Henk,
Tekstueel lastig te begrijpen, maar ik begrijp dat jij je best doet.
Chapeau!
Beste Expert, (amice) doen we niet allemaal ons vanzelfsprekende stinkende best? Ik vind de insteek om te doen of het een wedstrijd is niet juist, een wedstrijdsfeertje -zeker een wedstrijd die gewonnen moet worden door anderen beperkingen op te leggen- kan ten koste gaan van het slachtoffer.
Omdat ik kennelijk tekstueel niet duidelijk genoeg ben geweest zal ik mij nader verklaren.
Ik heb ok gemerkt dat het gebruik van een beademingsballon lastig is, zeker als de marinearts er niet in slaagt afdoende te intuberen. Ik weet niet wat de opleiding is van een gemidelde marine-arts en de assistent, maar ik nodig de bekwame mensen hier van harte uit een keer mee te varen op een RIB bij wapper 6 op het IJmeer en dan volgens het (jullie) boekje geen ballon beademing maar mond op mond beademing toe te passen. Wij nemen altijd speciaal iemand uit die toch al een kunstgebit heeft voor die klus.
Als je samenwerkt met die echte deskundigen -zoals die van het MMT en bijvoorbeeld noodartsen van de marine- vervliegt alrap de voorsprong (om in wedstrijdtermen te blijven) die verkregen is door de grotere bekwaamheid in medisch handelen van de deskundigen door het niet gewend zijn te handelen en zich te bewegen in de stuiterende, open en aan de elementen blootstaande, van beperkte afmetingen zijnde ruimte zoals dat bij een RIB (rigid inflatable boat) het geval is. Nu hebben wij nog een RIB waar een patient in kan liggen, waarbij bovendien nog ruimte is voor drie behandelende hulpverleners, maar er zijn er waar eigenlijk alleen ruimte is voor de (zittende)bemanning. Bovendien loopt de deskundige de race met een handicap, oplopend tot soms wel een uur.
Ik ben er van overtuigd (en heb dat ook meegemaakt) dat een getrainde, waterredder aan boord van een snel naar de kant varende RIB bij een reanimatie met ballonbeademing niet onderdoet voor een ervaren meegenomen doorsnee anesthesist. Omdat de meegenomen deskundigen al genoeg hebben aan het veilgstellen van zichzelf en hun koffer die ze op de tube gezet hebben.
Het is lastig maar er zijn maar weinig bekwame anesthesisten die bereid zijn een dagje met ons mee te varen en tegen de tijd dat wij patient en deskundige die vindt dt hij wel bekwaam is in dat soort handelingen met elkaar verenigd hebben ben je zo een half uur verder. Toegegeven, hij krijgt dan wel alsnog ballon beademing van iemand die er wat uitgebreider in getraind is, hij kan het zelfs in zijn eentje! Niet dat zijn kansen groter zijn dan die een half uur eerder met de onbeholpen manier van die twee DAN advanced O2 gecertificeerde EFR's die 'm uit het water visten, maar het gebeurt teminste op een door de verpleegkundigen erkende wijze.
Waar zijn de deskundigen als je ze nodg hebt, N52°22'23.10" om E005°04'07.26? Omdat ze geen tijd hebben om de hele dag met ons mee te varen en bij alarm het te lang duurt om ze mee te nemen zullen wij de patient zeker het eerste half uur in leven moeten zien te houden. Prima als je hier vanuit je veilige omgeving ons toeroept wat wij wel en wat wij niet mogen doen in zo'n geval om de patient in leven te houden, maar ga een keertje mee zou ik zeggen en doe even voor hoe je bij windkracht zeven, stuiterend over twee meter hoge golven mond op mond beademing praktiseert. Dan begrijp je tekstueel de opmerking over het kunstgebit meteen.
Wat je doet door anderen (zijnde niet de wekenlang getrainden in een ziekenhuisomgeving) te ontmoedigen om ballon beademing toe te passen en daarmee te wachten tot er iemand voorhanden is die naar oordeel van de lieden hier daar voldoende bekwaam in is, is in feite voor de niet ademende patient de overlevingskansen nihiliseren. Terwijl allerlei andere geleerden juist weer naar voren brengen dat de enig juiste therapie bij een (niet ademend) verdrinkingsslachtoffer die met 100% zuurstof beademen is, zie dat maar eens voor elkaar te krijgen met mond op mond beademing.
Dat biedt vast troost aan de nabestaanden! Hulde voor de deskundigen, slachtoffers, hoedt u voor namaak!
Overigens maken wij bij HOGE gebruik van een MTV met als backup de ballon.
"Hoed u voor namaak". Ik heb de indruk sommige deskundigen, eerste hulpverleners die wat verder gaan dan dat zij gewenst zien, proberen neer te zetten als een soort wannabe ambuplegen, die een bedreiging vormen voor de vakgroep en dus zoveel mogelijk afgeremd dienen te worden.
Ik ben er van overtuigd (op veler gebied) dat het elkaar aanvallen en proberen af te troefen op bekwaamheid een zinloze weg is, we zouden er op uit moeten zijn om elkaar te versterken. Ons van de kant toe roepen wat we allemaal vooral niet moeten doen lijkt volgens de regeltjes (jouw regeltjes) maar stel je eens voor, dat wij ons zouden beperken tot het levenloze slachtoffer naar de kant brengen (zoals een tiental jaren geleden het geval was) en voor de voeten werpen van de gereedstaande hulpdiensten, zou je daar dan blij van worden?
Ik hoop dat het tekstueel zo wat beter uit mijn laptop is gekomen, anders leg ik het de volgende keer eerst even ter correctie voor aan mijn editor.
Ik zou ook voorbeelden aan kunnen halen van deskundigen wiens voornaamste zorg niet de patient was, maar het zo snel mogelijk weer vaste voet onder de bodem te voelen, maar doe dat niet. Ik vind dat niet netjes.
De door ons gebruikte MTV (Manually Triggered Ventilator) maakt het beademen nog makkelijker als met een ambuballon, er zijn veiligheden ingebouwd die te hoge overdruk voorkomen en we doen langer met de zuurstof doordat de MTV efficiënter omgaat met de zuurstof.
