Wel of geen inzet brandweer en DPU bij (extreme) wateroverlast

[Highfield]

Waarom zouden de waterschappen op de Veluwe en andere hoge gronden moeten mee betalen aan het probleem van onderlopende polders.
Laat de waterschappen in de poldergebieden zoals Noord- en Zuid Holland het maar zelf betalen en omslaan naar de bewoners van het gebied.
Want op de Veluwe en andere hooggelegen gebieden hebben waterschappen die pompcapaciteit nooit nodig.

We wonen nog steeds in 1 land en dan deel je die kosten toch gewoon hoop ik? Anders weet ik nog wel een paar megaprojecten (bv. deltawerken, zandsuppletie Noordzee) die voor de hogergelegen provincie's geen directe baten hebben.

Daarnaast is Limburg ongeveer het hoogste deel van Nederland, en hebben ze daar regelmatig te maken met (zeer) hoog water. Ook in het stroomgebied van de Rijn/Waal zijn risico's voor hoogwater, dus ik ben bang dat je redenering niet opgaat.

[Luke_BNV]

We wonen nog steeds in 1 land en dan deel je die kosten toch gewoon hoop ik? Anders weet ik nog wel een paar megaprojecten (bv. deltawerken, zandsuppletie Noordzee) die voor de hogergelegen provincie's geen directe baten hebben.

Dat zou ik vreemd vinden. Dan zouden wij mee moeten betalen met 'jullie' problemen, terwijl 'wij' daar nooit last van zullen hebben. Andersom zie ik Rotterdammers ook niet meebetalen aan duur bosbeheer, begaanbaarheid van natuur en Wildbeheer etc. De kosten hiervan zijn ongeveer 650 euro per hectare. Zo'n 11.000 Hectare natuur in onderhoud door 't Geldersch Landschap. Dat is ruim 7 miljoen euro per jaar. De hele Veluwe is zo'n 90.000 hectare groot.

[Peter71]

We wonen nog steeds in 1 land en dan deel je die kosten toch gewoon hoop ik? Anders weet ik nog wel een paar megaprojecten (bv. deltawerken, zandsuppletie Noordzee) die voor de hogergelegen provincie's geen directe baten hebben.

Waarom betaalt niet iedere eigenaar hetzelfde tarief voor de Watersysteemheffing
Het verschil in belang is bepalend voor het verschuldigde belastingbedrag. Dit betekent dat lage gronden meer moeten betalen dan hoog gelegen gronden. Om ook op lage gronden optimaal uw bedrijf uit te kunnen oefenen, moet het waterschap een andere inspanning verrichten, dan dit het geval is op hoge gronden. Er dienen meer voorzieningen te worden beheerd en onderhouden. Denk hierbij aan meer en diepere sloten. Teneinde dit verschil in belang ook in het belastingbedrag tot uitdrukking te brengen is de classificatie in het leven geroepen.

Zelfs binnen een gebied van een waterschap betaald niet iedereen dezelfde bedragen. Dus zal er best een verschil liggen in de belastingen die iemand moet betalen zoals bv in Zeeland of Friesland en iemand die op de Veluwe woont. In laag gelegen gebieden moet een waterschap meer werkzaamheden verrichten om alles droog te houden  in vergelijking wat een waterschap moet doen op de hoge veluwe om daar de boel droog te houden.

[Highfield]

Dat zou ik vreemd vinden. Dan zouden wij mee moeten betalen met 'jullie' problemen, terwijl 'wij' daar nooit last van zullen hebben. Andersom zie ik Rotterdammers ook niet meebetalen aan duur bosbeheer, begaanbaarheid van natuur en Wildbeheer etc. De kosten hiervan zijn ongeveer 650 euro per hectare. Zo'n 11.000 Hectare natuur in onderhoud door 't Geldersch Landschap. Dat is ruim 7 miljoen euro per jaar. De hele Veluwe is zo'n 90.000 hectare groot.

Het Geldersch Landschap is een private stichting die voor ongeveer de helft draait op overheidsgeld; geld wat we met z'n allen betalen en wat via de provincie wordt verdeeld. Er is geen provincie-specifieke belasting voor natuurbeheer of iets dergelijks; dit geld komt dus uit algemene (rijks)overheidsbronnen. Hetzelfde geld in sterkere mate voor Park de Hoge Veluwe (privebezit). De rest wordt grotendeels door Staatsbosbeheer gedaan, een geprivatiseerd staatsbedrijf met een sterke (financiele) band met de rijksoverheid. De Rotterdammers betalen dus wel degelijk mee aan het natuurbeheer op de Veluwe (en de rest van Nederland).

