En dat kan prima en dat mag prima. Totdat het een keer misloopt en dan heeft de diender het gedaan.
Probleem is nu juist dat het NIET "prima mag". En dan is dus de diender de klos. Ik vind dat het niet zo kan zijn dat agenten (on)bewust regels moeten overtreden, negeren en/of naar eigen inzicht interpreteren omdat deze in de praktijk onwerkbaar zijn?
Neem als voorbeeld de melding vooraf die volgens de richtlijn verplicht is. "Even bijtrekken" kan dus volgens de richtlijn niet. In andere voorbeelden zal dat wellicht nog wel werken, zeker als het een simpele druk op de knop betekend. Maar wat is het doel van de melding? Het doel is om te overleggen met de meldkamer. Maar de meldkamer neemt het, zoals ik hier lees, meestal ter kennisgeving aan. Maar ja, het is nu juist belangrijk, als je de richtlijn, maar ook uitspraken van rechters leest, dat de meldkamer met de politieambtenaar overlegd.
Alleen geven politieambtenaren hier, maar ook in de rechtszaal aan, dat er soms helemaal geen tijd is om in overleg te gaan. En ook heeft de meldkamer daar geen tijd voor, en is het soms niet mogelijk om snel met de meldkamer contact te krijgen. En het systeem om de melding te doen heeft er ook wel eens gedurende lang tijd uitgelegen zo lees ik in een uitspraak.
Wat betreft de drukte bij de meldkamer, kom je ook al snel bij het punt "wat is een bijzondere situatie". Een aantal situaties, daar zal iedereen het snel over eens zijn, neem het genoemde voorbeeld van assistentie collega. Maar ik zie dus bijvoorbeeld in een (te) lange aanrijtijd voor het op heterdaad betrappen van een inbreker nu niet meteen een reden om te spreken over een "bijzondere situatie.
Wanneer er zoveel voorbeelden zijn van "bijzondere situaties", dan is het inderdaad een onmogelijke zaak om van een meldkamer te kunnen verwachten om bij elke melding in overleg te gaan. Mede daarom denk ik dat het begrip "bijzondere situatie" veel minder breed is als dat hier gesteld wordt, zie ook bijvoorbeeld de uitspraak van een rechter, die het vertaald met "uitzonderlijk".
Overigens is wat ik vind dus volstrekt irrelevant. Maar het moet wel voor een ieder, duidelijk zijn wanneer er nu wel of niet van de richtlijn afgeweken mag worden, daarover moet geen grijs waas hangen. Daarom denk ik dat er aan bepaalde meldingen een code gehangen zou kunnen worden, die een afwijking mogelijk maken en dat de meldkamer een eenheid die status zou kunnen geven. Wanneer een eenheid gaat afwijken dat zo snel mogelijk meld (middels een statusknop). Wat mij betreft zijn dat alleen meldingen waar direct levens in gevaar zijn, want om andere levens onnodig in gevaar te brengen voor bijvoorbeeld het op heterdaad betrappen van inbrekers, dat gaat mij dus te ver. Maar ook hier geldt weer, mijn mening is in deze onbelangrijk.
Blijven nog over situaties, waarin een eenheid niet op een melding van de meldkamer reageert, maar zelfs iets constateert waarbij direct moet worden ingegrepen. De richtlijn staat nu niet toe dat de bestuurder zelf OGS gaat gebruiken. Mij lijkt dat er in de richtlijn de mogelijkheid moet staan, dat een eenheid, die zelf een (levens)gevaarlijk situatie constateert, zelf de beslissing moet hebben om OGS te gaan voeren en af te wijken van de richtlijn als de situatie daar om vraagt. Uiteraard dient dan wel zo snel mogelijk, en dus niet vooraf, de meldkamer in kennis gesteld te worden van de situatie, dat met OGS voert en indien van toepassing, dat men afwijkt van de richtlijn.
Verder denk ik, dat afwijken van de richtlijn, alleen mag wanneer OGS gevoerd wordt. en dat dit zou ook in de richtlijn zou moeten staan. Eigenlijk is dat wat de rechters ook zeggen, want zij leggen het beroep op de algemene vrijstelling terzijde, wanneer de veiligheid van (anderen in) het verkeer onvoldoende is gewaarborgd, en dan maakt het niet eens meer uit of je bent afgeweken van de richtlijn. En daarbij kijken zij als eerste of OGS gevoerd wordt.
