We zijn weer in een van de vele eindeloze discussies beland tussen profs en EHV-ers.
Maar wat ik me na dit alles wel afvraag is, hoe vaak Peter, Henk en de andere vrije tijd besteders, nu eigenlijk in de praktijk op een echt slachtoffer bv: kap beademen? Hoe vaak per jaar komt dat voor? Op welke wijze houden jullie je vaardigheden op peil? Ik krijg namelijk het idee dat al de argumenten uit leerboekjes komen maar weinig praktische onderbouwing hebben?
Ik denk dat het in de praktijk van de EHV-er inderdaad (erg) weinig voorkomt, maar meestal is dat niet het punt van discussie. Over het algemeen gaat het om de discussie of het een danwel het ander beter is voor de patient (soms of het doen danwel het laten beter is)
beide partijen zijn het er wel over eens dat dat "iets" door personen gedaan moet worden die daarin linksom dan wel rechtsom voldoende opgeleid zijn.
De meningen daarover komen over het algemeen uit wetenschappelijk onderzoek en dat onderzoek is inderdaad op papier gezet. Bij dat wetenschappelijk onderzoek telt praktijkervaring heel vaak zwaar mee. Die studies en ervaringen worden vervolgens weer verwerkt tot (wat jij naar mijn mening een beetje neerbuigend noemt) "leerboekjes".
Maar wat is daar verkeerd aan ?
90% zo niet meer van het handelen van verpleegkundigen en artsen is gebaseerd op wat in boekjes beschreven staat. Er zijn (gelukkig) maar weinige artsen en verpleegkundigen die zelf het wiel gaan uitvinden en zich uitsluitend of grotendeels baseren op eigen ervaring.
Het is inderdaad een continue gehakketak tussen EHV'ers en de rest. Laten we in de discussies vooral kijken naar
wat er gezegd wordt. Wie het zegt is van veel minder belang, het gaat om de inhoud.
Of iets goed is voor een patient of niet wordt bepaald door de inhoud van dat "iets" en maar niet door wie dat standpunt uitdraagt.
Ik denk dat eens goed naar dat onderscheid gekeken moet worden.
Of om het wat anders uit te drukken, beoordeel een bericht op de inhoud van de enveloppe, niet op wie de postzegel er op geplakt heeft.