Zelfs binnen een gebied van een waterschap betaald niet iedereen dezelfde bedragen. Dus zal er best een verschil liggen in de belastingen die iemand moet betalen zoals bv in Zeeland of Friesland en iemand die op de Veluwe woont. In laag gelegen gebieden moet een waterschap meer werkzaamheden verrichten om alles droog te houden  in vergelijking wat een waterschap moet doen op de hoge veluwe om daar de boel droog te houden.

In dit artikel (Financiële verhouding tussen waterschappen en rijk - C. Hoeben) staat het volgende (accenten mijnerzijds):

Samenvatting

Waterschappen zijn decentrale overheden die van oudsher de regionale wateren beheren en de werkzaamheden bekostigen uit belastingopbrengsten. Hierbij wordt van een profijtbeginsel uitgegaan: wie meer profiteert betaalt een groter deel van de kosten. Anders dan bij gemeenten en provincies worden verschillen in belastingcapaciteit en kostenverschillen tussen waterschappen niet verevend.

In het Bestuursakkoord Water zijn afspraken gemaakt over de bekostiging van het waterbeheer. Waterschappen dragen sinds 2011 gezamenlijk financieel bij aan de verbetering van primaire waterkeringen (dijken en andere waterkerende werken die onder meer te vinden zijn bij de grote rivieren en langs de kust). Hierdoor is een omgekeerde financiële verhouding ontstaan tussen rijk en waterschappen. In de toekomst zullen waterschappen met primaire waterkeringen zelf een deel van de verbeterkosten moeten betalen. Kostenverschillen tussen waterschappen worden daardoor nog groter dan ze al zijn. Daarnaast wordt het minder vanzelfsprekend om het profijtbeginsel als uitgangspunt te hanteren voor de bekostiging van de waterschappen. Een vereveningsfonds, bekostigd door de waterschappen, zou mogelijk de kostenverschillen kunnen reduceren.

We zien dus een proces wat duidelijk wijst op het breder dragen van de hoge lasten van bepaalde waterschappen. Het zal misschien nooit evenredig verdeeld worden, maar het is een illusie om te denken dat Veluwebewoners niet bijdragen aan de droge voeten van onze Zeelandse medelanders, net zo min als dat Rotterdammers geen bijdrage zouden leveren aan natuurbeheer.

[JJ75]

Waarom zouden de waterschappen op de Veluwe en andere hoge gronden moeten mee betalen aan het probleem van onderlopende polders.
Laat de waterschappen in de poldergebieden zoals Noord- en Zuid Holland het maar zelf betalen en omslaan naar de bewoners van het gebied.
Want op de Veluwe en andere hooggelegen gebieden hebben waterschappen die pompcapaciteit nooit nodig.

Het Wateschap wat op de Veluwe zit heeft ook gebieden die laag liggen in het beheer langs de IJssel, de randmeren etc. Het heet nu Vallei en Veluwe. Zoek maar eens op hoe groot hun werkgebied is.

In het gebied van een waterschappen zelf zal misschien niet heel frequent een probleem zijn maar als je verschillende jaren bekijkt dan is er bijna ieder jaar wel ergens een keer een groot waterprobleem.

[JJ75]

We zien dus een proces wat duidelijk wijst op het breder dragen van de hoge lasten van bepaalde waterschappen. Het zal misschien nooit evenredig verdeeld worden, maar het is een illusie om te denken dat Veluwebewoners niet bijdragen aan de droge voeten van onze Zeelandse medelanders, net zo min als dat Rotterdammers geen bijdrage zouden leveren aan natuurbeheer.

Nog sterker: Langs de IJssel in oost Nederland wordt nu en in de toekomst gewerkt aan plannen voor verdere rivierverruiming met andere tot doel Rotterdam droog te houden. Dit wordt door ons allen in Nederland betaald.

[Pyro_loe]

Nieuwsbrief Nationaal Crisiscentrum, oktober 2013
http://www.rijkshuisstijl.nl/rijkslogo/newsletter/newsletter.cfm?objecttype=mark.apps.rijkslogo.trees.newsletter&pageid=C11DFEE1-A01A-69BE-7B3C7880F08E0953

De Waterpompjongens van Rijkswaterstaat
Hij is net terug van een missie, Dick Verbaan, één van de zogenaamde ‘Waterpompjongens’ van Rijkswaterstaat (RWS). In zeer korte tijd viel in het weekend van 12 en 13 oktober heel veel regen. Op verschillende plaatsen in Nederland draaiden gemalen en mobiele noodpompen overuren. Hierbij riepen waterschappen ook de hulp in van Rijkswaterstaat. “Zondagochtend (13 oktober) werden we al gebeld maar pas ’s avonds werd echt goed duidelijk dat de boeren in Zeeland in de problemen kwamen. Dit zou grote gevolgen hebben voor de tulpen- en aardappelteelt. Op verzoek van de waterschappen hebben we vier pompen ingezet en vorige week vrijdag (18 oktober) was alles weer op het ‘zomerpeil’. De pompen staan inmiddels weer startklaar voor de volgende klus”.

