden ben geweest op een project in het zuiden van het land. De regiokorps heeft heel meelevend en correct gereageerd, maar ik moest wel in persoon de aangifte nog doen, desnoods in mijn eigen regio.
Dat heb ik gedaan in mijn eigen regio, waarbij de wijkagent heeft aangegeven dat hij mijn klacht 'poging tot doodslag' ging afzwakken, omdat hij van mening was dat mijn leven niet in gevaar was geweest. Ik heb hem mijn procedure nog eens uitgelegd en er op gewezen dat, indien ik niet aan de kant was gestapt voordat de bestuurder bij me was, ik op de motorkap was beland met alle gevolgen van dien. De bestuurder had namelijk geen meter afgeremd.
Ik heb hem toen maar verteld dat ik voortaan,vooral in mijn eigen regio, het verkeer maar zou gaan regelen met behulp van een stootijzer. Indien de automobilist mij dan nog eens probeert te overrijden, zou het zo maar eens kunnen dat mijn stootijzer van schrik valt. Dat het daarbij wellicht een voorwaarts vliedende kracht kan ontwikkelen, is dan een klein detail.
Om de een of andere reden vond de agent mijn opmerking nogal ver gaan.... Om de een of andere reden nam ik hem ook helemaal niet meer serieus...
. Helaas kwam deze houding tot vorig jaar nog geregeld voor. Ondanks het feit dat ik een optimist ben, verwacht ik niet dat dit radicaal veranderd is. Gelukkig verschilt het gedrag wel per regio. Eigenlijk is het helaas, omdat een dergelijke melding op uniforme wijze opgepakt en afgehandeld dient te worden. Veel verkeersregelaars maken dit op regelmatige basis mee, maar hoeveel meldingen worden echt verwerkt en komen tot een rechtszaak. Ik heb bedroevend weinig zaken gevonden.
Maar veelal maak ik de situatie af met een grap en een grol, of de verkeersdeelnemer is na de scheldpartij al direct vertrokken. Heeft bij mij totnogtoe nog goed gewerkt.
