Ik denk dat je in deze kwestie grofweg drie benaderingen kan kiezen.
1. Vanuit bestuurlijke kant. Deze laag wil het graag allemaal beheersbaar en controleerbaar maken. Belangrijk punt hierbij is efficiëntie. Persoonlijk vind ik de bestuurlijke invalshoek van het minste belang (t.o.v. de twee die volgen). De overheid is er om bepaalde noodzakelijke voorzieningen te organiseren, die je niet aan de markt kunt overlaten. Die kosten per definitie geld en per definitie zit er ook een niet-efficiënt aspect in. De effectiviteit is wat mij betreft belangrijker. Natuurlijk moet je wel kijken naar efficiëntie, je spendeert immers gemeenschapsgeld, maar dat moet m.i. niet de drijfveer zijn.
2. Vanuit de HV’ers (werkvloer). Die willen werkbaar beleid en goede werkomstandigheden (systemen, mensen, opleiding, enz.) om hun functie zo goed mogelijk uit te kunnen voeren. De plaatselijke bekendheid is daarvoor denk ik wel een steekhoudend argument, maar in hoeverre is er in de regio’s nog plaatselijke bekendheid? Meer dan in een eventuele landelijke meldkamer, dat is een ding wat zeker is.
Maar er speelt bij hulpverleners ook een behoudend aspect. De dingen blijven doen zoals je ze gewend was, samen blijven werken met de mensen die je kent, op je huidige werkadres blijven, enz. Niets menselijks is ook hulpverleners vreemd natuurlijk. Verandering stuit altijd wel in meer of mindere mate op weerstand.
De hulpverleners zijn echter wel degenen die ‘het kunstje’ uiteindelijk moeten uitvoeren en moeten daarvoor m.i. de beste middelen, organisatie, opleiding, enz. aangereikt krijgen.
3. De burger. Die wil zo snel en zo makkelijk mogelijk hulp. De burger is feitelijk de klant waar het allemaal om draait. En met dit filmpje in het achterhoofd, is het allemaal nog niet zo makkelijk:
MeldkamerlandAls de burger 112 belt zit hij niet te wachten op doorschakelingen en (voor de leek) moeilijke vragen. Zoals ook deze passage in het filmpje:
Wie wilt u spreken?
- (heel verhaal)
(nadrukkelijk:) Wie wilt u spreken!?
- (geïrriteerd / gestressd) Ja, dat weet ik dus niet…
Voor de burger zou het gewoon het makkelijkste zijn om z’n verhaal te doen aan de eerste de beste die de telefoon opneemt.
In dit veld moet de beste mix gevonden worden van belang van de burger (hulp), belang van de hulpverlener (werkbaar beleid) en dat van de bestuurder (efficiëntie, beheersbaarheid).
Misschien zou een landelijke meldkamer voor intake (vanuit het belang van de burger) zo gek nog niet zijn. Waarbij je de uitgifte en het radioverkeer lokaal/regionaal organiseert.
Praktisch gezien:
Burger belt 112, krijgt contact met een (multi-)centralist. Deze neemt de melding op.
Melding verschijnt op het scherm in de regio. De regiocentralist kan de melding uitgeven en kan indien nodig met een druk op de knop de melder terugbellen.
Ik wil niet stellen dat dit de beste oplossing is, maar het is – gelet op bovenstaande – misschien zo gek nog niet...