Besluitvorming
Na een aanvraag beoordeelt het ministerie van Infrastructuur en Milieu of het verzoek reëel is en de inzet van waterpompen daadwerkelijk betrekking heeft op een dreigende (crisis)situatie. Er wordt dan een personele, technische en financiële inschatting gemaakt. Mocht dit in orde zijn dan wordt de procedure gestart en wordt er opdracht gegeven aan RWS Midden Nederland om de inzet van de waterpompen te regelen. De Directeur Generaal van Rijkswaterstaat is verantwoordelijk voor het definitieve besluit om de pompen in te zetten. Hierbij wordt hij ondersteund en geadviseerd vanuit het DCC-IenM dat hierin samenwerkt met RWS MN.

Het kan voorkomen dat er geen sprake is van een (dreigende) crisissituatie. Als dat het geval is dan verwijst het DCC IenM naar de markt. Het is zelfs zo dat wanneer de aanvrager contracten heeft met bedrijven die beschikken over de bij IenM aangevraagde noodwaterpompen, IenM ze niet eens mag inzetten. Dat wordt als valse concurrentie beschouwd.

‘Waterpompjongens’
RWS-Midden Nederland (RWS MN) is verantwoordelijk voor het reguliere beheer en onderhoud van het pomp- en leidingmaterieel. Koert van Elp (RWS MN) en Dick Verbaan (Project Programma Onderhoud) zijn een team wat in de wandelgangen de koosnaam ‘Waterpompjongens’ mee kreeg.

Zij hebben in totaal 20 pompen in beheer. Hiervan hebben tien pompen een capaciteit van 5000 m3/uur en de andere tien hebben een capaciteit van 3000 m3/uur. Het waterpompteam heeft inmiddels een eigen pomp ontwikkeld aan de hand van de specificaties zoals opgesteld naar aanleiding van ervaringen opgedaan bij eerdere inzetten. Deze specificaties betreffen bijvoorbeeld de maatvoering, het gewicht, opvoerhoogte en de capaciteit. Het ging hierbij vooral om het optimaliseren van de capaciteit (m3/uur) in relatie tot de afmetingen en het gewicht. “Het moet allemaal wel handelbaar blijven want we willen hierbij wel het maximum aan capaciteit geleverd zien”.

Inzetverzoek
Inzet bestaat niet alleen uit het bedienen van de pompen. Het team probeert ook zo snel als mogelijk gegevens over de locatie te bemachtigen en bijvoorbeeld in te schatten hoeveel vrachtwagens er nodig zijn. Als er in het buitenland gepompt moet worden regelt het DCC ook het visum, de tickets, vaccinaties, etc. In overleg met de bevoegde instanties ter plaatse wordt de pomplocatie bepaald en wordt er meteen gestart met, met of zonder hulp z.s.m. het opbouwen van de waterpomp. In principe is het team geheel selfsupporting en hebben ze alleen brandstof nodig. De taken bestaan er verder uit om zo spoedig mogelijk het transport te coördineren en te regelen. “Iedere missie is weer anders. Soms krijgen we veel hulp en andere keren moeten we het opbouwen helemaal zelf doen. Maar in alle gevallen zijn en blijven wij verantwoordelijk voor een goede opstelling en het operationeel houden van de pompen. Het komt wel eens voor, als er weken achter elkaar gepompt moet worden, dat er lokale technische mensen geïnstrueerd worden” aldus Dick Verbaan.

