Het spel van een lotus, zou een aanvulling moeten zijn op de leerprocessen die een instructeur of oefenleider bedoeld heeft in de training of oefening..
Het is dus mijn inziens niet nodig om altijd de werkelijkheid te benaderen, dat is afhankelijk van de leerdoelen die in die specifieke oefening/ c.q. lessituatie nodig zijn.
In een sommige trainingen maken we naast lotussen gebruik van speciaal getrainde professionele acteurs. Metname de drugs gerelateerde trainingen, de meeste lotussen zijn hierin niet in voldoende mate gespecialieerd.
Lotus is een leermiddel, die je als instructeur en oefenleider ook goed moet gebruiken en bij diverse trainingsituaties ook goed moet instrueren wat je wilt dat ze doen bij diverse situaties die tijdens de hulpverlening moeten voorkomen.
Dat vind ik dus nogal nonsens, Peter.
Heb jij ooit een lotus gevraagd een verwonding te grimeren en dan een volkomen ander spel neer te zetten dan bij dat letsel hoort?
Er zijn genoeg instructeurs die naar specifieke zaken vragen (overigens speel ik ook geregeld zonder letsel, dus meer acteren). Dan willen ze bijvoorbeeld dat het leerdoel de omgang met een slachtoffer in paniek is. Het letsel komt dan op een volgende plaats. Maar dan nog speel je met je paniek in op een real-life-situatie en benader je zoveel mogelijk de realiteit.
En natuurlijk moet een lotus ook aanvoelen wanneer er even buiten een rol om wat gezegd, gedaan of geinstrueerd moet worden. Maar dat is juist waar deze discussie over ging... het spel van een lotus. Hoe het vaak is en hoe het zou moeten zijn. En ik blijf erbij dat je spel altijd conform realiteit moet zijn, anders zet ik wel een rode neus op en trek ik flapschoenen aan.