Een slachtoffer bij een aanrijding vraagt de hulpverleners om alstublieft een zeiltje omhoog te houden omdat hij het niet prettig vind als hij door iedereen bekeken en/of gefotografeerd wordt. Vinden jullie dan dat de hulpverleners aan dit verzoek moeten/mogen voldoen? Of gaat de persvrijheid voor de behoefte/vraag van de patiënt in kwestie.
Ik zou daar dan best vrede mee hebben, met dat zeiltje, als fotograaf. Je gelooft het niet, maar we zijn ook net mensen.
Maar waar het mij om gaat is dat het geen automatisme wordt. Zo van 'dat hoort zo en dus doen we dat'. Afkoeling, stukje afscherming op momenten dat iemand met zijn hele hebben en houden daar ligt: begrip.
Maar doe het met een reden. En durf je te realiseren dat er ook slachtoffers zijn die ons later mailen en zeggen 'jammer dat er niet meer beeld van is, want ik wil weten hoe het zat'. Sorry, ik heb dankzij de hulpverleners daar niet meer dan een foto met een zeiltje voor je.
En dat is (denk ik) ook wat Silque bedoelt met 'durf eens buiten de gebaande paden te denken' (corrigeer me als ik het fout heb Silque).
En ik voeg daar nog aan toe: ga dus zeker als hulpverlener je geen rechten/plichten toeeigenen die je niet hebt. Dus: zaken verbieden, mensen vorderen om weg te gaan etc, op basis van valse voorwendselen (voorbeeld: sporen verhaal van Stefan) of regels die helemaal niet eens bestaan (de brigadier). M.i. ben je dan als gezagsdrager even laakbaar bezig als een brandweerman die zelf iets aansteekt.
Ik maak de laatste tijd in Den Haag nog wel eens mee dat een agent zegt 'kan je even ophouden met fotograferen want ze moeten even wat doen' ? ('Ze' is dan de ambubemanning). Denk dan aan zaken als het wegknippen van de kleding, dat soort momenten. Prima, niks mis mee. Maar dat is een heel ander verhaal dan een agent die op basis van verzonnen zaken begint te vorderen, of (om in deze discussie te blijven) die de HTM opdraagt om een complete tram in het beeld te rijden. Noem het raar, noem het een afwijking, maar dan word ik wat humeurig.
Peen