[ceesverharen]

L.s.

de discussie lezend kom ik telkens maar op twee problemen, ten eerste: wie gaat er pompen en ten tweede: wie gaat het betalen.
de vraag zou eigenlijk moeten zijn: waar laten we het water dat weggepompt moet worden. we kunnen technisch gezien heel veel presteren (brandweer en commerciële bedrijven) als we echter te maken hebben met veel wateroverlast zal dat in het hele gebied zijn. dus ook de grote waterlopen zullen al snel met hoge waterstanden te kampen hebben tot en met de grote rivieren.

probleem is dan ook vaak dat het niet altijd simpel is zoals in het filmpje aan het begin van de discussie waar een tractor een enorme hoeveelheid water over de dijk aan het pompen is.
vaak kunne pompgemalen het water niet verplaatsen omdat het dan net zo snel weer terug stroomt via andere wegen, we zijn dan uitsluitend aan het rondpompen. er moet ook gespuid kunnen worden op lager gelegen gebieden.

gelukkig hebben we nu een overheid die op veel plaatsen zogenaamde waterbergingen aan het bouwen is. hier kan in geval van overlast grote hoeveelheden water gedumpt worden die dan in de later periodes het water weer weg kunnen pompen.

vaak is het dus technisch wel mogelijk om veel water te verplaatsen maar kunnen we het niet kwijt, aan de oplossingen wordt gewerkt maar dit kost tijd, om maar niet te spreken van de weerstand in de maatschappij tegen de waterbergingen. iemand komt tenslotte onder water.

enkele weken geleden was een reportage op televisie waar in een polder zogenaamde terpen werden aangelegd om de daar wonende  veehouders droge voeten te laten houden. deze mensen hadden het begrepen en werkten mee met de gevonden oplossingen.
voordeel voor een landbouwer is dat zijn land onder water komt te staan, dit wordt in Noord-Holland vaak gebruikt om ongedierte te verwijderen. ook zal  er op een natuurlijke wijze meststoffen op de landerijen achtergelaten worden.
in de zomer is er over het algemeen weinig wateroverlast en zijn de landerijen weer normaal bruikbaar.

in mijn ogen zijn dit de problemen maar ook al een aantal oplossingen.

[Danny722]

In Nederland is men de laatste jaren al uitgebreid bezig met waterberging in de ruimtelijke ordening. Men is van "water keren" naar "water accomoderen" aan het gaan. Dat betekent inderdaad dat er retentiepolders (noodopvang water), groene rivieren, afgravingen van de uiterwaarden etc. worden aangelegd of uitgevoerd, maar daarmee bereik je niets als het toch mis gaat. Het overstromingsrisico (het risico dat een dijk of 'kunstwerk' doorbreekt) ligt bij een aantal rivieren onder de 1/100e per jaar. Rondom de Maas en Waal ligt het overschrijdingsrisico (kans dat water over de dijk loopt) bijzonder hoog. Men heeft daar enerzijds nauwelijks ruimte voor betere veiligheidsvoorzieningen, maar anderszijds probeert men de natuurlijke omgeving in stand te houden.

Er worden steeds meer scenario's uitgedacht en vooral ook uitgewerkt. Hoe snel kan het water op een bepaalde plaats zijn en hoe diep komt het dan. Op veel plaatsen is de inzet van een DPU of andere pomp zinloos omdat het water daar zo diep komt te staan dat je het nooit krijgt weggepompt. Wij kunnen ons dus voorbereiden op 'kleine' overstromingen, zoals met het noodweer van een tijdje terug als het over het wegpompen van water gaat. Bij een daadwerkelijke rivieroverstroming of dijkdoorbraak ligt de prioriteit helemaal niet op het weg krijgen van het water, maar op het zo snel mogelijk evacueren van bewoners. En daarin worden op dit moment hele grote stappen gemaakt, ook op het gebied van ruimtelijke ordening. Denk aan speciaal ingerichte flatgebouwen die als opvang voor bijna een hele wijk kunnen dienen tijdens een overstroming, goede risicocommunicatie en waterkerende maatregelen. In Zwolle (Stadshagen) heeft men recentelijk een geluidswal 'geopend' die in geval van nood tevens als waterkering werkt.

Ofwel: de kans dat een dijk doorbreekt (en dan niet zozeer langs de kust, maar vooral langs de binnenwateren) is aanzienlijk. Dat wordt geprobeerd te voorkomen door water op te vangen in noodbergingen of droge rivieren, maar als er echt veel smeltwater uit Duitsland komt kunnen wij het hier simpelweg niet kwijt. De huidige reken- en voorspelmodellen zien dat als het goed is aankomen en dus zal er veel -zeker op het gebied van slachtoffers-  gered kunnen worden.

[JJ75]

Het overstromingsrisico (het risico dat een dijk of 'kunstwerk' doorbreekt) ligt bij een aantal rivieren onder de 1/100e per jaar. Rondom de Maas en Waal ligt het overschrijdingsrisico (kans dat water over de dijk loopt) bijzonder hoog. Men heeft daar enerzijds nauwelijks ruimte voor betere veiligheidsvoorzieningen, maar anderszijds probeert men de natuurlijke omgeving in stand te houden.

Kun je deze overschrijdingsrisico's met feiten onderbouwen?