De meeste meldkamers bepalen door het geven van "toestemming" of een eenheid mag rijden met OGS.
In district Kennemerland ligt het initiatief bij de dienders. Meldkamer geeft een prio mee. Prio1 is automatisch toestemming OGS. Prio2 laten zij inschatting aan de diender, en kan hij/zij tijdens het aanrijden zelf beslissen of er met OGS wordt gereden. En in mijn ogen is dit ook hoe het moet werken. Wij hebben tenslotte inzicht in het verkeer en kunnen (in mijn ogen) beter inschatten of het rijden met OGS geoorloofd is dan een centralist.
Dat dit volgens jou de manier is hoe het zou moeten werken is allemaal leuk en aardig. Maar volgens mij is het de wetgever, en uiteindelijk de rechter die in dit land bepalen hoe het moet werken. Laten we er nu eens een recente uitspraak in Hoger Beroep van de Rechtbank Oost-Brabant bijpakken, en dan kijken naar het stukje waarin de Rechtbank het juridisch kader schetst. En dan wordt daar dus gezegd dat politieambtenaren een Algemene Vrijstelling hebben van het RVV. Ik krijg, als ik de bovenstaande reactie lees, het gevoel dat politieambtenaren vaak stoppen met lezen, daar waar ze volgens mij beter nog even verder kunnen lezen. Want vervolgens staat er dus:
Voorwaarden verbonden aan de gebruikmaking van deze algemene vrijstelling zijn:
1. dat de veiligheid van het verkeer zoveel mogelijk wordt gewaarborgd10 en
2) dat de in de Brancherichtlijn Verkeer Politie van 29 maart 2011 opgenomen voorschriften worden nageleefd11 en
3) dat bevoegdheden, ontleend aan deze vrijstelling, slechts mogen worden uitgeoefend voor zover dit voor de uitvoering van de opgedragen taak noodzakelijk is12.
De Landelijke Brancherichtlijn Verkeer Politie van 29 maart 2011 (hierna: LBVP) is gebaseerd op voornoemde Beschikking en aangepast aan de in maart 2009 gepubliceerde Regeling Optische Geluidssignalen 2009.Inderdaad hebben we in het verleden al vaker over deze Brancherichtlijn gehad. En die is wat mij betreft ook heel duidelijk. De rechtbank stelt dus dat er voorwaarden aan de gebruikmaking van de vrijstelling zijn, waaronder dus de voorschriften in de Brancherichtlijn. En daarin staat dus:
"Daarnaast moet de brancherichtlijn worden gezien als de maximaal toelaatbare grens voor het rijden met de algemene ontheffing van de bepalingen van het RVV90."En als het gaat om het voeren van OGS
"
• Prioriteit 1 Melding waarvan de centralist van de meldkamer vindt dat de noodzaak aanwezig is om snel ter plaatse te zijn. Er is daarbij sprake van een dringende taak zoals hierboven omschreven. Deze prioriteit is daarmee de enige soort die ertoe kan leiden dat met optische en geluidssignalen gereden kan worden.
• Prioriteit 2 Melding waarvan de noodzaak om ter plaatse te gaan aanwezig is, maar waarbij niet direct sprake is van een dringende taak.
• Prioriteit 3 Melding waarbij niet direct de noodzaak om ter plaatse te gaan aanwezig is.
6. Toestemming en voeren optische en geluidssignalen
Het gebruik van de signalen is uitsluitend toegestaan na toestemming van de centralist van de meldkamer. Deze verleent slechts toestemming indien er sprake is van een dringende taak. De verleende toestemming wordt geregistreerd.
De centralist van de meldkamer wijst, indien hij dit nodig acht, bij het verlenen van toestemming tot het gebruik van optische en geluidssignalen de bestuurder van het voorrangsvoertuig op het belang van eigen en andermans veiligheid.
Het verlenen van toestemming tot het voeren van de optische en geluidssignalen gebeurt afzonderlijk van de prioritering van de melding. Dat kan betekenen dat, ondanks dat er sprake is van een ’prioriteit 1-melding’, de meldkamer toch besluit om geen toestemming te verlenen aan het gebruik van optische en geluidssignalen.
De bestuurder beslist zelf of hij gebruikmaakt van de verkregen toestemming tot het voeren van optische en geluidssignalen. Daarbij weegt hij nogmaals de situatie en omstandigheden.
....
Indien blijkt, dat de bestuurder van een politiemotorvoertuig gebruikmaakt van optische en geluidssignalen, terwijl aan hem geen toestemming is verleend, gebiedt de centralist van de meldkamer de betreffende bestuurder van het bij de politie in gebruik zijnde motorvoertuig het
gebruik van de optische en geluidssignalen te beëindigen.
Indien onder zeer bijzondere omstandigheden de toestemming van de meldkamer niet kan worden afgewacht, kan de operationeel leidinggevende toestemming verlenen om optische en geluidssignalen te voeren (bijvoorbeeld bij inzet van eenheden van AT/OT/ME)."Dus toestemming kan uitsluitend gegeven worden door een centralist op de meldkamer. Deze KAN uitsluitend, maar HOEFT GEEN toestemming te geven bij een melding van een "dringende taak", en dat is dus uitsluitend een Prio 1 melding. Alleen wanneer de meldkamer toestemming geeft, bepaald de bestuurder van het politievoertuig zelf of hij/zij gebruik maakt van de toestemming.
En dan is er nog wel een uitzondering:
"11. Afwijken van de richtlijn
In het kader van de uitoefening van de politietaak is het de individuele politieambtenaar in bijzondere situaties toegestaan om af te wijken van de normen gesteld in de brancherichtlijn. Deze bevoegdheid tot afwijking geldt voor alle politieambtenaren, specialistisch of niet-specialistisch.
De politieambtenaar stelt altijd vooraf de meldkamer op de hoogte van zijn of haar beslissing tot afwijking van de brancherichtlijn.
De meldkamer, in zijn rol als professionele ondersteuner, bevraagt en adviseert de betrokken politieambtenaar over proportionaliteit en subsidiariteit van zijn of haar voorgenomen beslissing. De betrokken politieambtenaar blijft eindverantwoordelijk voor afwijking van de brancherichtlijn.
Van de verplichting tot melding vooraf aan de meldkamer zijn vrijgesteld: arrestatieteams, observatieteams en eenheden belast met persoonsbeveiliging en eenheden belast met [on]opvallende surveillance t.b.v. de verkeershandhaving."En dat afwijken van de richtlijnen bleek bij de bespreking van de Brancherichtlijn in een eerder topic gewoon de dagelijkse praktijk, waarbij voor het gemak en de snelheid het vooraf informeren van de meldkamer regelmatig ook achterwege blijft. En ook de maximum snelheidsoverschrijdingen genoemd in de richtlijn neemt men kennelijk niet heel serieus. En hoe goed bedoeld waarschijnlijk dat ook is, ben ik benieuwd in hoeverre een rechter daarvoor begrip kan opbrengen in situaties wanneer het mis gaat? In de door mij aangehaalde uitspraak had de rechter dus geen begrip voor het overschrijden van de normen in de richtlijn. Wellicht is het verstandig om de richtlijn iets serieuzer na te gaan leven?
http://www.infopuntveiligheid.nl/Infopuntdocumenten/2011329%20Brancherichtlijn%20Optische%20en%20geluidssignalen%20Politie.pdf
