Deze term is juist op juridisch gebied van toepassing.
Nu dacht ik me te herinneren dat op het gebied van rechtshandelingen men spreekt van "handelingsonbekwaam" en dat "wilsonbekwaam" alleen benoemd werd in de wet en regelgeving rond medische zorg en patiënten rechten.
Het eerste kon een rechter alleen beslissen, het laatste kon alleen een arts verklaren waarbij dan de familie de beslissingsbevoegdheid krijgt voor die persoon op het gebied van zorg. Maar die beslissingsbevoegdheid reikt niet per definitie op andere rechtsgebieden. (Waarbij opgemerkt dat het vastleggen van een machtiging natuurlijk juridische procedures voorkomt.) Wel was het vaststellen van "wilsonbekwaamheid" een onderdeel voor het verder onder toezicht/curatele plaatsen van personen door een rechter.
Dit is zo als ik het me herinner. Maar het kan inmiddels ook anders geregeld zijn of mijn geheugen laat me in de steek. Het is al een tijdje terug dat ik hier mee te maken had in een vergelijkbare situatie die jij beschrijft.....
Hij had ook nee kunnen zeggen maar zijn toestand maakte hem wilsonbekwaam (juridisch) en dan had ik nog in mijn recht gestaan.
Dat vraag ik me dus af, tenzij je gemachtigd was door je vader. Op medisch gebied moet wilsonbekwaamheid altijd in context gezien worden. Bijvoorbeeld iemand kan niet zelf meer beslissen over een opname in een zorginstelling, maar kan tegelijkertijd nog prima beslissen over details zoals eten en kleding. Dat geldt ook voor beslissingen op het gebied van privacy.
Maar goed, het gaat mij er niet om wie gelijk heeft en excuses voor het off topic gaan. Ik wil alleen even toelichten waarom ik twijfels had..
