Het was een echte MAYDAY, geen PANPAN. Ter hoogte van Eindhoven, vlak nadat het op de frequentie van Maastricht Olno sector overgezet was, zagen we dat hij de overeengekomen hoogte-overdracht restricties met Brussel niet ging halen, daarop is Brussel gebeld als attention-getter voor deze vlucht. Niet lang daarna belde Maastricht ons dat de Swissair terugkeerde naar Schiphol onder MAYDAY met one engine out. Ik zat zelf op sector zuid op dat moment, en terwijl de coördinatie tussen planner-zuid en Maastricht bezig was heb ik de vlucht in het verkeersleidingssysteem gewijzigd met een zgn. diversion invoer, terug naar EHAM.
Van een ontspannen sfeer op de sector verandert het dan automatisch naar een goed geoliede machine waarbij elke functionaris zijn lijstje met to-do automatisch afwerkt. Een speciale frequentie wordt bemand zodat de vlieger niet meer continu hoeft te schakelen maar op 1 frequentie kan blijven tot en met de landing. Bij de eerste oproep wederom een MAYDAY, transpondercode 7700 stond ook op. Door middel van radarvectors naar baan 27 gestuurd. Vanuit de cockpit klonk ook geen paniek of verontrustheid, zolang één engine het nog doet kun je weer retour komen. met een 20 mile lineup voor de 27 zag zijn nadering er stabiel en zonder te verwachten problemen uit. We wisten al wel dat de baan niet verlaten zou worden, daarop anticipeert de toren dan ook direct.
Het gevolg hiervan was wel dat al het overige vliegverkeer hierdoor vertraging kreeg in zijn naderingen. Vaak wordt vertraging uitgelegd als "dat komt door de verkeersleiding", en indirect klopt dat ook, in dit geval betekent een emergency dat niet alleen brandweer van zijn post getrokken wordt maar ook dat 2 banen naderen (18R en 18C) niet meer mag, het verkeersaanbod voor 2 banen moet naar 1 baan, en daar is je vertraging. Na zo'n 20 tot 30 minuten holdend verkeer af te handelen keert de zaterdagochtend rust weer terug op de sectoren.
