Wel weer mooi hoe je op 1 klein element in mijn reactie reageert... (had niet anders verwacht) en aan de rest voorbij gaat.
Als je perse wilt
Wat Dinozzo denkt maakt hier niets uit.
Ik krijg toch echt de indruk dat wat jullie er van denken (het is "maar" een richtlijn, die bovendien onduidelijks is) juist wel zo belangrijk vinden dat dat als argument gebruikt wordt.
Waar het wel om gaat is dat het allemaal zo vaag en cryptisch omschreven is, dat er gewoon veel ruimte voor interpretatie en discussie is.
Zoals ik al eerder heb gezegd, pas wanneer je op het punt beland, wanneer je de richtlijn wilt gaan overtreden, dan begint wellicht de discussie. Tot dat moment is alles vrij helder. Wat betreft de maximumsnelheid, ligt die dan dus op maximaal 40 km/u boven de normale toegestane maximum snelheid.
Dat is ook het hele probleem van een richtlijn opmaken waarbij je in de richtlijn opneemt dat eigenlijk iedereen daar weer vanaf mag wijken.
En WANNEER mag je daar van afwijken? "In bijzondere situaties".
En dan moet je ook nog eens zelf oordelen of de situatie een afwijking van de richtlijn toestaat...
Precies. Dus je moet dus eerst zelf oordelen of het een "bijzondere" situatie is. En als die vraag met "ja" is beantwoord, zit er in de richtlijn dus een moment van bezinning ingebouwd, namelijk de melding aan de meldkamer, die "in zijn rol als professionele ondersteuner, bevraagt en adviseert de betrokken politieambtenaar over proportionaliteit en subsidiariteit van zijn of haar voorgenomen beslissing."
Niet zo gek dat je het uiteindelijk nooit goed kan doen.
Neem nu even de uitspraak waar al een paar keer naar verwezen is. De melding is dat de daders van een inbraak gevlucht zijn. Dat lijkt mij een alledaagse situatie, dus GEEN bijzondere situatie die een afwijking van de richtlijn rechtvaardigt. Te meer daar deze eenheid op eigen verzoek mee ging rijden, en dus niet eens toestemming had om OGS te voeren. Maar zelfs voor de eenheid die door de meldkamer naar de melding is gestuurd (al dan niet met toestemming voor OGS), lijkt mij dit geen bijzondere situatie die een afwijking rechtvaardigt.
In de uitoefening van zijn functie heeft een politieambtenaar algemene vrijstelling van de bepalingen van het RVV 1990, maar één van de voorwaarden is dat de in de brancherichtlijn opgenomen voorschriften worden nageleefd. En die schrijven voor dat de maximumsnelheid overschreden mag worden tot maximaal 40 km/u, in dit geval dus 120 km/u. Verder moet er voor gewaakt worden dat "de veiligheid van het verkeer zoveel mogelijk (wordt) gewaarborgd”. De rechtbank geeft als (in mijn ogen logische) optie om alleen het blauwe zwaailicht te voeren voor een betere zichtbaarheid.
Om met maximaal 120 km/u te rijden moet je vervolgens wel (regelmatig) op je snelheidsmeter kijken, net zoals elke ander automobilist dat ook moet doen (daar is zelfs een hele campagne op televisie over geweest!)
Mij lijkt het toch echt vrij helder hoe er in deze situatie gehandeld had moeten worden. "Gelet op zijn functie van en zijn training tot politieagent mocht van verdachte worden verwacht dat hij in de onderhavige situatie conform de daarvoor gestelde regelgeving zou optreden."
Het is toch echt onzinnig om te roepen dat je "het nooit goed kan doen"? Ik heb het al veel vaker gezegd, en wil het echt nog wel een keer herhalen. De richtlijn is "De maximaal toelaatbare grens voor het rijden met de algemene vrijstelling van de bepalingen van het RVV90.". En slechts in "bijzondere situaties" (LEES HEEL SOMS) mag daarvan worden afgeweken. En daarvoor is dus overleg met de meldkamer nodig VOORDAT je gaat afwijken.
Overigens zegt de rechter in de uitspraak het volgende:
"Nog daargelaten dat verdachte op deze manier, bij gebreke van
bijzondere toestemming..."
Waarbij het lijkt alsof de meldkamer tijdens dat overleg kennelijk een soort "bijzondere toestemming" zou kunnen geven om af te wijken van de richtlijn. Maar goed, dat was in deze casus dus helemaal niet aan de orde. Er was geen sprake van een bijzondere situatie, dus waren de normen uit de richtlijn van toepassing. Overigens leert deze casus dat wanneer je je niet aan 1 van die normen houd (in dit geval de veiligheid van (anderen in) het verkeer zoveel als mogelijk waarborgen), dan kan je je dus ook niet meer beroepen op de andere normen (een verhoogde maximum snelheid), omdat alleen al om die reden een beroep op de (algemene) vrijstelling in het kader van de RVV1990 wordt ontzegt.
Kijk, wanneer er bijvoorbeeld een melding is van een schietpartij dan lijkt het mij dat een bijzondere situatie die het rechtvaardigt dat 1 of zelfs meerdere eenheden toestemming krijgen om met OGS te gaan rijden, en indien nodig daarbij afwijken van de normen in de richtlijn. En dat de meldkamer dan niet met elke eenheid een gesprek gaat voeren, en dat desnoods afdoet met een opmerking als "Prio1 met toestemming en indien nodig afwijken Brancherichtlijn", dan denk ik dat iedereen, ook een rechter, de bijzondere situatie onderkent. Maar ook in dat geval blijven de betrokken bestuurders zelf verantwoordelijk om dat nog steeds op een veilige manier te doen.
Wanneer men dus in de buurt van de melding komt, en daarbij er bewust voor kiest om in ieder geval het geluid, en wellicht ook de blauwe lichten uit te doen, dan is het dus zeer onverstandig om van de maximum normen af te wijken, ondanks dat het een "bijzondere situatie" is, omdat de veiligheid van (anderen in) het verkeer zoveel als mogelijk gewaarborgd moet blijven.
Het probleem is volgens mij dat zo'n beetje elke prio1 melding wordt gezien als een reden om gebruik te kunnen maken van de mogelijkheid om af te wijken van de brancherichtlijn. Het onderkennen van het begrip "bijzondere situatie" is waar het dus fout gaat. Wellicht is dat op te lossen door in de meldkamer systemen aan een select groepje Prio1 meldingen een code "bijzondere situatie" toe te voegen, om aan te geven dat bij die meldingen afgeweken zou kunnen worden van de richtlijn, en dan gelden bij ALLE andere meldingen dus gewoon de normen uit de richtlijn. Dan is het voor een ieder duidelijk, en hoeft niemand meer in de hectiek van het moment te oordelen en vooral ook kostbare tijd te verspillen aan (onnodig) overleg. En afwijken van de normen mag uitsluitend wanneer OGS gevoerd wordt.
Maar goed, ik zal wel weer te horen krijgen dat het in de praktijk heel anders werkt.
